Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στις σελίδες του "Καθρέφτη της θάλασσας" μάς μιλάει ένας θαλασσινός (ή μάλλον ένας γεννημένος συγγραφέας που πέρασε είκοσι χρόνια της ζωής του πάνω σε κουβέρτες ιστιοφόρων εμπορικών πλοίων) όχι για το τί έζησε, αλλά για το μυστηριακό νόημα όσων έζησε, καθώς η μνήμη ορθώνει τα βιώματα αυτά στο ύψος του νου. Εκεί κοχλάζει η υψηλή ποίησή του. Οι ναυτικές εμπειρίες του Κόνραντ μετασχηματίζονται σε πρώτης τάξεως αφορμή για μια γλώσσα που λαχταράει κυριολεκτικά να πετάξει από τη σελίδα προκειμένου να αδράξει τον μυστικό χαρακτήρα των πραγμάτων εκεί, απελευθερωμένη από τον ίδιο τη...

To "Καλλιτεχνικό ένστικτο" γεφυρώνει δύο συναρπαστικά και αμφιλεγόμενα πεδία, την τέχνη και την εξελικτική επιστήμη, σε μια προκλητική εργασία που θα αλλάξει διά παντός τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε την τέχνη -από τη ζωγραφική και τη γλυπτική, τη μουσική και τη λογοτεχνία, το θέατρο και τον χορό έως την αρχιτεκτονική. Ο Denis Dutton ισχυρίζεται ότι τα ανθρώπινα γούστα στην τέχνη είναι χαρακτηριστικά της εξέλιξής μας, διαμορφωμένα από τη φυσική επιλογή, και όχι "κοινωνικές κατασκευές" του πολιτισμικού μας περιβάλλοντος, όπως διατείνεται η κριτική της τέχνης και...

- Γιατί δύο άγνωστοι στο ασανσέρ στέκονται όσο μακριά γίνεται ο ένας από τον άλλο, αποφεύγοντας να κοιτάζονται και να κινούνται; - Γιατί οι άνθρωποι, όπως και οι πίθηκοι, είναι γενναιόδωροι και αλτρουιστές υπό το βλέμμα των άλλων, αλλά εγωιστές και κακόβουλοι στο σκοτάδι της ανωνυμίας; - Γιατί οι καθηγητές και τα ανώτερα στελέχη των επιχειρήσεων απαντούν με ολιγόλογα ή αυτοματοποιημένα ιμέιλ στους φοιτητές και στους υφισταμένους τους έναντι των συχνών και μακροσκελών μηνυμάτων εκείνων; Σχετίζεται αυτό με τους κανόνες που ρυθμίζουν την ανταλλαγή περιποιήσεων μεταξύ κυρίαρχ...

"Μίλησέ μου για εσένα", μπορεί να πει κάποιος, και στο ενδιάμεσο της ελευθερίας που αφήνει αυτή η φράση να συναντήσει τον άλλον και την ίδια στιγμή να αποκουφαθεί. Στην ερημιά που συντονίζει τον έναν, μπορεί και να γεννιέται μια λυτρωτική ανάγκη να κατασκευάσουμε έναν διεστραμμένο χώρο των δύο. "Ειρωνική αυτή η χώρα", θα πει ο Π. Πώς αλλιώς μπορούμε να δούμε τον άλλο; Πάντα το βλέμμα του ενός υιοθετεί το άλλο. Μόνο αυτό το βλέμμα υπάρχει. Ό,τι βρίσκεται έξω απ' αυτό συνιστά έναν χώρο αμήχανης γοητείας και είναι χώρος άγνωστος και επικίνδυνος. Και γι' αυτό μαγεύει. Σε τέτ...