Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Οι λέξεις ακούμπησαν στα δάχτυλα καθώς τις συνόδευε τελευταία ρουφηξιά του τσιγάρου τελευταίο αποτύπωμα του καφέ στα χείλη του, μόνος χωρίς εχθρούς χωρίς διαβάτες στα όνειρά του. Είχε απλώσει τις πληγές στο φως κι εκείνες κακοφόρμισαν, τη μια του θύμιζαν γυναίκες της φωτιάς την άλλη ένα ποτήρι κόκκινο κρασί, ίδιο το αίμα του όπου κανείς δεν ήθελε να πιεί, τελευταίες σταγόνες πριν ζήσει για πάντα στο λευκό του Παράδεισο το στρίψιμο της δεκάρας.

Κλωνοποίηση ή Ανάσταση; Το δίλημμα τέθηκε στον Πάπα Παύλο τον Θ' όταν βρέθηκε αντιμέτωπος με την πιο μεγάλη πρόκληση της Ιστορίας. Ο καθηγητής Ιγνάτσιο Περγκολίνι με τα πειράματά του τραυμάτισε ανεπανόρθωτα την αιώνια βεβαιότητα της Εκκλησίας. Ενώ ο κλώνος της Σινδόνης, με τη μορφή ενός παιδιού, αναστάτωνε το Βατικανό, εκείνο ζούσε τη δική του ζωή μέχρι τη στιγμή που του αποκαλύφθηκε το συγκλονιστικό μυστικό της "γέννησής" του. Όλα γύρω του άλλαξαν ξαφνικά - και πολύ περισσότερο όταν συνάντησε τον έρωτα. Η αναζήτηση της χαμένης του ταυτότητας, η διασπασμένη διαδικασία της ύ...

Με κοιτάζεις και δε μιλάς. Με σκοτώνει το βλέμμα σου... Νιώθω κι εγώ ανόητη, σαν ανόητος άντρας που σκοτώνει για ν' αποδείξει τη δύναμή του. Δεν ήταν αυτά τα όπλα μου, εγώ ήξερα μόνο να χορεύω και ν' αγαπάω... Πώς το έκανα αυτό, πώς δέχτηκα το φόνο σου... Σε κοιτάζω και θλίβομαι... Ποτέ μια γυναίκα δε χαίρεται όταν σκοτώνεται ένας άντρας. Γιατί πάντα έχουμε ανάγκη να μας αγαπάει ένας άντρας. Θέλουμε να σβήνει από έρωτα στην αγκαλιά μας, να παραδίνεται στα χέρια μας κι εμείς μεγαλόψυχα να του επιτρέπουμε να ζήσει... Ο μονόλογος της Σαλώμης. Ο μονόλογος μιας γυναίκας μπρος...

Είσαι ακόμα ζωντανός, μπορείς. Ζωή μου, να μ' ακούσεις: Έφυγαν όλοι, βλέπεις; Ακόμα κι ο Θεός σε εγκατέλειψε. Όμως εγώ είμαι εδώ, σταυρωμένη μαζί με την αγάπη μου. Πονάω αλλιώτικα εγώ, μα ξέρω πως δεν πρόκειται άλλη φορά πιότερο να πονέσω. Αυτός που αγαπάει, πεθαίνει θάνατο τον πιο φρικτό όταν θα χάσει την αγάπη του... Πώς έφτασα να θρηνώ μια τέτοια αγάπη; Κι εγώ τι έκανα γι' αυτήν: Μόνο σου το 'δειξα και περίμενα σιωπηλά την ώρα σου. Αχ, γιατί να μη τολμήσω περισσότερο, γιατί να μη σου πω ξανά και ξανά πόσο σ' αγαπάω; Ο έρωτας δε γίνεται σταυρός χωρίς και τα δικά μας λ...

Ένας στίχος στο περιθώριο κάποιου παλιού βιβλίου οδηγεί στην ανακάλυψη του Ευαγγελίου της Ιωάννας. Ποια είναι αυτή η γυναίκα; Η Ιωάννα είναι η γυναίκα του Απόστολου Πέτρου. Τελείως εξαφανισμένη από τα Κανονικά Ευαγγέλια, αν και ο Ιησούς φέρεται να θεράπευσε τη μητέρα της. Γιατί αυτή η σιωπή, ενώ αναφέρονται τόσες άλλες γυναίκες που ακολουθούσαν και βοηθούσαν στην ιερή αποστολή; Το πιθανότερο είναι να μην συμφωνούσε. Αλλά πώς αυτή να συμπαρασταθεί στο θείο έργο, όταν ο άντρας της την εγκατέλειψε με δύο παιδιά για να σώσει τον κόσμο, και να έχει ύστερα το θράσος να ρωτάει «ε...

Ω, γλυκιά μου άνοιξη, παιδί μου αγαπημένο, πού βασίλεψε η ομορφιά σου; Πώς ν’ αντέξει της μάνας η καρδιά τέτοιο σταυρό και τέτοιον πόνο; Εγώ είμαι μαύρη κι άραχνη, νεκρή κι ας σας μιλάω, ένα παιδάκι γέννησα, δεν έχω άλλον κανένα. Σύρτε, φευγάτε σπίτια σας, τι εγώ θα σαβανώσω, τα λούλουδα, την άνοιξη, τον ήλιο, τον υγιό μου. Τι μου αστράφτεις, ουρανέ και τι με φοβερίζεις Σαν χάσει η μάνα τον υγιό, χάνετ’ ο κόσμος όλος κι αν σου σταυρώσουν το βλαστό, σταυρώνεσαι αιώνια. Ο μονόλογος της Μαρίας. Η Μαρία, είναι η γυναίκα-σύμβολο της μάνας. Συγχωρεί ακ...

Ένα προς ένα τα διηγήματα αυτού του τόμου -είκοσι τέσσερα στον αριθμό, όσα και τα γράμματα της ελληνικής αλφαβήτου- ανιχνεύουν τις διαφορετικές εκφράσεις της συνύπαρξής μας με τα βιβλία, διερευνούν τις αλληλεπιδράσεις της χάρτινης και της σάρκινης ζωής, τα σημεία εκείνα όπου ενώνεται η ανθρώπινη πράξη με την αναγνωστική εμπειρία. Ο Δάντης, ο Καβάφης, ο Έντγκαρ Άλαν Πόε, ο Προυστ, ο Μούζιλ, η Ζωρζ Σαρή, ο Κριστιάν Μπομπέν, ο Μπόρχες, ο Τσέχωφ, ο Σκόκος, ο Καχτίτσης, ο Τολστόι, ο Πούσκιν, ο Θεοτόκης, ο Σάλιντζερ κι ο Χάξλεϋ, ο Τόμας Χάρντυ κι ο Σινόπουλος, ο Όργουελ, ο Πεσ...

Όταν καμιά φορά η ομίχλη σκεπάζει τις ψυχές των ανθρώπων, τότε αυτοί δεν λειτουργούν σαν άνθρωποι. Χρειάζονται κάτι, ένα όνειρο που θα τους κρατήσει ζωντανούς, γιατί τα όνειρα είναι εκείνα που δίνουν νόημα στη ζωή μας. Ένας άνθρωπος, λοιπόν, που δεν είχε πλέον κουράγιο να πάει τη ζωή του παραπέρα, αποφασίσε να νεκρώσει όλα τα όνειρα του. Αλλά σαν τελευταία πράξη λύτρωσης, θέλησε να τα δώσει σε άλλους, άγνωστους, ανθρώπους. Όχι χωρίς οδύνη, όχι χωρίς συνέπειες.