Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η διδασκαλία του Ηρακλείτου σηματοδοτεί την επανερμηνεία των παραδοσιακών θρησκευτικών - μυθολογικών παραστάσεων των αρχαίων Ελλήνων. Αυτή αποτέλεσε ένα από τα στάδια διαμόρφωσης της φιλοσοφίας στο δικό της δρόμο ανάπτυξης, τη σημαντική απελευθέρωση της φιλοσοφίας από τις παραδοσιακές λαϊκές παραστάσεις για τον κόσμο, τους θεούς και την ίδια τη ζωή. Λέμε "σημαντική απελευθέρωση" επειδή ο Ηράκλειτος χρησιμοποιεί συχνά τις μορφές της λαϊκής μυθολογίας και της θρησκείας για να διατυπώσει τις ιδέες του.

Περιέχονται τα κείμενα: - Κ. Δεσποτόπουλος: "Ιωάννης Θεοδωρακόπουλος (1900-1981)" - Ε. Μουτσόπουλος: "Ο Ι. Ν. Θεοδωρακόπουλος και ο σύγχρονος ελληνικός στοχασμός" - Κ. Παπαλεξίου: "Το Απολλώνειο και το Διονυσιακό στη γραφή του Ι. Ν. Θεοδωρακόπουλου" - Σ. Σπέντζας: "Οι προβλέψεις του Ι. Θεοδωρόπουλου (1975) για την "τεχνική" και η σημερινή απειλητική πραγματικότητα" - Μ. Καράσης: "Παναγιώτης Κανελλόπουλος - Κωνσταντίνος Τσάτσος. Συγκλίσεις και αποκλίσεις." - Γκ. Μαγγίνη: "Για μια φαινομενολογία του τραγικού" - Th. Kessidis: "On the problem of the "Greek Wonder""...

Το παρόν βιβλίο πραγματεύεται τη διαμόρφωση της ελληνικής φιλοσοφικής σκέψης και την εμφάνισή της στους κόλπους του ασυνειδήτου (υποσυνειδήτου), κατά τη μετάβαση από τον μύθο στον λόγο (λογικό). Μολονότι στην παγκόσμια ιστορικοφιλοσοφική βιβλιογραφία, αφιερωμένη στην εμφάνιση και την ανάπτυξη της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας εξετάζεται, στον έναν ή τον άλλο βαθμό, αυτό το πρόβλημα, ωστόσο, το ζήτημα του μηχανισμού μετάβασης από τον μύθο στον λόγο σχεδόν δεν διερευνάται, ούτε και στα βιβλία που αναφέρονται στο εν λόγω πρόβλημα. Η παρούσα εργασία κάνει μια προσπάθεια να καλύψ...

Το ζήτημα του ρόλου της κληρονομικότητας και της διαπαιδαγώγησης στη διαμόρφωση της προσωπικότητας έχει αποκτήσει στις ημέρες μας εξαιρετική επικαιρότητα και οξύτητα. Το ζήτημα είναι ότι η προσπάθεια για τη δημιουργία ενός εξευγενισμένου ανθρώπου, με τη βελτίωση των συνθηκών της διαβίωσης και της διαπαιδαγώγησής του, δεν έχει κατορθωθεί ούτε στις καπιταλιστικές ούτε στις κομμουνιστικές χώρες. Κάτι περισσότερο, η βελτίωση των συνθηκών της ζωής όχι μόνο δεν περιόρισε τα εγκληματικά φαινόμενα (οργανωμένο έγκλημα, δολοφονίες και αυτοκτονίες, βία, ναρκομανία, πορνεία κ.τ.λ.),...

Ο Σωκράτης που έλεγε ότι είναι αδύνατον να υπάρξουν οριστικές γνώσεις για κάτι ("εν οίδα ότι ουδέν οίδα"), ήξερε επίσης τόσο ότι ο άνθρωπος είναι ικανός να αποκτήσει γνώσεις και να τις πολλαπλασιάσει, όσο και ότι οι γνώσεις και η τέχνη αυτές καθεαυτές αποτελούν μεγάλη δύναμη. Ωστόσο, ήταν πεπεισμένος ότι η δύναμη αυτή μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για το καλό και για το κακό του ανθρώπου. Σύμφωνα με τη διδασκαλία του, αν ο άνθρωπος δεν έκανε κύριο πρόβλημα του Είναι του το ζήτημα της αυτογνωσίας, την εναλλακτική λύση του καλού και του κακού με τη συνειδητή προτίμηση του καλο...