Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"...Όπως δουλεύεις κάθε μέρα για να βγάλεις το ψωμί σου, και να ζήσεις βιολογικά, σωματικά, έτσι θα πρέπει να δουλεύεις (κάθε μέρα!) για να ζήσει και η ψυχή σου! Αν δεν δουλέψεις, δεν θα έχεις τι να φας, το σώμα σου θα αδυνατίσει, θα αρρωστήσει, δεν θα μπορεί να σταθεί στα πόδια του, σιγά-σιγά θα οδηγηθεί στο θάνατο, θα νεκρωθεί, θα γίνει αναίσθητο, και θα αρχίζει να μυρίζει... Το ίδιο ισχύει και με την ψυχή σου. Αν δεν "δουλεύεις" για αυτή (=δεν προσεύχεσαι), θα αδυνατίσει, θα αρρωστήσει, σιγά θα νεκρωθεί, θα γίνει αναίσθητη, και μέσα σου θα βασιλεύει ο θάνατος! Μαυρίλα...

"Ήθελα να κάνω το Σταυρό μου, όπως τον έκανε η αγράμματα γριά γιαγιά μου", έλεγε με καϋμό ένας ρασοφόρος. "Χωριάτικη πίστη", αποκαλούσαν οι μεγάλοι Γέροντές μας, (Πορφύριος (+ 1991) και Παΐσιος (+ 1994) αυτή την άδολη, την απλή, παιδική (γνησία!). Πίστη, που είχαν οι αγράμματοι πατέρες μας, παππούδες μας και γιαγιάδες μας! Αυτή η Πίστη τους έδινε ελπίδα, κουράγιο στη σκληρή, μαρτυρική ζωή τους. Έκανε και θαύματα! Φευ! Αυτή η Πίστη στις ημέρες μας τείνει να εξαφανιστεί!

Ένας "τσιγγούνης" ταξίδευε με καράβι σε αγριεμένη θάλασσα. Το καράβι χαροπάλευε. Άρχιζε και βούλιαζε! Οι επιβάτες του ούρλιαζαν! Πνίγονταν! "Ευτυχώς, ευτυχώς που δεν έβγαλα το εισιτήριο με επιστροφή!", έλεγε ο τσιγγούνης πέφτοντας στη θάλασσα για να πνιγεί! Αυτό εκφράζει μια πικρή αλήθεια: Πόσο ο άνθρωπος δένεται με το χρήμα, με αποτέλεσμα να "σκοτώνει" τη ζωή του, στο να συγκεντρώνει χρήμα (χωρίς να έχει ανάγκη!, αλλά απλά για να το "θάβει" στα ταμεία, και ο διπλανός του να πεθαίνει από την πείνα! Πρόκειται περι ψυχασθένειας! Και αυτή η ψυχασθένεια κυβερνά τον κόσμο!...

"Είναι ολοφάνερο ποια είναι τα αμαρτωλά έργα: Είναι (...) οι έχθρες, οι ζήλιες, οι θυμοί, οι διαπληκτισμοί, οι διχόνοιες, τα σχίσματα, οι φθόνοι (...), και τα παρόμοια. Σας προειδοποιώ, όπως σας προειδοποίησα κι άλλοτε: Όσοι κάνουν τέτοια πράγματα δεν θα κληρονομήσουν τη "Βασιλεία του Θεού" (Γαλ. 5:19-20).

Ακόμα και οι λέξεις "ιστορία θρίλερ" δεν επαρκούν να εκφράσουν την "περιπετειώδη", αλλ' αγία ζωή του μεγάλου αγίου της Εκκλησίας μας, αλλά και εθναποστόλου, του εκ Βαθυρέματος Αγυιάς Λαρίσης, αθλητού του Χριστού "οσίου Συμεών του ανυπόδητου και μονοχίτωνος", που έζησε και έδρασε σε μια κρίσιμη εποχή για την Εκκλησία μας και για το έθνος μας, στο ξεκίνημα της φοβερής και στυγνής τουρκοκρατίας, τότε που τα πάντα "τα 'σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά!".

Περιεχόμενα: - Προπατορικό αμάρτημα - Κάιν - Κατακλυσμός - Αβραάμ - Σόδομα και Γόμορρα - Ιωσήφ (Μέρος Α΄) - Ιωσήφ (Μέρος Β΄) - Ιωσήφ (Μέρος Γ΄) - Ιώβ - Δαβίδ - Ρουθ.

Ο άνθρωπος έχει την τάση να μαθαίνει. Τι όμως να πρωτομάθει; Γι' αυτό χρειάζεται τάξη στη μάθησή του. Δεν μπορεί λ.χ., να μελετά τη φύση ενός δένδρου ή πουλιού ή ζώου και να αδιαφορεί για την εκμάθηση της δικής του φύσεως· να ξέρει τι είναι το ζώο και να μην ξέρει τι είναι ο άνθρωπος! Να μην γνωρίζει την καταγωγή και τον προορισμό του. Ποια είναι η αρχή του και ποιο το τέλος του. Ποιος είναι, τι είναι και που πηγαίνει. Ασφαλώς η γνώση του εαυτού μας είναι θέμα ουσιώδες. Το μικρό αυτό βιβλίο συμβάλλει στο σκοπό αυτό: Να γνωρίσουμε κάτι από τον εαυτό μας.

Αν είχες επτά χρυσές λίρες, κρατούσες για τον εαυτό σου μόνο μία, τις έξι τις χάριζες σε φίλο σου, και αυτός αντί για "ευχαριστώ", σου άρπαζε και την δική σου λίρα, δεν θα τον κακοχαρακτήριζες το λιγότερο ως α-χάριστος και αχόρταγο; Τα ίδια (και χειρότερα...) ισχύουν και γι' αυτόν, που αρπάζει από τα "χέρια" του Θεού την Κυριακή, την μία και μοναδική ημέρα της εβδομάδος, που κράτησε για τον Εαυτό Του.

Τι είναι τα μέντιουμ; Τα μάγια; Να τα φοβόμαστε; Πως μας πολεμεί ο διάβολος; Πως μπορούμε να τον νικήσουμε; Τι είναι το "μάτι"; Να "ξεματιάζουμε"; Αυτά και άλλα ενδιαφέροντα εξετάζονται στο παρόν βιβλίο.

Επιτάφια επιγραφή: "Ενθάδε κείται ένας ανόητος, που πέρασε από τον κόσμο αυτό χωρίς να ξέρει γιατί ζει!". Αν δεν έχεις δει σωστά (!) τη ζωή σου, το θάνατό σου, και προπαντός τα μετά το θάνατό σου, απέτυχες παταγωδώς! Ζωή για σένα ίσον μηδέν! Τι και αν είσαι πλούσιος, τι και αν είσαι επιστήμονας, τι και αν είσαι "σταρ"; "Τι γαρ ωφελήσει άνθρωπον, εάν κερδήση τον κόσμον όλον, και ζημιωθή την ψυχήν αυτού;" (Μκ. 8:36-37). Το παρόν βιβλίο χύνει φως στο σκοτάδι του θανάτου, "αποκαλύπτοντας" ταυτόχρονα το μυστήριο της μετά θάνατον ζωής.

Περιεχόμενα: Μέρος Α΄ Μικρός Αγιασμός 1. Η "Καταγωγή" του 2. Η ακολουθία 3. Ο "Αγιασμός" είναι θαύμα 4. Η χρήση του 5. Στά σπίτια, εξωκκλήσια κ.α. Μέρος Β΄ Μεγάλος Αγιασμός 1. "Μέγας ει Κύριε.." 2. Θαύματα 3. Πρόσχωμεν 4. Το νερό του Βαπτίσματος 5. Διαφορά: Μικρού - Μεγάλου Αγιασμού 6. Η χρήση του 7. Παραμονή των Φώτων 8. Ανήμερα των Φώτων 9. Νηστεία καί Μεγάλος Αγιασμός 10. Στις Ορθόδοξες Εκκλησίες 11. Η άλλη άποψη Μέρος Γ΄ Οι παραδόσεις 1. "Κρατείτε τας Παραδόσεις" 2. Εγκώμιο.

"Αυτός μου σπάει τα νεύρα!", λες και ξαναλές. Πότε ένα πράγμα σπάει; Όταν είναι ...εύθραυστο! (Σπάει το ατσάλι;). Όσο και να σου κακοφαίνεται, (λόγω εγωισμού!), δεν σου φταίει ο άλλος, αλλά εσύ! Φταίνε τα "νευράκια" σου. Ας είχες γερά νεύρα, για να μη σπάσουν...! Φρόντισε, λοιπόν, να "φτιάξεις" γερά, ατσαλένια νεύρα, για να αντέχουν στα βαριά χτυπήματα!

Έχεις αδερφή, που εξωτερικά, σωματικά είναι ίδια και απαράλλακτη με τη φίλη σου! Όμως μόνο με τη φίλη σου έχεις πειρασμό. Και τούτο, γιατί τη βλέπεις "ως σκεύος ηδονής", ενώ την αδελφή σου τη βλέπεις με άλλο μάτι! Αν όμως και τη φίλη σου τη δεις με άλλο μάτι, (όπως και την πανόμια αδερφή σου!), τότε "καλμάρισε" η σάρκα σου! Τα πάντα, (προπαντός η αμαρτία!), ξεκινούν από το μυαλό...!

Ο Ναός, ο Ιερέας, η Θ. Λειτουργία, η Θ. Κοινωνία είναι τα πανάκριβα και ανεκτίμητα δώρα, που μας χάρισε ο Θεός από την μεγάλη Του αγάπη, για έναν και μοναδικό σκοπό: Για τη σωτηρία μας! Και αν εργαζόμαστε για τη σωτηρία μας "μετά φόβου και τρόμου" (Φιλ. 2:12), τα δώρα αυτά τα βλέπουμε με άλλο μάτι· με δέος και με ρίγος! Και τον δωροδότη Κύριο σαν μεγάλο ευεργέτη μας. Το ευχόμαστε ολόψυχα!

Όπως δεν ταιριάζει το χιόνι με τη φωτιά, έτσι δεν ταιριάζει η νηστεία με τη φιληδονία. Ουδείς φιλήδονος δελεάζεται από νηστήσιμα, προπαντός από χωρίς λάδι φαγητά. Ουδείς! Κρίμα στο χριστιανό που δεν αντιστέκεται, με το όπλο της νηστείας, στις επιθέσεις της φιληδονίας. Τότε δεν μιλάμε πια για πνευματικό άνθρωπο, αλλά για κοιλιόδουλο! Μακάρι το βιβλίο αυτό να μας κάνει να αγαπήσουμε τη θεόσδοτη νηστεία, προς σωτηρία και αγιασμό των ψυχών ημών.

Ο βίος της οικογένειας του μεγαλομάρτυρα Ευσταθίου, που οδηγήθηκε στο εκτελεστικό απόσπασμα (126 μ.Χ.), προς χάρη του Κυρίου, είναι "θρίλερ"...! Δεν μπορούσε να φανταστεί ούτε ο πιο κορυφαίος σεναριογράφος! Και το μήνυμα που βγαίνει μέσα από το "θρίλερ", είναι, ότι κάποιος εναποθέτει τις ελπίδες του στον Αναστάντα Κύριο, δεν φοβάται ούτε αυτόν τον όντως φοβερώτατο θάνατο!

"...Από την στιγμή, που μετεστράφη, παρόλο που δυσκολευόταν στο περπάτημα (περπατούσε σα χελώνα!) και παρόλο που βασανιζόταν από αρρώστια, ώρμησε "ως λέων ωρυόμενος" (1 Πέτρου 5:8) στα πέρατα της οικουμένης, κηρύσσοντας Ιησούν Χριστόν, εγηγερμένον εκ νεκρών, κονιορτοποιώντας τα είδωλα και τρομοκρατώντας τα δαιμόνια! Τίποτε δεν ανέκοπτε την φοβερή ορμή του! (Βλ. Ρωμ.8:35) Εδώ δεν ίσχυε η παροιμία "ψόφιο αρνί λύκο δεν φοβάται", αλλά: "ζωντανό αρνί, λύκο δεν φοβάται!".

Περιέχονται τα κείμενα: 1. Ξένη περιουσία 2. "Ουαί οι μεθύοντες άνευ οίνου" (Ησ. 28:1) 3. Έγχρωμο μπαλόνι 4. Αγ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου: περί εκλογής ποιμένων 5. Ένας άγιος Δεσπότης 6. Ο πόνος του Μεγάλου Βασιλείου 7. Ο επίσκοπος Ευστάθιος 8. Οργή Θεού 9. Εγκώμιον Επισκόπου Για τον φιλομαθή αναγνώστη

"...Όπως δουλεύεις κάθε μέρα για να βγάλεις το ψωμί σου, και να ζήσεις βιολογικά, σωματικά, έτσι θα πρέπει να δουλεύεις (κάθε μέρα!) για να ζήσει και η ψυχή σου! Αν δεν δουλέψεις, δεν θα έχεις τι να φας, το σώμα σου θα αδυνατίσει, θα αρρωστήσει, δεν θα μπορεί να σταθεί στα πόδια του, σιγά-σιγά θα οδηγηθεί στο θάνατο και θα αρχίζει να μυρίζει... Το ίδιο ισχύει και με την ψυχή σου. Αν δεν "δουλεύεις" γι' αυτή, (= δεν προσεύχεσαι), θα αδυνατίσει, θα αρρωστήσει, σιγά-σιγά θα νεκρωθεί και μέσα σου θα βασιλεύει ο θάνατος! Μαυρίλα η ζωή!"

"...Τα φοβερά ουαί, που ο αγαθός Χριστός "εκτόξευσε" κατά των φαρισαίων, δεν είχαν σχέση με τα σαρκικά πάθη, αλλά με τα ψυχικά! Δεν ειπώθησαν σε ανθρώπους του υποκόσμου, σε τελώνες, σε πόρνες, σε μοιχούς, αλλά σε ανθρώπους, που φημίζονταν για την αρετή τους! Σ' αυτούς που διάβαζαν τις Γραφές, που έκαναν την προσευχή τους, που αποδεκατούσαν τις περιουσίες τους, που νήστευαν (έμειναν νηστικοί!) δυο φορές την εβδομάδα, που δεν έλειπαν από τις συναγωγές!..."