Lalo Eduardo
Παρά το γεγονός ότι γεννήθηκε στην Κούβα, ο ίδιος προσδιορίζεται σαν Πορτορικανός και συμμετέχει στις υποθέσεις του νησιού. Ζει στο Σαν Χουάν, Πουέρτο Ρίκο από την ηλικία των δύο ετών. Σπούδασε στο Colegio San Ignacio de Loyola, όπου αποφοίτησε το 1977. Στη συνέχεια πήγε για σπουδές στο Πανεπιστήμιο Columbia και αργότερα στο Πανεπιστήμιο Paris III: Sorbonne Nouvelle. Τα έργα του Lalo είναι δύσκολο γενικά να προσδιοριστούν. Τα βιβλία του είναι υβρίδια δοκίμιου και φαντασίας, όπως αποδείχθηκε στο πρώτο βιβλίο του "En el Burger King de la Calle" στο Σαν Φρανσίσκο, το οποίο δημοσιεύθηκε το 1986. Από τότε έχει επιμείνει στο να αναμειγνύει την τέχνη, μεταξύ δοκιμίου και φαντασίας στις δημοσιεύσεις του. Η διεθνής του αναγνώριση ήρθε το 2013, όταν κέρδισε το βραβείο Rόmulo Gallegos για το μυθιστόρημά του "Simone", το οποίο μεταφράστηκε στην αγγλική γλώσσα και δημοσιεύθηκε το 2015 από το Πανεπιστήμιο του Chicago Press. Επίσης, το 2013, ηγήθηκε της αντιπροσωπείας του Πουέρτο Ρίκο στη XVIII Διεθνή Έκθεση Βιβλίου στη Λίμα, όπου το Πουέρτο Ρίκο ήταν ο επί τιμή προσκεκλημένος. Είναι καθηγητής στο campus του Rίo Piedras στο Πανεπιστήμιο του Πουέρτο Ρίκο και δημοσιεύει στήλες λογοτεχνικής κριτικής, όπως το "80 Grados". Έχει σκηνοθετήσει δύο μεσαίου μήκους ταινίες: Donde (Where) και La ciudad perdida (Η χαμένη πόλη). Επιπλέον, έχει παρουσιάσει το έργο του ως εικαστικός σε περισσότερες από δώδεκα εκθέσεις. Άλλα έργα του: "En el Burger King de la calle San Francisco" (1986), "Libro de textos" (1992), "Ciudades e islas" (1995), "La isla silente" (2002), "Los pies de San Juan" (2002), "La inutilidad" (2004), "donde" (2005), "San Juan de Puerto Rico" (2005), "Leyendas sobre secretos: La hija del verdugo; La mancha de sangre" (2005), "Los "paίses invisibles" (Σαν Χουάν, 2008 / Μπουένος Άιρες, 2014 / Μαδρίτη, 2016), "El deseo del lapiz" (2010).
