Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Τίποτα δεν παλιώνει πιο γρήγορα από το νέο", έλεγε ο Μπόρχες. Παραδίδοντας σήμερα στη φθορά δεκαπέντε νέους ποιητές που γεννήθηκαν από το 1974 έως το 2000, έχουμε την επίγνωση πως καλύπτουμε την τελευταία ποιητική παραγωγή του τόπου μας. [...] Πρώτα απ' όλα ο ποιητής κρίνεται από την ιδιοφωνία του. Χιλιάδες ποιητές αναμασούν κι αντηχούν φωνές άλλων. Τους διαβάζεις μέσα από παράσιτα, όπως γινόταν παλιά με τα τρανζιστοράκια, που ο ένας σταθμός έπεφτε πάνω στον άλλον. Όσο τους διαβάζεις, δεν μπορείς να ξεχωρίσεις τη δική τους φωνή από τις φωνές των άλλων που επικάθονται σαν κ...

Σε μια εποχή ταραχής, απελπισίας και ηθικών συγκρούσεων οι ποιητές της Ελλάδας εξακολουθούν να ερευνούν όχι μόνο τις πηγές της κρίσης με τις πολλαπλές εκδηλώσεις της, αλλά και καινούργιους δρόμους για ανανέωση. Αυτή η συλλογή -με τη δραματική ποικιλία μορφών, συναισθημάτων και αποχρώσεων- προσφέρει στον αναγνώστη μια πλούσια εμπειρία της σύγχρονης Ελληνικής ποίησης παραστατικά παρουσιασμένης από τον Robert και τη Despina Crist σε δίγλωσση μορφή. Συμμετέχουν οι: Αργυρός-Ιωάννης Πρωτοπαπάς, Ιωάννης Μασμανίδης, Τάσος Σ. Μάντζιος, Αθηνά Τιτάκη, Μαρία Μανδάλου, Βίκυ Δερμάνη,...

Μετά τη "Μνήμη του χαρτιού" (2009), όπου σύμφωνα με την κριτική, ο μετά-λογικός κόσμος της ποίησης του Γκολίτση είναι έναντι του θανάτου του προσώπου μας και "Το τριβείο του χρόνου" (2013), όπου σκοπεύει και αναπραγματεύεται την ύπαρξη από μια σκοπιά οντοβιολογική, με ποιήματα που δεν ανακαλούν και δεν σχολιάζουν, αλλά εν ενεργεία, που όταν διαβάζονται σ υ μ β α ί ν ο υ ν, ο ποιητής συνεχίζει με τη "Σάρκα των προσωρινών" (2015) και πλέον με το "Σκάζοντας κρέας" (2017). Ποιητικές συνθέσεις όπου όχι μόνο η μία βγαίνει μέσα από την άλλη, αλλά με την ίδια γ ε ν ν η τ ή σ ι α, θ...

Το παρόν ανθολόγιο καλύπτει το μεγαλύτερο και σημαντικότερο μέρος της ποιητικής παραγωγής για το έτος 2015. Η επιλογή από τους επιμελητές έγινε με τα ακόλουθα κριτήρια: πρώτον, καλύψαμε όλο το φάσμα των εκδοτικών οίκων, δεύτερον, όλες τις τάσεις, τρίτον, πολλούς ποιητές είτε είναι προβεβλημένοι είτε όχι, και τέταρτο κριτήριο το προσωπικό μας αισθητήριο όπως έχει σμιλευθεί μέσα στα χρόνια. Στα χρόνια της Κρίσης, φαίνεται ότι το να επιμένουμε να γράφουμε ποίηση και να επιζητούμε να επικοινωνήσουμε με τους συνανθρώπους μας μέσω αυτής αποτελεί μία ανάγκη βηματισμού αναπνοής....

Σύναιση "Σε τι να συναινέσω;" εδώ βαλλόμαστε από παντού στα χαρακώματα του κόσμου πανικός αρχιτεκτονικές δομές πληγές τεράτων μεταφυσικές γραμμές -είναι όλα λάθος- στόματα χάσκουν στο κενό πλανητικές σκιές άστρα βουλιάζουν στον βυθό και εκρήγνυνται και σβήνουν κόσμοι φουσκώνουν σαν νερό Κ' εμείς φυτρώσαμε κάτι ψελλίσαμε και τραγουδήσαμε δεν ηρεμήσαμε τη σκόνη την τινάξαμε τα κόκκαλα πετάξαμε στον ουρανό σαν δορυφόροι γύριζαν ωσότου... αφού είσαι ηλίθιος θα εναρμονιστείς το τέλος μάλιστα θα εκτοξευθείς γύρνα και πάλι στο...

Από την ενότητα "Μίκρο-Μάκρο" Ποιητή δωσ’ το σύνθημα να σκορπίσουμε ασυντόνιστα να βαδίζουμε προς όλες τις κατευθύνσεις να πέφτουμε ολόγυρα καθώς πλησιάζουν οι επόμενοι * Μολύβι έσερνες και ερχόταν περιστέρια μες στο μυαλό χτυπούσαν τα φτερά νεκρά πουλιά πνίγονταν μες στη γλώσσα πετούσαν δίχως μάτια * Το μάτι κρεμάστηκε μα δεν ανέβηκε πάνω στο άλογο το άλογο έφυγε το μάτι διαλύεται μαζί με τη σκόνη του καλπασμού