Πέτσα - Βασιλείου Βέρα
Η Βέρα Πέτσα - Βασιλείου γεννήθηκε στα Τρίκαλα Θεσσαλίας όπου και έζησε μέχρι τα εφηβικά της χρόνια. Οι σπουδές της και ο διορισμός της στο Δημόσιο την κράτησαν στην Αθήνα. Συνεργάζεται με λογοτεχνικά περιοδικά στα οποία κατά καιρούς δημοσιεύονται ποιήματα και διηγήματά της. Ασχολήθηκε με το ραδιόφωνο "Δίαυλος 10" με παραγωγές εκπομπών λόγου και μουσικής. Είναι παντρεμένη και μητέρα ενός παιδιού. Το "Μην περάσεις το ποτάμι" είναι το πρώτο της μυθιστόρημα.
Μην περάσεις το ποτάμι
Πέτσα - Βασιλείου Βέρα
ΚΨΜ (2006)
Με φόντο τα Τρίκαλα του '60, κάπου στις γραφικές όχθες του Ληθαίου, γεννιέται ένας μεγάλος έρωτας, που θα δοκιμάσει τις αντοχές του στα σκληρά παιχνίδια της τύχης, του μοιραίου χρόνου και της πολιτικής αναταραχής, προσδοκώντας στην ιδανική ολοκλήρωσή του. Ένας ιδεολόγος άντρας και μια ευαίσθηση γυναίκα που ανταμώνουν άκαιρα στη ζωή, θα παλέψουν ο καθένας από το μετερίζι του για το δικαίωμά τους στην ελευθερία και την αγάπη. Ενώ η μετεμφυλιακή Ελλάδα κλυδωνίζεται από αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις για την ομαλοποίηση της πολιτικής κατάστασης, ετούτη η απαγορευμένη αγά...
Όταν ακούς ποίηση να βγαίνεις
Συλλογικό έργο
Εκδόσεις Όταν (2019)
Δεν είναι το κεφάλαιο ποίηση δηλωτική ερμηνεία. Τον προορισμό του επιθυμούμε να κοινωνήσουμε, για να προσεγγίσει ο αναγνώστης με τους δικούς του όρους - τη ζωή που αναπαρα-στήσαμε λεκτικά, εκθέτοντας την ψυχή μας στους πέντε ανέμους, εμείς, οι δώδεκα ποιητές, οι οποίοι συνιστούμε το "όταν σου λέω ποίηση να βγαίνεις"*, σε ευαισθητοποιημένους αποδέκτες. Άρα τα ποιήματα δεν είναι ψυχρά εννοιολογικά κατασκευάσματα σε μια προσωπική και αυτοαναφορική διάσταση. Είναι πνευματικά ηλεκτρόνια του βαθύτερου πυρήνα της Ζωής, που αντιστοιχούν σε κοινές πανανθρώπινες αξίες, σε κοινά...
Σαράντα μίλια σιωπή
Πέτσα - Βασιλείου Βέρα
Ιωλκός (2011)
Στα σαράντα ποιήματα της συλλογής, η δημιουργός καταθέτει την άποψη ότι όταν η σιωπή δεν είναι στοχασμός, αλλά αναγκαιότητα, μοιάζει με ταξίδι στις εκτάσεις τής ύπαρξης με το στόμα κλειστό και την ψυχή ανοιχτή. Γίνεται μοίρα που μαζί της πορεύεσαι, για να κρύβεται ο πόνος που γεννιέται από τις δοκιμασίες, τις αδικίες, τις απώλειες, τις ματαιώσεις. Μετουσιώνεται σε βουβή καρτερία για την αγάπη και τον ανομολόγητο έρωτα. Μια σιωπή που όλο προετοιμάζεται να γίνει κραυγή, αλλά πνίγεται. Καλύπτεται από την υπομονή και συμπορεύεται με την ελπίδα. Και σαν περάσει τη γέφυρα του χρό...