Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο Γεώργιος Μαύρος του Ιωάννη ήταν Έλληνας πολιτικός και αρχηγός κόμματος. Γεννήθηκε στο Καστελόριζο (Δωδεκάνησα) τον Μάρτιο του 1909. Σπούδασε νομικά στα Πανεπιστήμια Αθηνών και Βερολίνου. Το 1937 ανακηρύχθηκε διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών και υφηγητής του διεθνούς ιδιωτικού δικαίου. Δίδαξε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών από το 1938 μέχρι το 1942. Μετά την Απελευθέρωση αναμίχθηκε με τη πολιτική. Από το 1946 μέχρι το 1977 εκλέχθηκε 10 φορές βουλευτής. Συμμετέχοντας σε όλες σχεδόν τις δημοκρατικές κυβερνήσεις είχε αναλάβει υπουργός Δικαιοσύνης (1945), Παιδείας (1946), Εμπορίου και Βιομηχανίας (1949), Οικονομικών (1951), Εθνικής Αμύνης (1952), Συντονισμού (1963, και 1964) και Διοικητής της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος (1964-1966). Συμμετείχε, επίσης, στη Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητος του 1974 ως υπουργός Εξωτερικών όταν επί των ημερών του συνέβη ο "Αττίλας ΙΙ" στην Κύπρο. Στο τέλος του ίδιου χρόνου εξελέγη αρχηγός του κόμματος της Ένωσης Κέντρου - Νέες Δυνάμεις. Το 1981 εκλέχτηκε βουλευτής επικρατείας με το ΠΑΣΟΚ. Τον Ιούνιο του 1984 εκλέχθηκε ευρωβουλευτής. Τον Ιούνιο του 1985 ζήτησε με επιστολή του από τον πρόεδρο της Βουλής να καταγραφεί ως ανεξάρτητος βουλευτής του Κέντρου συνεργαζόμενος με το ΠΑΣΟΚ. Η συνεργασία του με το ΠΑΣΟΚ τερματίστηκε με τη γραπτή δήλωση αιτιολόγησης της αποχής ψήφου που κατέθεσε στον Πρόεδρο της Βουλής, στις 13.3.1989, προ της ψηφοφορίας για την πρόταση μομφής που κατέθεσε η Νέα Δημοκρατία εναντίον της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, εκφράζοντας συγχρόνως την αποδοκιμασία του "για την πρωτοφανή απουσία πολιτικής ευθιξίας και την απίστευτη για πολιτικούς άνδρες ατολμία έναντι της δημόσιας ευθύνης τους". Λίγους μήνες νωρίτερα είχε απευθύνει έκκληση προς τον πρωθυπουργό Ανδρέα Παπανδρέου για διενέργεια εκλογών με απλή αναλογική, για "την έξοδο της χώρας από την κρίση". Έγραψε πολλές μελέτες και άρθρα επί διεθνούς ναυτικού και ιδιωτικού ναυτικού δικαίου, καθώς και σχόλια επί δικαστικών αποφάσεων στο περιοδικό "Θέμις", στο οποίο και διετέλεσε διευθυντής (1935-1940). Θεωρούταν ο πλέον καταρτισμένος Έλληνας πολιτικός σε θέματα του δικαίου της θάλασσας. Επίσης διετέλεσε μέλος του συμβουλίου των διοικητών της Διεθνούς Τράπεζας στην Ουάσιγκτον (1949-1952). Έλαβε μέρος στις διασκέψεις της Διεθνούς Κοινοβουλευτικής Ένωσης στο Κάιρο, το Βελιγράδι, τη Ρώμη, τη Βαρσοβία, το Λονδίνο, την Αθήνα και τις Βρυξέλλες καθώς και σ' εκείνες της Διεθνούς Τράπεζας και του Νομισματικού Ταμείου στο Παρίσι, την Ουάσιγκτον και το Τόκιο. Πέθανε στην Αθήνα στις 6 Μαΐου του 1995 και η κηδεία του έγινε με τιμές εν ενεργεία Πρωθυπουργού..