Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο γάμος στις ημέρες μας έχει περάσει σε μια άλλη "φάση". Δεν έχει σχέση με το γάμο της εποχής των πατέρων μας και των παππούδων μας. Πράγματα που γίνονται σήμερα, ήταν αδιανόητα για την εποχή τους. Και πράγματα της εποχής τους, είναι αδιανόητα για την εποχή μας. Θα το δούμε στο παρόν βιβλίο. Μακάρι να γίνει αφορμή για "αναβάπτιση" του γάμου.

"Είναι ολοφάνερο ποια είναι τα αμαρτωλά έργα: Είναι (...) οι έχθρες, οι ζήλιες, οι θυμοί, οι διαπληκτισμοί, οι διχόνοιες, τα σχίσματα, οι φθόνοι (...), και τα παρόμοια. Σας προειδοποιώ, όπως σας προειδοποίησα κι άλλοτε: Όσοι κάνουν τέτοια πράγματα δεν θα κληρονομήσουν τη "Βασιλεία του Θεού" (Γαλ. 5:19-20).

Η ζωή μας είναι ωραία, αλλά διαφθείρεται από τα πάθη. Και τη μεγαλύτερη ζημιά (καταστροφή), την κάνει ο βασιλιάς των παθών ο εγωισμός. Στο παρόν βιβλίο θα δούμε πώς δουλεύει αυτό το πάθος, αλλά και πώς θα το κατανικήσουμε, ώστε να μεταμορφώσουμε τη ζωή μας, ζώντας αληθινά με τον ταπεινό Ιησού, γενόμενοι κληρονόμοι της Βασιλείας Του. Αμήν. "Ο άνθρωπος είναι τρισυπόστατος: Αυτό πού πιστεύει ο ίδιος, πώς είναι, αυτός πού πιστεύουν οι άλλοι, και αυτό πού πράγματι είναι" (Μπέρναρ Σω).

Από τον ενθρονιστήριο λόγο του: "Είμαι δούλος του Χριστού. Και τίποτε άλλο. Ούτε λιγότερο. Ούτε περισσότερο. Ούτε πιο πάνω. Ούτε πιο κάτω. Ούτε πιο δεξιά. Ούτε πιο αριστερά. Είμαι ιερεύς. Και τίποτε άλλο. Εργάτης της Βασιλείας του Θεού".

Ο Ναός, ο Ιερέας, η Θ. Λειτουργία, η Θ. Κοινωνία είναι τα πανάκριβα και ανεκτίμητα δώρα, που μας χάρισε ο Θεός από την μεγάλη Του αγάπη, για έναν και μοναδικό σκοπό: Για τη σωτηρία μας! Και αν εργαζόμαστε για τη σωτηρία μας "μετά φόβου και τρόμου" (Φιλ. 2:12), τα δώρα αυτά τα βλέπουμε με άλλο μάτι· με δέος και με ρίγος! Και τον δωροδότη Κύριο σαν μεγάλο ευεργέτη μας. Το ευχόμαστε ολόψυχα!

Σήμερα γίνεται πολύς λόγος για την οικονομική κρίση. Αγωνία! Τι θα γίνει, τι θα μας ξημερώσει αύριο;! Όμως, όσο δεν είχαμε την κρίση, ήμασταν καλά; Ή, όταν ξεπερασθεί η κρίση (και σίγουρα κάποια μέρα θα ξεπερασθεί) θα είμαστε καλά; Θα ζούμε χωρίς άγχος, χωρίς αγωνία, χωρίς φόβο για το αύριο; Μήπως, τελικά, δεν φταίει η κρίση; Αλλά κάτι άλλο;! Θα το δούμε. (πρόλογος του βιβλίου)

Ποιος τολμά να ειπεί, πως σαν χριστιανός παίρνει άριστα σε όλα;! Αν το ειπεί, θα είναι φαρισαίος! Οπότε δεν θα είναι γνήσιος χριστιανός! Όμως το άρρωστο "εγώ" μας μας βάζει άριστα σε όλα! Ναι, είμαστε ηθοποιοί! Οι καλύτεροι....!

"Ήθελα να κάνω το Σταυρό μου, όπως τον έκανε η αγράμματα γριά γιαγιά μου", έλεγε με καϋμό ένας ρασοφόρος. "Χωριάτικη πίστη", αποκαλούσαν οι μεγάλοι Γέροντές μας, (Πορφύριος (+ 1991) και Παΐσιος (+ 1994) αυτή την άδολη, την απλή, παιδική (γνησία!). Πίστη, που είχαν οι αγράμματοι πατέρες μας, παππούδες μας και γιαγιάδες μας! Αυτή η Πίστη τους έδινε ελπίδα, κουράγιο στη σκληρή, μαρτυρική ζωή τους. Έκανε και θαύματα! Φευ! Αυτή η Πίστη στις ημέρες μας τείνει να εξαφανιστεί!

Ο βίος της οικογένειας του μεγαλομάρτυρα Ευσταθίου, που οδηγήθηκε στο εκτελεστικό απόσπασμα (126 μ.Χ.), προς χάρη του Κυρίου, είναι "θρίλερ"...! Δεν μπορούσε να φανταστεί ούτε ο πιο κορυφαίος σεναριογράφος! Και το μήνυμα που βγαίνει μέσα από το "θρίλερ", είναι, ότι κάποιος εναποθέτει τις ελπίδες του στον Αναστάντα Κύριο, δεν φοβάται ούτε αυτόν τον όντως φοβερώτατο θάνατο!

Κάθε διήγηση, ιστορία προκαλεί ενδιαφέρον, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για "θρίλερ!". Η αγωνία, η συγκίνηση, η φαντασία, βρίσκονται στο αποκορύφωμα! Κι όταν σε μια τέτοια δραματική διήγηση "ξετυλίγονται" αρετές, (ανεξικακία, αγάπη στον πλησίον κ.λ.π.), τότε, και "πέτρινη" καρδιά να έχει ο άλλος, προβληματίζεται, αφυπνίζεται, ωφελείται! Τρεις τέτοιες ιστορίες, δραματικές και ψυχωφέλιμες, παρουσιάζονται στο βιβλιαράκι μας αυτό.

Τι είναι τα μέντιουμ; Τα μάγια; Να τα φοβόμαστε; Πως μας πολεμεί ο διάβολος; Πως μπορούμε να τον νικήσουμε; Τι είναι το "μάτι"; Να "ξεματιάζουμε"; Αυτά και άλλα ενδιαφέροντα εξετάζονται στο παρόν βιβλίο.

Επιτάφια επιγραφή: "Ενθάδε κείται ένας ανόητος, που πέρασε από τον κόσμο αυτό χωρίς να ξέρει γιατί ζει!". Αν δεν έχεις δει σωστά (!) τη ζωή σου, το θάνατό σου, και προπαντός τα μετά το θάνατό σου, απέτυχες παταγωδώς! Ζωή για σένα ίσον μηδέν! Τι και αν είσαι πλούσιος, τι και αν είσαι επιστήμονας, τι και αν είσαι "σταρ"; "Τι γαρ ωφελήσει άνθρωπον, εάν κερδήση τον κόσμον όλον, και ζημιωθή την ψυχήν αυτού;" (Μκ. 8:36-37). Το παρόν βιβλίο χύνει φως στο σκοτάδι του θανάτου, "αποκαλύπτοντας" ταυτόχρονα το μυστήριο της μετά θάνατον ζωής.

Έχεις αδερφή, που εξωτερικά, σωματικά είναι ίδια και απαράλλακτη με τη φίλη σου! Όμως μόνο με τη φίλη σου έχεις πειρασμό. Και τούτο, γιατί τη βλέπεις "ως σκεύος ηδονής", ενώ την αδελφή σου τη βλέπεις με άλλο μάτι! Αν όμως και τη φίλη σου τη δεις με άλλο μάτι, (όπως και την πανόμια αδερφή σου!), τότε "καλμάρισε" η σάρκα σου! Τα πάντα, (προπαντός η αμαρτία!), ξεκινούν από το μυαλό...!

Οι φορείς της εξουσίας δεν έχουν υπό την εξουσία τους ...ντουβάρια! Δηλαδή μια άψυχη ύλη, που μπορούν να τη διαχειρίζονται "κατά το δοκούν και κατά το βούλεσθαι", αλλά ανθρώπους...! Παιδιά του Θεού...! Αλίμονο σε εκείνον που θα το αδικήσει ή θα αδιαφορήσει για τον "επιούσιον άρτον τους"! Θα βρει απέναντί του Αυτόν τον Ίδιο το Θεό. "Αργεί, αλλά δεν λησμονεί"!

"...Όπως δουλεύεις κάθε μέρα για να βγάλεις το ψωμί σου, και να ζήσεις βιολογικά, σωματικά, έτσι θα πρέπει να δουλεύεις (κάθε μέρα!) για να ζήσει και η ψυχή σου! Αν δεν δουλέψεις, δεν θα έχεις τι να φας, το σώμα σου θα αδυνατίσει, θα αρρωστήσει, δεν θα μπορεί να σταθεί στα πόδια του, σιγά-σιγά θα οδηγηθεί στο θάνατο και θα αρχίζει να μυρίζει... Το ίδιο ισχύει και με την ψυχή σου. Αν δεν "δουλεύεις" γι' αυτή, (= δεν προσεύχεσαι), θα αδυνατίσει, θα αρρωστήσει, σιγά-σιγά θα νεκρωθεί και μέσα σου θα βασιλεύει ο θάνατος! Μαυρίλα η ζωή!"

"Κύριε, γιατί μερικοί ζουν λίγο και άλλοι πολύ; Γιατί άλλοι είναι πλούσιοι, άλλοι φτωχοί; Πώς οι άδικοι πλουτίζουν και οι δίκαιοι φτωχαίνουν;" Ρώτησε ο Μ. Αντώνιος το Θεό, και πήρε την απάντηση: "Αντώνιε: Κοίτα τη δουλειά σου. Μην επεμβαίνεις στα "προσωπικά Μου!" (Γεροντικό αββά Αντωνίου, β, διασκευή). Δηλαδή: "Ξέρω να κάνω καλά τη δουλειά μου. Καλύτερα από σένα!" Και πραγματικά. Αν δεν ξέρει να κάνει τη δουλειά Του, τι Θεός είναι; Περιέχονται τα κείμενα: Μέρος Α΄ - Η θεία πρόνοια - "Δίκαιος ει Κύριε" - "Εις εμέ πιστεύετε" - Παράλογες απαιτήσεις! - "...

Αν είχες επτά χρυσές λίρες, κρατούσες για τον εαυτό σου μόνο μία, τις έξι τις χάριζες σε φίλο σου, και αυτός αντί για "ευχαριστώ", σου άρπαζε και την δική σου λίρα, δεν θα τον κακοχαρακτήριζες το λιγότερο ως α-χάριστος και αχόρταγο; Τα ίδια (και χειρότερα...) ισχύουν και γι' αυτόν, που αρπάζει από τα "χέρια" του Θεού την Κυριακή, την μία και μοναδική ημέρα της εβδομάδος, που κράτησε για τον Εαυτό Του.

"Αυτός μου σπάει τα νεύρα!", λες και ξαναλές. Πότε ένα πράγμα σπάει; Όταν είναι ...εύθραυστο! (Σπάει το ατσάλι;). Όσο και να σου κακοφαίνεται, (λόγω εγωισμού!), δεν σου φταίει ο άλλος, αλλά εσύ! Φταίνε τα "νευράκια" σου. Ας είχες γερά νεύρα, για να μη σπάσουν...! Φρόντισε, λοιπόν, να "φτιάξεις" γερά, ατσαλένια νεύρα, για να αντέχουν στα βαριά χτυπήματα!

Ο άνθρωπος "λειτουργεί" ως άνθρωπος, όταν συμπεριφέρεται με ανθρωπιά, προπαντός με δικαιοσύνη! Τα σκυλιά λ.χ. δείχνουν κάποια "ανθρωπιά", όμως από τη φύση τους δικαιοσύνη αδυνατούν να επιδείξουν. Είναι ζώα! Θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος; Γίνε δίκαιος!

"Αν ο Χριστός πέθανε πράγματι για μας, και αν αναστήθηκε πράγματι για μας, τότε έχουμε μπροστά μας ένα συγκλονιστικό γεγονός, που θα πρέπει να επηρεάσει βαθειά και ανεξίτηλα τη ζωή μας!" (S. Kierkergaard). Και αν μετά απ' αυτό το πρωτοφανές, που έγινε προς χάρη μας, εμείς συνεχίζουμε αμέριμνα τον ύπνο μας, τότε;! "Ο άνθρωπος είναι ζώον λογικόν, έχον ακατάσχετον κλίσιν εις το παραλογίζεσθαι", σατίριζε ο Εμμανουήλ Ροΐδης.