Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ένας άντρας κρατάει μία βαλίτσα, μία γυναίκα έχει δίπλα της μια γυάλα. Ταξιδεύουν σε μία παραλία αγεωγράφητη, όπου δεσπόζουν μικρά επεισόδια της μνήμης στραμμένα στη θάλασσα, καθώς αυτά περιπλέκονται και διαδέχονται το ένα το άλλο. Αφορμή τους το υγρό στοιχείο και προορισμός τους μια διαπίστωση, το πώς αυτό παρασέρνει τον μέσα κόσμο τους. "Στην αρχή, έκλεινα τα μάτια κι έβλεπα θάλασσες. Αλλά, μετά; Μετά, οι ρυθμοί ήταν τόσο εξοντωτικοί, που έπεφτα και κοιμόμουν μεμιάς. Ούτε σε σκεφτό­μουν, ούτε τίποτα... Κρατάω ημερολόγιο, ακόμα, όχι πως δεν κρατάω... μυστικά, όμως κι όχι...