Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τα ασπρόρουχα της μνήμης σ' ένα τετράδιο να στοιβάζω άρ χισα νωπά τινάγματα του ν ου, απλώματα σκέψης. Δυνατό άνεμο έστειλα να στεγνώσουν. Άκουγα τις άκρες τους να κτυπούν μετέωρα φτερουγίσματα μικρών πε λαργών. Μ' ευλάβεια τα εναπόθεσα στα συρτάρια της μνημοσύνης. Αλήθειες και ψέματα, άνισες μάχες, μ' έστησαν όρθια. Το πέλαγος αγνάντεψα, λίγα κύματα πρόφθασα... "Την ποίηση της Αργυρώς Αγγελίνα Ζωγράφου στην πρώτη ποιητική συλλογή της "Ανισόπεδες σκέψεις" σηματοδοτούν και φωτίζουν διαβάσεις που αποσκοπούν να μας οδηγήσουν στο ξέφωτο μιας πραγματικότητας...

Το βράδυ των Χριστουγέννων συμβαίνουν υπέροχα, μαγικά πράγματα, αλλά και απρόοπτα. Αναπάντεχα, ένα ξένο κουκλάκι βρέθηκε στο χριστουγεννιάτικο δέντρο της Κατερίνας. Δεν ήταν αστραφτερό, ούτε καν καλοντυμένο. Κάτι κουρελάκια φορούσε και φαινόταν τόσο φοβισμένο. Αυτό το χριστουγεννιάτικο στολίδι ακόμη κι η Κατερίνα, που είχε ξαπλώσει να κοιμηθεί κάτω από το στολισμένο χριστουγεννιάτικο δέντρο για να το θαυμάζει όλο το βράδυ, πρώτη φορά το έβλεπε Άραγε τα άλλα στολίδια του δέντρου πώς το αντιμετώπισαν; Το έδιωξαν, το αποπήραν, το φοβήθηκαν, το παράτησαν στην τύχη του...

Ένιωθα ότι ήθελα και δεν ήθελα. Γνώριζα και δεν ήθελα. Καταλάβαινα και δεν ήθελα αυτά τα οποία καταλάβαινα. Περίπου έτσι τοποθετούσα στο μυαλό μου τα ερεθίσματα τα οποία δεχόμουν. Η "δυσλεξία" δεν είναι αρρώστια!