Βακαλίδου Ελισάβετ
Η Ελισάβετ Βακαλίδου γεννήθηκε αγόρι στην Αλεξανδρούπολη. Λίγο πριν κλείσει τα δεκαπέντε της, εκδιώχθηκε από το χωριό της -τις Φέρρες- και ήρθε στην Αθήνα όπου άρχισε να εκδηλώνει τη σεξουαλικότητά της. Αμέσως οι γονείς της την έκλεισαν στο αναμορφωτήριο, όπου έμεινε τριάμισι χρόνια. Μετά το αναμορφωτήριο, σε ηλικία δεκαεννιά χρονών, μπάρκαρε στα καράβια. Το 'σκασε στην Αμερική, όπου έζησε ως λαθρομετανάστης για δύο χρόνια. Γυρίζοντας στην Ελλάδα, έγινε τραβεστί κι άρχισε να πορνεύεται. Συμμετείχε στην ίδρυση του Απελευθερωτικού Κινήματος Ομοφυλόφιλων Ελλάδας (ΑΚΟΕ). Το 1980 εκδίδει το πρώτο αυτοβιογραφικό της βιβλίο. Το βιβλίο προκαλεί σάλο την εποχή εκείνη στην Ελλάδα, γίνεται μπεστ-σέλερ παρ' όλη την απαγόρευση που επιβάλλεται στην πώλησή του και αποσπά διθυραμβικές κριτικές. Στο βιβλίο της αυτό βασίζεται η μικρού μήκους ταινία του Δημήτρη Σταύρακα με τίτλο το όνομά της και πρωταγωνίστρια την ίδια. Η ταινία αποσπά τα πρώτα βραβεία στα φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, Δράμας και Λάρισας. Την ίδια περίοδο η Μπέττυ γνωρίζεται με τον Jean Genet, ο οποίος τη στηρίζει στη μάχη της ενάντια στη καταδίκη του βιβλίου. Κατά την παραμονή του στην Αθήνα, την προσκαλεί επίσης να συμμετάσχει στην ταινία τού Antoine Bourseiller με τίτλο "Genet". Ακολουθούν συνεντεύξεις της και παρουσίαση του βιβλίου της από τις εφημερίδες Liberation και Le Figaro. Τον επόμενο χρόνο εκδίδει το δεύτερο βιβλίο της, με τίτλο "Πόσο Πάει;" στο οποίο παρελαύνουν οι τραγικές ιστορίες τεσσάρων τραβεστί, ιδωμένες από το τρυφερό αλλά και αμείλικτο βλέμμα της. Αμέσως μετά παίζει στο θέατρο πλάι στη Ντίνα Κώνστα, στο έργο του Giuseppe Patroni Griffi "Πρόσωπα φυσικά και αλλόκοτα", σε σκηνοθεσία Γιάννη Διαμαντόπουλου, μετάφραση Παύλου Μάτεσι και σκηνικά-κοστούμια Διονύση Φωτόπουλου. Η παράσταση γνωρίζει μεγάλη επιτυχία σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Την 1η Νοεμβρίου 1984, η Μπέττυ αποφασίζει ν' αλλάξει ζωή. Φεύγει στο εξωτερικό, όπου -προς μεγάλη έκπληξη όλων- υποβάλλεται σε εγχείρηση διόρθωσης φύλου. Γυναίκα πλέον και ανατομικά, δουλεύει για ένα διάστημα σε οίκους ανοχής στην Αθήνα και το Βερολίνο. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, ζει και εργάζεται στα Χανιά για 10 χρόνια - τα καλύτερα χρόνια της ζωής της, όπως ισχυρίζεται. Στη συνέχεια περιπλανιέται στα πορνεία του Βόλου, της Λάρισας, της Μυτιλήνης, της Ρόδου και της Πάτρας. Τα τελευταία χρόνια ζει στην Αθήνα. Η Μπέττυ δε μπόρεσε ποτέ να τελειώσει τη Μέση Εκπαίδευση.
Πόσο πάει;... Η απαγωγή του Κώστα Ταχτσή
Βακαλίδου Ελισάβετ
Πολύχρωμος Πλανήτης (2009)
Απόσπασμα απ' το βιβλίο: [...] Τα τρία τελευταία χρόνια ζούσα απίστευτα πράγματα: Το 1979 πρωταγωνίστησα σε μια μικρού μήκους ταινία του Δημήτρη Σταύρακα. Το 1980 έβγαλα το πρώτο αυτοβιογραφικό μου βιβλίο. Αρχές ετούτης της χρονιάς έβγαλα το δεύτερο βιβλίο μου, το "Πόσο πάει;" Και τώρα θα έπαιζα για πρώτη φορά στο θέατρο. Είχα πιάσει τη ζωή μου και την είχα στρίψει 180 μοίρες. Όλα εκείνα που μου τα είχαν αρνηθεί, ή που είχαν προσπαθήσει να μου τα αρνηθούν, απεδείκνυα ότι μπορούσα να απλώσω τα χέρια μου και να τα πιάσω. Από μια κατάσταση που οι άλλοι επέλεγαν για μένα κα...
Μπέττυ
Βακαλίδου Ελισάβετ
Τυπωθήτω (2007)
Εικοσιεφτά χρόνια μετά την πρώτη δημοσίευσή του, το σκληρό, σπαρακτικό, ειλικρινές, "βλάσφημο" αυτοβιογραφικό κείμενο της Μπέττυς (κατά κόσμον Ελισάβετ Βακαλίδου) είναι και πάλι εδώ για να ταράξει τα λιμνάζοντα νερά κάποιων συνειδήσεων, κάποιων εφησυχασμένων ψυχών, κάποιων ψυχρών τόπων. Οι αλήθειες της δεν έχουν παλιώσει ούτε στο ελάχιστο. Η πένα της, τρυφερή και ακραία όσο και τότε. Η αλήθεια της, γυμνή, ευάλωτη - κι αγκαλιασμένη με το κεντρί του σκορπιού. "Η αθωότητα είναι καλή γι’ αυτούς που την έχουν. Εγώ που την έχασα δεν πρόκειται να την ξαναβρώ". (Μπέττυ) "Το...