Και ρώτησα το δάσκαλο
Φωτεινού Κισατζεκιάν Χρυσάνθη
Καφέ Σχολειό (2001)
Όταν είμαστε ανοικτοί και δεκτικοί, διευρύνεται η συνείδησή μας. Και τότε βλέπουμε, ακούμε, αισθανόμαστε πράγματα που δεν φανταζόμαστε καν ότι υπάρχουν. Χρειάζεται όμως ταπεινότητα, πίστη και αγάπη. Και πάνω από όλα χρειάζεται ο Δάσκαλος, ο πνευματικός, που με το παράδειγμα της ζωής του και την πίστη του στον άνθρωπο και στον Θεό, ανοίγει την επικοινωνία του μαζί σου και σε ετοιμάζει να αναγνωρίσεις το δρόμο -το δρόμο το δικό σου. Το δρόμο που δεν σου στερεί τη χαρά της επίγειας ζωής, αλλά τη λούζει με την πίστη και την αγάπη σου για το συνάνθρωπό σου και τον Θεό.
Φαγκάλα, το σπίτι της αγάπης
Φωτεινού Κισατζεκιάν Χρυσάνθη
Καφέ Σχολειό (2010)
Για να περιγράψεις σωστά ένα γεγονός ή μια κατάσταση πρέπει να την οριοθετήσεις μέσα στο χώρο και το χρόνο και γενικότερα μέσα στις συνθήκες που έλαβε χώρα. Δεν θα μπορούσαν να αποτελέσουν εξαίρεση τα γεγονότα που περιγράφονται στο βιβλίο αυτό. Ο χρόνος είναι ο μεσοπόλεμος, το διάστημα, δηλαδή, ανάμεσα στους δύο παγκοσμίους πολέμους. Ο χώρος είναι το Κάιρο, μια συνοικία του, η Φαγκάλα. Εκεί όπου γινόταν ένα μικρό θαύμα. Ένας νεαρός Έλληνας από την Σάμο, που δεν είχε κλείσει καλά καλά τα τριάντα του, και σε πείσμα των καιρών εκείνων, τόλμησε, με τη βοήθεια της γυναίκας...