Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Με τούτο το βιβλίο κλείνει ο κύκλος ανθολόγησης όχι μόνον της ισπανικής, μα και της ισπανόφωνης ποίησης γενικότερα, που, απ' τον ίδιο ανθολόγο-μεταφραστή και τον ίδιο εκδοτικό οίκο, άνοιξε το 1983 με την "Ανθολογία ισπανικής ποίησης", και διευρύνθηκε το 1987 με την "Ποίηση ισπανόφωνης Αμερικής". Αυτό που επιτρέπει να μιλάμε για διεύρυνση της ποιητικής δημιουργίας, από μια μόνο χώρα σε είκοσι σχεδόν, και μάλιστα τέτοιας συνολικής έκτασης πάνω στην αμερικάνικη ήπειρο, δεν είναι τόσο η κοινή γλώσσα όσο η μεγαλύτερη επιρροή που άσκησε στις χώρες αυτές -ακόμα και σ' εκείνες που...

Με τούτο το βιβλίο κλείνει ο κύκλος ανθολόγησης όχι μόνον της ισπανικής, μα και της ισπανόφωνης ποίησης γενικότερα, που, απ' τον ίδιο ανθολόγο-μεταφραστή και τον ίδιο εκδοτικό οίκο, άνοιξε το 1983 με την "Ανθολογία ισπανικής ποίησης", και διευρύνθηκε το 1987 με την "Ποίηση ισπανόφωνης Αμερικής". Αυτό που επιτρέπει να μιλάμε για διεύρυνση της ποιητικής δημιουργίας, από μια μόνο χώρα σε είκοσι σχεδόν, και μάλιστα τέτοιας συνολικής έκτασης πάνω στην αμερικάνικη ήπειρο, δεν είναι τόσο η κοινή γλώσσα όσο η μεγαλύτερη επιρροή που άσκησε στις χώρες αυτές -ακόμα και σ' εκείνες που...

[...] Σχετικά με το Σονέτο, ο Νερούδα το διάλεξε ως την κατάλληλη φόρμα εξύμνησης του έρωτά του για τη Ματίλντε, τη γυναίκα με την οποία έζησε τα περισσότερα χρόνια της ερωτικής του ζωής, ίσως για να βάλει κάποιο φραγμό στην ποιητική του πληθωρικότητα ή για να πληρώσει, κι εκείνος με τη σειρά του τον καθιερωμένο φόρο στο κλασικό αυτό στιχουργικό είδος. Πολύ μεγάλη σημασία για τους μεταφραστές των εκατό αυτών σονέτων έχει το γεγονός ότι, με εξαίρεση ένα μόνο σονέτο, το υπ' αριθμόν 66 (LXVI), ο Νερούδα δεν ακολουθεί, για ευκολία του, προφανώς, ούτε τον κλασικό, ούτε κανέναν...