Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

ποτέ πια εμείς, με τόσο λίγο στόμα για τ' ανθρώπινα ποτέ πια εμείς, με τσέπες χρόνου αδειανές ποτέ πια εμείς, ο ενικός γλιστράει σε παλιοπάπουτσα κι όχι που λείπεις μα που μου έκρυψες ζωή

Θα μπορούσε να είναι και μια ιδιότυπη, προσωπική γεωγραφία. Για έξι ολόκληρους μήνες μεταφέρθηκα με χαρακτηριστική ευκολία από την Αθήνα στις Σέρρες, στην Καστοριά, στην Αλεξανδρούπολη, στη Θεσσαλονίκη και στην Κύπρο για να φτάσω έως το Μόναχο. Ένα ταξίδι που κρατούσε μία εβδομάδα και άρχιζε πάλι από την αρχή. Αυτή η έβδομη χρονιά μαθημάτων (η πρώτη, αν αναλογιστώ πως για πρώτη φορά δεν έχω δίπλα μου τον αδελφό εν όπλοις, Χρήστο Αγγελάκο) ήταν παράξενη. Μοναχική για συγκεκριμένο λόγο, αλλά και πλούσια σε παρουσίες, λόγω των μαθητών μου που είχαν πιάσει τα τέσσερα σημε...