Κατακουζηνού Λητώ
Katakouzinoú Litó
Η Λητώ Κατακουζηνού, το γένος Πρωτοπαππά, γεννήθηκε στον Πειραιά ίσως το 1909. Ο πατέρας της Αναστάσιος ήταν παιδίατρος και γερουσιαστής της Πρώτης Ελληνικής Δημοκρατίας. Η μητέρα της Ροδόπη, το γένος Σκλαβούνου, καταγόταν από αριστοκρατική οικογένεια του Μαυροβουνίου. Η Λητώ έχασε τον αδελφό της Βάσο σε μικρή ηλικία και ακολούθησε τη μητέρα της σε μια περιπλάνηση στην Ευρώπη. Τις σπουδές πιάνου και χορού διαδέχθηκαν τα αθλήματα (βόλεϊ, κολύμπι, ποδόσφαιρο, ορειβασία) μετά την επιστροφή της οικογένειας στην Ελλάδα και την εγκατάσταση της στο Παλαιό Φάληρο. Γύρω στο 1932 γνωρίστηκε με τον νευρολόγο-ψυχίατρο Άγγελο Κατακουζηνό. Μετά τον γάμο τους στις 14 Νοεμβρίου 1934 εγκαταστάθηκαν στον αριθμό 7 της οδού Πινδάρου στην Αθήνα. Τα πρώτα δύσκολα αλλά ευτυχισμένα χρόνια διαδέχθηκαν οι αγωνίες του πολέμου, όταν η Λητώ προσέφερε εθελοντική εργασία ως νοσοκόμα πλάι στον Άγγελο, και η περίοδος της γερμανικής κατοχής. Το 1949 ξεκίνησε τη συγγραφική της σταδιοδρομία με το θεατρικό έργο "Το φωτεινό μονοπάτι", το οποίο παίχτηκε από πρωταγωνιστές του Εθνικού Θεάτρου. Ακολούθησαν μερικά ακόμη βιβλία ("Του έρωτα και της θάλασσας", 1950, "Κύματα", 1957, "Απ' το δείλι ως την αυγή", 1957) και ποικίλη πολιτιστική δραστηριότητα στο πλάι του συζύγου της. Η μετακόμισή τους το 1960 στο νέο τους διαμέρισμα στον αριθμό 4 της λεωφόρου Αμαλίας σήμανε το μεσουράνημα του ζεύγους Κατακουζηνού στην πολιτιστική και κοινωνική ζωή της Αθήνας. Μετά τη μεταπολίτευση εργάσθηκε στην τιμητική επιτροπή του Φεστιβάλ Αθηνών και συνέγραψε δύο ακόμη βιβλία ("Όμορφο καράβι μου - θύμησή μου", 1977, "Συντροφιά με τον Albert Camus", 1979), ενώ ο χαμός του συζύγου της το 1982 τη σημάδεψε βαθιά αλλά και την ώθησε να ολοκληρώσει το δημοφιλέστερο έργο της, "Άγγελος Κατακουζηνός ο Βαλής μου", 1988, γ΄ έκδοση 1994, αφιερωμένο στον μεγάλο της έρωτα, τον οποίο και ακολούθησε στις 27 Δεκεμβρίου 1997.
