Μπαρτζουλιάνος Χρήστος Ι.
Οδοιπόρος, ονειρευτής, σαγηνευτής, πλανεμένος από ταξίδια μακρινά, αναζήτησε το πεπρωμένο του παίρνοντας ανάσες από την Βόρεια Κίνα ως την Αφρική και την Βενεζουέλα, θήτευσε ως ανεξάρτητος επισκέπτης σε νυχτερινά μπαρ του Θησείου, Ψυρρή, Εξαρχείων, πλατεία Αγίας Ειρήνης, πέριξ Συντάγματος, οδό Σκουλενίου, και σε πολλά άλλα ιδίου τύπου "ακαδημαϊκά ιδρύματα", είδε αμέτρητες φορές ποτήρια να γεμίζουν με ποτό, άλλες τόσες να αδειάζουν, άκουσε όση μουσική περισσότερο μπορούσε, χόρεψε, αγάπησε εκείνα τα ξημερώματα που συνόδευαν χωρίς διακοπή τις βραδινές του τσάρκες, η νύχτα ήταν ένας αλληγορικός πίνακας ζωγραφικής για εκείνον, ένα πάρτι που άρχισε νωρίς μα δεν τελείωνε ποτέ, αναζητούσε στα βάθη της τα όρια της ψυχής του, έχασε και κέρδισε,όνειρα, ιδέες, σκέψεις , φίλους και ερωμένες,η μόνιμη συντροφιά του ήταν τα οράματα του, φανερά και μύχια, όλα ήσαν τέκνα της απώλειας...
