Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Πέρασα τη διάβαση Παύλου Μελά με Τσιμισκή, τράβηξα για την Αγίας Σοφίας και το μυαλό μου ακόμα εκεί. Στην κουβέντα του καφέ. Για τον έναν και για τον άλλον και για όλους μαζί. Όταν έφθασα στο σπίτι, έσπασα το βάζο με τις εικόνες. Ιστορίες αληθινές και ήρωες πραγματικοί μιας ζωής φωτισμένης με λάμπες φθορίου πάνω από τα γραφεία τα στενά και πίσω από τα γκισέ, ξεχύθηκαν βιαστικά στο χαρτί...

Συμμαθήτριες και φίλες αχώριστες, αποφοίτησαν κι ονειρεύτηκαν ένα μακρινό ταξίδι. Μόνες τους, μ' ένα σάκκο στην πλάτη. Ελεύθερες απ' όλα εκείνα τα «μην» και τα «δεν» γονιών και δασκάλων. Η Πέπη βρίσκει ένα διαφημιστικό φυλλάδιο, φωνάζει τη Ρόη, κλείνονται στο δωμάτιό της και καταστρώνουν σχέδια. Σε λίγο μια αξέχαστη περιπέτεια αρχίζει....

Κύριοι, υπεύθυνοι και αρμόδιοι, ονομάζομαι Βαλάντης Παπακώστας του Νικολάου. Για όποιον ενδιαφέρεται, κατοικώ στην Αθήνα και ζω με την αξιοπρεπή σύνταξη ενός δημοσίου υπαλλήλου που υπηρέτησε συνετά και έντιμα την πατρίδα και τον λαό της επί τριάντα συναπτά έτη. Αν θέλετε να με βρείτε, ελάτε στον καφενέ της οδού Θρασύλλου, στην Πλάκα. Σας στέλνω αυτό το οπτικο-ηχητικό σημείωμα, επειδή έχω νόμιμο συμφέρον, ως πολίτης, να καταγγείλω μια παράβαση των κανόνων του παιχνιδιού προσομοίωσης της καθημερινότητας, το οποίο πρόσφατα διοργανώσατε και προβάλατε από τη συχνότητα του σταθμο...

Ο Πέτρος με τη Φένια γνωρίζονται μέσα σε ένα τηλεπαιχνίδι. Εκείνος παίζει για τα λεφτά που θα σώσουν την οικογένειά του. Εκείνη για μια καριέρα ηθοποιού που ονειρεύεται η μητέρα της. Ο Γιάννος είναι καθηγητής φιλόλογος που θέλει να γίνει σκηνοθέτης κινηματογραφικών ταινιών και βρίσκει την ευκαιρία με τα νέα "ακατέργαστα διαμάντια της καθημερινότητας". Ο Βαλάντης, φίλος του Γιάννου, είναι συνταξιούχος δημόσιος υπάλληλος που αγαπάει την ποίηση και ζει παρέα με τις γάτες του στα Αναφιώτικα. Το παιχνίδι τελειώνει και μια απίστευτη περιπέτεια ξεκινάει για όλους.

"Αλήθεια, δεν έβρισα ποτέ γυναίκα, δε χτύπησα, δεν καταπίεσα... Μόνο τις φιλούσα και τις χάιδευα με την καρδιά μου περισσότερο παρά με τα χέρια... Κι έτσι μεγάλωσα. Νόμιζα για χρόνια ολόκληρα πως ήξερα καλύτερα από τον καθένα τι πάει να πει αγάπη! Έφτασα τριάντα χρονών να περνάω κάθε χειμώνα μου όπως και τα καλοκαίρια, από αγκαλιά σε αγκαλιά. Χωρίς να νοιάζομαι για το μέλλον, για τις ευθύνες μου πάνω σ αυτή τη γη, για το τι θα παραδώσω στον τόπο που με γέννησε... Μόνο το χαμόγελο του κατακτητή θα θυμόντουσαν από μένα, καταλαβαίνεις. Ένα κακομαθημένο αγόρι, με λίγα λόγ...

Στην καλύβα του µπαρµπα-Ηλία, ψηλά στο βουνό, ο βοηθός του ο Θωµάς βράζει κρασί προσθέτοντας τα κατάλληλα κατά περίπτωση βότανα και υποδέχεται κόσµο από κάθε γωνιά της χώρας. Με τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του γεννά στους επισκέπτες την ανάγκη να εξοµολογηθούν πριν από τη θαυµατουργή "µετάληψη". Ανάµεσά τους και η όµορφη Ελπινίκη, που κερδίζει αµέσως τη συµπάθεια του Θωµά. Άνθρωποι µε ξεχωριστές προσωπικότητες και ξεχωριστά προβλήµατα ο καθένας ψάχνουν τη σωτηρία στη φύση. Και ο Θωµάς είναι εκεί για να τους βοηθήσει µε τον τρόπο του. Εκείνον όµως ποιος θα τον βοηθήσει;

Ο Στέργιος έκλεισε τα μάτια του και άφησε το γλυκό ποτάμι της ευτυχίας να κυλήσει στο κορμί του απολαυστικά, σαν βάλσαμο. Είχαν περάσει τόσα χρόνια, είχε πάρει η ζωή του το δικό της δρόμο και τώρα ξαφνικά, εκεί που δεν το περίμενε, την ξαναείδε μπροστά του. Κι ήταν γι' αυτόν όλα τα όνειρα που έμειναν μισά, όση ζωή στερήθηκε μακριά της... Η Δώρα, με τα μεταξωτά της, γλίστρησε πιο βαθιά μέσα στα μυρωμένα της σεντόνια. Πολυτέλεια· η ανταμοιβή του αγώνα της ή το κουκούλωμα άλυτων προβλημάτων; Ο φόβος της απώλειας και της αποτυχίας την κατέτρωγε. Και χθες, που τον ξανασυνάντη...

Ο Στέργιος έκλεισε τα μάτια του και άφησε το γλυκό ποτάμι της ευτυχίας να κυλήσει στο κορμί του απολαυστικά, σαν βάλσαμο. Είχαν περάσει τόσα χρόνια, είχε πάρει η ζωή του το δικό της δρόμο και τώρα ξαφνικά, εκεί που δεν το περίμενε, την ξαναείδε μπροστά του. Κι ήταν γι' αυτόν όλα τα όνειρα που έμειναν μισά, όση ζωή στερήθηκε μακριά της... Η Δώρα, με τα μεταξωτά της, γλίστρησε πιο βαθιά μέσα στα μυρωμένα της σεντόνια. Πολυτέλεια· η ανταμοιβή του αγώνα της ή το κουκούλωμα άλυτων προβλημάτων; Ο φόβος της απώλειας και της αποτυχίας την κατέτρωγε. Και χθες, που τον ξανασυνάντησε,...

Είχε μεγαλώσει πια από τότε που την είχε φωτογραφήσει στο κατώφλι του σπιτιού της στην Άνω Πόλη. Ξανθά μαλλιά, εμπριμέ φουστανάκι με λευκό γιακά, ίσιες γόβες με μπαρέτες. Μάτια γεμάτα μυστήριο, χαμόγελο σφιγμένο, όμοια με τη ζωγραφιά του Λεονάρντο... Τώρα την έβλεπε ξαφνικά ν' αποχωρεί, σ' ένα τηλεπαιχνίδι που τάχα άλλαζε ζωές. Φορούσε μαύρα ρούχα, τα μάτια της ακτινοβολούσαν θλίψη, τα χείλη έτρεμαν από την αγωνία, μην ανοίξουν και πουν τις λάθος λέξεις τη λάθος στιγμή. Έτρεξε πίσω στην ίδια φτωχογειτονιά για να μάθει ποιο ήταν εκείνο το μυστικό που θαρρείς τη βάραινε...

Μια οικογένεια ευτυχισµένη, το όνειρο του καθενός µας. Το πάθος µπαίνει από µια χαραµάδα του παρελθόντος και τη διαλύει. Είναι όµορφος, ευγενικός, ερωτικός ο επισκέπτης και ξυπνάει απωθηµένα και χαρίζει ηδονή και υποσχέσεις. Ώσπου η προδοσία ενεργοποιεί τη συνείδηση των "αθώων" και ο "ένοχος" τιµωρείται. Μετά το έγκληµα όµως; Τα µέλη της πληγωµένης οικογένειας πώς θα µπορέσουν να επανακτήσουν την ευτυχία που δικαιούνται;

Πρόκειται για ένα σύγχρονο μυθιστόρημα που διαδραματίζεται στην Ελλάδα, αλλά και στην Τουρκία. Το κείμενο είναι γεμάτο από περιγραφές τόπων και ανθρώπων, εικόνες που ξεδιπλώνονται πλούσιες και ξεσηκώνουν τον νου και τα συναισθήματα του αναγνώστη. Κι όλα αυτά, μέσα από τα μάτια δυο γυναικών της εποχής μας...