Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το Χριστουγεννιάτικο διήγημα της Άννας Ιακώβου που τοσο αγαπήθηκε από τα παιδιά, κυκλοφορεί τώρα με ηχητικό CD. Αφηγείται η Σοφία Χατζή και συνοδεύει με τη μουσική του και το νέϊ του ο πολύ καλός μουσικός Δανιήλ Κογκλίν. Ήρθαν και φέτος οι γιορτές και ο μικρός Φάνης ξυπνά με τη μυρουδιά του καμένου ξύλου να βγαίνει από το τζάκι. Μελομακάρονα, Χριστοψωμο, δίπλες, τηγανίτες, όλες οι ετοιμασίες έχουν γίνει. Φέτος όμως οι γιορτές θα είναι διαφορετικές χωρίς τη γιαγιά του τη Μηλιά. Στην πόλη σπίτια, δρόμοι και μαγαζιά στολισμένα με χιλιάδες μικρά πολύχρωμα φωτάκια που ανα...

Οι Άγιοί μας, καθώς και οι μεγάλοι γέροντες και ασκητές μας ήταν κι' αυτοί κάποτε μικρά παιδιά! Καλοκαιράκι στην Κόνιτσα, τα μάτια του μικρού Αρσένη αντικρίζουν "το Φως του κόσμου". Με το πέρασμα των χρόνων ο Αρσένης γίνεται ο αγαπημένος όλων μας Γέροντας Παΐσιος. Τα παιδιά μας θα μάθουν για τη ζωή του και θα χαρούν το διάβασμα μικρών χαριτωμένων περιστατικών γεμάτων σοφία και χιούμορ.

Οι άγιοί μας, καθώς και οι μεγάλοι γέροντες και ασκητές ήταν κι αυτοί κάποτε μικρά παιδιά! Στη χιονισμένη Κωνσταντινούπολη, την ώρα που τα σοκάκια της οι παγωμένοι αγέρηδες γίνονται αφεντάδες, ο Αναστάσης μάταια προσπαθεί να ζεσταθεί απ' τη φλόγα της καρδιάς του. Κάθεται τότε και γράφει ένα γράμμα. Ένα γράμμα που φτάνει τόσο ψηλά, αλλά και τόσο κοντά!

Οι άγιοί μας καθώς και οι μεγάλοι γέροντες και ασκητές μας ήταν κι αυτοί κάποτε μικρά παιδιά! Στο πρώτο βιβλίο της νέας παιδικής σειράς "Ήταν κάποτε παιδιά", η βραβευμένη συγγραφέας Άννα Ιακώβου, μας ταξιδεύει στην καρδιά της Καππαδοκίας, στην Κερμίρα. Ο μικρός Γαβριήλ δυσκολεύεται να μάθει γράμματα κι αυτό γίνεται αφορμή να ζήσει μία θαυμάσια ιστορία.

Ήρθαν και φέτος οι γιορτές και ο μικρός Φάνης ξυπνά με τη μυρουδιά του καμένου ξύλου να βγαίνει από το τζάκι. Μελομακάρονα, Χριστόψωμο, δίπλες, τηγανίτες, όλες οι ετοιμασίες έχουν γίνει. Φέτος όμως οι γιορτές θα είναι διαφορετικές χωρίς τη γιαγιά του τη Μηλιά. Στην πόλη σπίτια, δρόμοι και μαγαζιά στολισμένα με χιλιάδες μικρά πολύχρωμα φωτάκια που αναβοσβήνουν. Και το καντηλάκι στο προσκυνητάρι του Αϊ-Γιώργη ποιος θα το ανάψει; Μια συναρπαστική ιστορία για το πώς ένα παιδί ανακαλύπτει το αληθινό νόημα των γιορτών.

Ανάστατο το χωριό. Βρέθηκε ο θησαυρός. Του γέρο-Βρανά το χρυσάφι! Γι' αυτόν μιλούσαν τα βράδια οι παππούδες και οι γιαγιάδες του χωρίου. Χρόνια έψαχνε καθένας στο χωράφι του με την ελπίδα να τον βρει. Η φαντασία μικρών, μεγάλων πήρε φωτιά- όλοι τώρα μιλάνε για χαμένους θησαυρούς. Ο Γιάννης και ο Κώστας, αχώριστοι φίλοι, βρίσκουν το Σούτο, τον αλαφροΐσκιωτο του χωριού· τους λέει για το θησαυρό τον θαμμένο στο μύλο του Νικόλα, που τον φυλάει ένας δράκοντας. Και τα παιδιά κινάνε να τον βρούνε. Τον βρήκαν; Πώς ξεπέρασαν το φόβο τους; Γλίτωσαν από το δράκοντα; Τι ήταν ο θησαυρός...

Μα μπορεί μια Μαργαρίτα να μεγαλώσει σε μια τσιμεντούπολη; Σίγουρα όχι! Γι' αυτό κι ο πατέρας της, στην τρέλα του απάνω, πριν το λουλουδάκι του μαραθεί αποφάσισε τη... μεταφύτευσή του. Ήτανε το καλύτερο δώρο για την Μαργαρίτα! Και δες την, απ' την άλλη κιόλας μέρα έκανε καινούριους φίλους, έστηνε καρτέρι στις μάγισσες του μεσημεριού, γίνηκε θεατρίνα στο απέραντο θέατρο του κόσμου, αφέθηκε στα ονείρατα της γριάς Μαγουλούς, μαγείρεψε "μελιτζάνες α λα κλέφτρα", και πέταξε με τα χελιδόνια για να γίνει, η "Μαργαρίτα των χελιδονιών"! Ένα τρυφερό μυθιστόρημα για τις σχέσεις ανάμε...

Παραμονή Πρωτοχρονιάς και το χωριό ανάστατο. Το μπουρλότο το έβαλε ο Βασιλάκης μ' ένα λόγο του, καθώς μετρούσε την είσπραξη από τα κάλαντα. Η μάνα του βγήκε ανάστατη στους δρόμους και σήμανε συναγερμό. Όλοι μαζεύτηκαν από τους πιο μεγάλους ως τους πιο μικρούς και πήραν θέση. Από δω εκείνοι και από κει ο δάσκαλος με τον "Αϊ-Βασίλη". Μα ποιός δάσκαλος, και ποιός Αϊ-Βασίλης; Και τι ήταν αυτό που τάραξε την ηρεμία του μικρού χωριού, παραμονή πρωτοχρονιάς;

Σίγουρα θα απορείτε πώς μπόρεσε και σήκωσε στους ώμους του μια σταλιά παιδί το βάρος ενός τέτοιου ιστορικού ονόματος. Μα ένα σας λέω. Μην το βλέπετε έτσι μικροκαμωμένο. Αυτό μπορεί να σηκώσει και να φέρει τούμπα ολόκληρο το νησί. Ένα μυθιστόρημα με στοιχεία λαϊκής παράδοσης το οποίο με χιούμορ σκιαγραφεί την ιδιαιτερότητα και την απήχησή της στο στενό και ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον.

Με ένα ατρόμητο καράβι ταξίδευε κάθε βράδυ η Αννούλα. Καπετάνιος στο τιμόνι ήταν ο πατέρας της. Με αυτό σεργιάνιζε σε μυρωμένες θάλασσες, δαντελένια ακρογιάλια, πολιτείες γεμάτες θύμησες. Κι άραζε πάντα τούτο το καράβι σε λιμάνια ζεστά και τρυφερά σαν την αγκαλιά της μάνας. Μα κάποτε, σαν θέλησε καπετάνισσα να γίνει η ίδια στο καράβι της...

Ζούσε μόνος του ο Κανέλλος σ' ένα καλύβι έξω από το χωριό. Ποιος είπε πως σαν πας σε γάμους και σε πανηγύρια περνάς καλά; Αυτός περνούσε καλύτερα μόνος του. Το μόνο που συλλογίστηκε όμως ήταν η γυναίκα του κι ο γιος του Νικόλας. Κι αν άλλαξε, το έκανε μόνο γι' αυτούς, μα με το δικό του τρόπο κι όχι κατά το πώς το 'θελαν οι άλλοι.