Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Μέσα Μάνη γύρω στα 1900... Σ’ ένα τόπο και μια εποχή όπου η δύναμη και η "περιουσία" κάθε οικογένειας είναι τα αρσενικά παιδιά, μια ισχυρή φαμίλια αποφασίζει να παντρέψει τον γιο της, κόντρα στα συνηθισμένα, με μια κοπέλα κατώτερης τάξης. Όταν τα χρόνια περνούν και εκείνη δεν μπορεί να κάνει παιδιά, ο άγραφος νόμος της Μέσα Μάνης επιβάλλει μια δεύτερη σύζυγο, μια "σύγκρια", μέσα στο ίδιο σπίτι, η οποία σε λίγο καιρό φέρνει στον κόσμο το πολυπόθητο αγόρι. Ωστόσο τα πράγματα δεν εξελίσσονται όπως όλοι περίμεναν. Μια συγκλονιστική ιστορία, γραμμένη με λόγο μεστό και γοητευ...

Φτιαγμένοι να ‘μασταν, φαντάσου, από λουλούδια, φτερά γουναρικά! Πλάκα μεγάλη θα ‘χαμε με αυτά τα υλικά, όμως και τα προβλήματα θα ήτανε πολλά. Για σώμα να ‘χαμε, φαντάσου, αγκάθια, καραμέλες ή νερό. Θα ήταν ή δε θα ‘τανε διασκεδαστικό;

Η ζέβρα ενθουσιάστηκε όταν έλαβε πρόσκληση σε πάρτι από τον Μεγαλειότατο - το λιοντάρι. Αυτή θα ήταν, έγραφε, το τιμώμενο πρόσωπο! Ο ελέφαντας, όμως, πραγματικός φίλος της ζέβρας, υποπτεύεται παγίδα πίσω από τα παχιά λόγια του βασιλιά της ζούγκλας, γιατί ξέρει πως τα πράγματα δεν είναι πάντα όπως φαίνονται.

Ο Φλεβάρης είναι πολύ στενοχωρημένος. Οι άνθρωποι χάρισαν στα έντεκα αδέρφια του από τριάντα ή τριάντα μία μέρες, ενώ σε εκείνον μονάχα είκοσι οκτώ. Αισθάνεται μειονεκτικά έτσι κουτσός ανάμεσά τους και αποφασίζει να... φύγει! Και τώρα τι θα γίνει; Δε θα ανθίσουν μυγδαλιές; Δε θα χαρούμε αλκυονίδες μέρες; Δε θα 'ρθει το καρναβάλι να χαρούν μικροί μεγάλοι; Για να εξασφαλίσουν τα παιδιά υγιή κοινωνική ζωή θεμελιωμένη σε αποτελεσματικές σχέσεις, πρέπει να καλλιεργήσουν την ενσυναίσθηση, την ικανότητα δηλαδή να μπαίνουν στη θέση των άλλων, να κατανοούν και να αισθάνονται...

Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς ο Χάρης εύχεται να ήταν του Αϊ-Βασίλη γιος για να μπορεί να έχει όλα τα παιχνίδια δικά του. Το αστέρι του χριστουγεννιάτικου δέντρου ακούει την ευχή του αγοριού και το μεταφέρει με τρόπο μαγικό στο σπίτι του Αγίου λίγες ώρες πριν εκείνος αρχίσει το μεγάλο του ταξίδι. Ο Χάρης έχει πια όλα τα καλά! Μα γιατί είναι τόσο στενοχωρημένος;

Ο Χαμπεράς είναι ένας μαγκάκος κουτσομπόλης σκύλος που, με μεγάλη του χαρά, σπεύδει να ενημερώνει όλα τα αδέσποτα μουστάκια και ουρές για κάθε κακή είδηση που σκάει. Η φίλη του η Μπιζού, μια πεντάμορφη φουντωτή γάτα, δε μένει ασυγκίνητη από τη δυστυχία των άλλων και ξοδεύει πολύ χρόνο για να βοηθήσει όποιον μαθαίνει από τον Χαμπερά πως έχει ανάγκη. Αυτό εξοργίζει τον σκύλο μέχρι που, ανήμπορος εξαιτίας τραυματισμού του σε κάποιο σκυλοκαβγά, δέχεται βοήθεια από ένα τυφλό γατάκι. Αρχίζει τότε να βλέπει τα πράγματα με τα μάτια της καρδιάς και αποφασίζει τελικά να ακολουθήσε...

Ενώ τα ζώα συναγωνίζονται για το ποιο έχει το μεγαλύτερο χάρισμα, το ρακούν δε λέει τίποτα για την υπέροχη "μάσκα" του και τα καταπληκτικά "βραχιόλια" της ουράς του. Χαίρεται μόνο με τη χαρά του καθενός. Ποιο είναι το μυστικό αυτής της χαράς; Θα το ανακαλύψουν άραγε τα ζώα; Για να εξασφαλίσουν τα παιδιά υγιή κοινωνική ζωή θεμελιωμένη σε αποτελεσματικές σχέσεις, πρέπει να καλλιεργήσουν την ενσυναίσθηση, την ικανότητα δηλαδή να μπαίνουν στη θέση των άλλων, να κατανοούν και να αισθάνονται πράγματα με τον ίδιο τρόπο που τα βιώνει ένα άλλο άτομο. Την ανάγκη αυτή αναλαμβ...

Το στρείδι, για να προστατέψει τον εαυτό του από κάθε ανεπιθύμητο επισκέπτη που θα εισβάλει στο "σπίτι" του, καλύπτει το ξένο σώμα με μια λεπτή ουσία, το μάργαρο, και φτιάχνει έτσι σιγά σιγά το μαργαριτάρι. Η δημιουργία της θαυμάσιας αυτής πέρλας λοιπόν δεν είναι προϊόν... φιλαρέσκειας του στρειδιού, αλλά ένας τρόπος να αντιμετωπίσει τον φόβο του. Είναι δε πολύτιμο, όπως πολύτιμο είναι το κάθε τι που νιώθουμε, γιατί βοηθάει στη συναισθηματική ανάπτυξή μας. Η ιστορία της μικρής βίδρας αναδεικνύει ένα συνηθισμένο φόβο των παιδιών, αυτόν της απομάκρυνσης από τη μητρική αγκαλι...

Αν το αστέρι, που έχασε την ισορροπία του και έπεσε μέσα στη ζούγκλα, δεν επέστρεφε γρήγορα στον ουρανό, θα έχανε τη λάμψη του μια για πάντα. Έτσι, τα ζώα προσπάθησαν με χίλιους τρόπους να το γυρίσουν πίσω! Άδικος κόπος! Ό,τι όμως δεν κατάφερε η δύναμη του λιονταριού, το ύψος της καμηλοπάρδαλης και η ευκινησία τ ης μαϊμούς, το κατόρθωσε ένα τοσοδούλικο μυρμηγκάκι, αποδεικνύοντας στους -από τη φύση τους- ικανούς και δυνατούς πως η συνεργασία κάνει τα αδύνατα δυνατά και τα ταπεινά μυρμηγκάκια... σούπερ ήρωες! Υπάρχουν πράγματα και καταστάσεις λοιπόν που εύκολα αντιμετωπίζου...

Το παιδί, εκδηλώνοντας πολλές φορές χαμηλή αυτοεκτίμηση, εστιάζει στο τι μπορεί να κάνει ο φίλος του, ο διπλανός του ή ο συμμαθητής του και όχι στο τι μπορεί το ίδιο να καταφέρει. Ο Πίπης της ιστορίας μας είναι ένα ποντικάκι που ήθελε να γίνει νυχτερίδα για να μπορεί να πετάει, όταν όμως ανακάλυψε τον νέο τρόπο ζωής που θα έπρεπε να ακολουθήσει για να αποχτήσει την ικανότητα αυτή, δεν ήταν διατεθειμένος -ή δεν μπορούσε από τη φύση του- να "πληρώσει" το βαρύ τίμημα. Για να ενισχύσουμε λοιπόν την αυτοεκτίμηση του παιδιού, πρέπει να το παροτρύνουμε να αναγνωρίσει τη μοναδικότη...

Τα ζώα θα τρέξουν. Για την τίγρη ο αγώνας αυτός είναι πολύ σημαντικός. Έτσι, θυμώνει με τους φίλους της που τη θεωρούν σίγουρη νικήτρια και δεν προπονούνται καθόλου για να τη συναγωνιστούν. Η τίγρη όμως τελικά τερματίζει στον αγώνα... τελευταία! Γιατί άραγε;

Ο Ιππίας, ο μικρός ιπποπόταμος, δε βρίσκει τίποτα ενδιαφέρον να κάνει και βαριέται πολύ. Όταν του αναθέτει η μαμά του μια αποστολή, εκείνος περνάει την ημέρα του συναντώντας νέους φίλους. Αργά το απόγευμα που γυρίζει πίσω στο σπίτι του, ο Ιππίας φαίνεται χαρούμενος. Τι έγινε άραγε στο μεταξύ;

Η καμηλοπάρδαλη, η φίλη της ζέβρας, μετακομίζει. Η ζέβρα αισθάνεται μεγάλη θλίψη για τον αποχωρισμό. Οι φίλοι της κάνουν ό,τι μπορούν για να τη δουν χαρούμενη. Θα καταφέρουν να την κάνουν ξανά ευτυχισμένη;

Το ελεφαντάκι έχει χαθεί και δεν μπορεί να βρει τη μαμά του. Η ζούγκλα τού φαίνεται ξαφνικά τρομακτική. Ανάμεσα σε σκιές και παράξενες κραυγές που κάνουν τα πόδια του να τρέμουν, βρίσκει μια μικρή λεοπάρδαλη που επίσης έχει χαθεί. Θα μπορέσουν τα δυο φοβισμένα ζώα να βρουν τον δρόμο για το σπίτι τους;

Η Ρήνεια, το ακατοίκητο κυκλαδονήσι που γειτονεύει με τη Δήλο και τη Μύκονο, έπαιξε στα χρόνια του Πελοποννησιακού Πολέμου έναν ασυνήθιστα σπουδαίο ρόλο. Για να μείνει αλησμόνητη στον χρόνο η συναρπαστική ιστορία του νησιού, ο γερο-Γιακουμής φυτεύει έναν Αθάνατο τον οποίο, λόγω του παράξενου κύκλου της ζωής του, θεωρεί κατάλληλο για τον σκοπό αυτό. Το αγκαθωτό φυτό με τα γαλάζια φύλλα, αν και φοβάται στην αρχή πως δεν θα καταφέρει να γίνει σύμβολο αθανασίας, κατορθώνει τελικά να δώσει το πολύτιμο αντάλλαγμα που εκείνη του ζητάει, χάρη στη βοήθεια της κληματσίδας Αγράμπελη...

Ο σκίουρος είναι πολύ απασχολημένος και δεν έχει χρόνο ούτε να βοηθήσει τους φίλους του ούτε και να παίξει μαζί τους. Μαζεύει βελανίδια για τον χειμώνα. Όταν του συμβαίνει ένα ατύχημα, δεν ξέρει τι να κάνει. Θα τον βοηθήσουν οι φίλοι του στη δύσκολη κατάσταση που αντιμετωπίζει;

Η καμηλοπάρδαλη δε βλέπει καθαρά, αφού πέρα από τη μύτη της όλα της φαίνονται θολά. Όταν τα ζώα όμως της φτιάχνουν γυαλιά, εκείνη δε θέλει να τα φορέσει. Θα μπορέσουν οι φίλοι της να την πείσουν να αλλάξει γνώμη ή μήπως το καταλάβει η ίδια μετά από όσα πάθει;

"Κανένας δε με παίζει" σκέφτεται ο καρχαρίας και ξαφνικά μια ιδέα φωτίζει το τρομακτικό πρόσωπό του. Παίρνει μια μεγάλη τσάντα και αρχίζει να μαζεύει θαλασσινά. Τι θα τα κάνει όταν τα πάει "σπίτι" του; Μια μεγάλη έκπληξη τα περιμένει!

Ο Ήλιος αισθάνεται μεγάλη μοναξιά και αποφασίζει να θρέψει ένα λουλούδι-φίλο, για να μοιράζεται μαζί του το θαύμα της ζωής και το μεγάλο του ταξίδι. Το ηλιολούλουδο όμως που γεννιέται για την ειδική αυτή αποστολή λυπάται το Φεγγάρι που σεργιανάει τις νύχτες μόνο του και προτείνει φίλος και με αυτό να γίνει. Ήλιος και Φεγγάρι πια έχουν το Ηλιοφέγγαρο να τους συντροφεύει και να δυναμώνει το φως τους με τη φιλία και την αγάπη του. Με βόλτες, δουλειά και παιχνιδοκαμώματα περνούν πολλά μερόνυχτα, ώσπου ένα βράδυ το Ηλιοφέγγαρο... κλάμα αγοριού ακούει. Όταν ανακαλύπτει πως το...

Οι πιγκουίνοι που ζούσαν στο νησί ήταν τέλειοι! Έξυπνοι και πειθαρχημένοι. Όλοι, εκτός από τον Οδυσσέα, που... εντάξει, δεν ήταν και τόσο τέλειος! Όταν το άτακτο πιγκουινάκι έφυγε επειδή τον έδιωξαν από την ομάδα, όλα έμοιαζαν διαφορετικά χωρίς αυτόν. Οι φίλοι του συνειδητοποίησαν πως το να χαίρεται κανείς τη ζωή είναι πιο σημαντικό από το να προσπαθεί να γίνει τέλειος.