Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα αξιολάτρευτο κοριτσάκι που ζούσε στην άκρη ενός μεγάλου δάσους. Στα γενέθλιά της, η γιαγιά της της έκανε δώρο μια κόκκινη κάπα με κουκούλα. Άρεσε τόσο πολύ στο κοριτσάκι, που δεν ήθελε να φοράει τίποτε άλλο. Κι έτσι, όλοι την έλεγαν η Κοκκινοσκουφίτσα. Μια μέρα, η μαμά είπε στην Κοκκινοσκουφίτσα: "Εδώ έχω γλυκά κι ένα μπουκάλι κρασί. Η γιαγιά σου είναι λίγο άρρωστη. Πήγαινέ της αυτό το καλαθάκι, θα χαρεί με τα γλυκά".

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια κατσικούλα που αγαπούσε πολύ τα επτά της κατσικάκια. Ζούσαν σ’ ένα σπίτι στην άκρη του δάσους. Μια μέρα, η κατσικούλα αποφάσισε να φτιάξει μια τούρτα σοκολάτα. "Παιδιά, πρέπει να πάω στα μαγαζιά" είπε στα κατσικάκια. "Προσέξτε καλά όσο θα λείπω, γιατί εδώ κοντά τριγυρνάει ένας λύκος. Μην ανοίξετε την πόρτα σε κανέναν εκτός από εμένα!"

Ήταν κάποτε, πάει πολύς καιρός, κάτω από τον καυτό ήλιο της Ιταλίας, ένας ξυλουργός που τον λέγανε Τζεπέτο. Μια μέρα, ο Τζεπέτο έφτιαξε μια υπέροχη κούκλα από ξύλο. Είχε λεπτά μπράτσα και μακριά μύτη. "Πόσο θα ’θελα αυτό το ξύλινο αγόρι να ήταν γιος μου" ψιθύρισε ο ξυλουργός. Μια καλή νεράιδα τον άκουσε, πήρε το μαγικό της ραβδάκι και είπε απαλά: "Ξύπνησε, μικρό αγόρι!". Η κούκλα από ξύλο βάλθηκε ξαφνικά να τραγουδάει και να χορεύει. Πήρε τα χέρια του Τζεπέτο και τον έκανε μια στροφή. "Έχω επιτέλους έναν γιο!" χάρηκε ο γέρος ξυλουργός. "Θα σε ονομάσω Πινόκιο".

Αυτή η ιστορία συνέβη πριν πολύ καιρό, την άνοιξη, στο αγρόκτημα ενός όμορφου μικρού χωριού. Κάτω από έναν θάμνο κοντά σ’ ένα ρυάκι, η μαμά πάπια έκανε πέντε αυγά. Μετά από μεγάλη αναμονή, τέσσερα μικρά παπάκια εμφανίστηκαν μέσα απ’ τις ρωγμές των αυγών. Αλίμονο! Το πιο μεγάλο αυγό δεν είχε σπάσει ακόμα. Όταν τελικά έσπασε, βγήκε ένα μεγάλο και άσχημο παπί. "Εσύ δεν είσαι παπάκι» αναφώνησε η μαμά πάπια. "Ποια να είναι άραγε η μαμά σου;" Βασισμένο σ’ ένα παραμύθι του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν.

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια πολύ όμορφη βασίλισσα. Ήταν ευγενική κι όλοι την αγαπούσαν. Μια κρύα μέρα του χειμώνα πήγε περίπατο στο δάσος κι έκοψε το χέρι της στο κλαδί ενός δέντρου. Όταν είδε τις στάλες από κόκκινο αίμα που έσταζαν στο χιόνι, η βασίλισσα σκέφτηκε: αχ και να είχα ένα παιδάκι που να είχε δέρμα λευκό σαν το χιόνι, χείλια κόκκινα σαν το αίμα και μαλλιά μαύρα σαν αυτό το κλαδί! Βασισμένο σ’ ένα παραμύθι των αδερφών Γκριμ.

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα φτωχό αγόρι, ο Τζακ, που ζούσε με τη μητέρα του σ’ ένα μικρό σπιτάκι. Ήταν πολύ ευτυχισμένοι οι δυο τους. Όμως, μια μέρα δεν είχαν χρήματα ούτε καν για να πάρουν να φάνε. "Πήγαινε την αγελάδα μας στην αγορά για να την πουλήσεις!" είπε η μητέρα του στον Τζακ. "Και κοίταξε να πάρεις αρκετά χρήματα, γιατί δε θα έχουμε τίποτα δικό μας πια!" Ο Τζακ συνάντησε έναν πονηρό χασάπη στην αγορά. "Θα βγάλω πολύ κρέας από αυτή την αγελάδα" είπε ο χασάπης. "Δεν έχω λεφτά, αλλά μπορούμε να κάνουμε μια ανταλλαγή. Αυτά τα μαγικά φασόλια θα σε κάνουν πιο πλούσι...

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας άντρας και η γυναίκα του, που ήθελαν πάρα πολύ να αποκτήσουν παιδί. Κάθε βράδυ, η γυναίκα έβλεπε στον ύπνο της ένα μωρό. Μετά από πέντε χρόνια, ακόμα δεν είχαν καταφέρει να κάνουν παιδί κι η γυναίκα αρρώστησε απ’ τη θλίψη της. Ο άντρας ήθελε ειλικρινά να καλυτερέψει η γυναίκα του. Πετάχτηκε, λοιπόν, στον γειτονικό κήπο, έκοψε μερικά λαχανικά και της έφτιαξε μια νόστιμη σαλάτα. Όμως, ενώ τα έκοβε, ακούστηκε μια αυστηρή φωνή: "Γιατί κλέβεις τα φυτά μου;". Η γειτόνισσα ήταν μάγισσα... κι είχε θυμώσει πολύ! Βασισμένο σ’ ένα παραμύθι των αδερφ...

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα φτωχό αγόρι που το λέγανε Αλαντίν. Δεν είχε καθόλου λεφτά κι έπρεπε να κλέβει ψωμί και φρούτα για να ζήσει. Όπως κι οι άλλοι φίλοι του στην πόλη, ονειρευόταν να γίνει πλούσιος. Μια μέρα, ένας κακός μάγος επισκέφθηκε τον Αλαντίν. Τον πήγε σε μια μυστική σπηλιά. "Μέσα σ΄ αυτή τη σπηλιά βρίσκεται ένα βουνό από χρυσά νομίσματα. Ανάμεσά τους είναι κρυμμένο κι ένα μαγικό λυχνάρι" είπε. "Μπορείς να πάρεις όλο το χρυσάφι, αλλά πρέπει να μου δώσεις το μαγικό λυχνάρι". Βασισμένο σ΄ ένα παραμύθι από τις Χίλιες και Μία Νύχτες.

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας φτωχός ξυλοκόπος που είχε γυναίκα κι επτά γιους. Ο ξυλοκόπος είχε πολύ λίγα χρήματα και τα επτά αδέρφια ήταν συχνά πεινασμένα. Ένα βράδυ, όταν τα παιδιά πήγαν για ύπνο, ο ξυλοκόπος είπε στη γυναίκα του: "Οι γιοι μας θα πεθάνουν σύντομα από την πείνα. Δεν μπορώ να τους θρέψω. Αύριο θα πάμε στο δάσος και θα τους αφήσουμε εκεί. Ίσως βρουν εκεί κάποιον που να μπορεί να τους θρέψει". Βασισμένο σ’ ένα παραμύθι του Σαρλ Περρό.

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν τρία γουρουνάκια που ζούσαν με τη μαμά τους. Έμεναν όλοι μαζί σ’ ένα μικρό σπιτάκι κι ήταν πολύ ευτυχισμένοι. Μέρα την ημέρα, τα τρία γουρουνάκια μεγάλωναν και μεγάλωναν και μεγάλωναν. Και μια ωραία μέρα, τα καρεκλάκια τους δεν τα χωρούσαν πια. Κι έτσι, η μαμά τούς ανακοίνωσε: "Αγαπημένα μου παιδιά, είστε πια μεγάλα γουρουνάκια. Κι έτσι, το καθένα σας πρέπει να βρίσκει μόνο του το φαγητό του και να φτιάξει το δικό του σπίτι". Βασισμένο σ’ ένα αγγλικό παραδοσιακό παραμύθι.

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας πρίγκιπας όμορφος και δυνατός. Όταν έφτασε σε ηλικία γάμου, βάλθηκε να ψάχνει μια όμορφη και γλυκιά σύζυγο. Αλλά δε θα μπορούσε να’ ναι ένα οποιοδήποτε κορίτσι! "Είμαι ένας αληθινός πρίγκιπας. Θέλω να παντρευτώ μια αληθινή πριγκίπισσα" έλεγε. "Πού, όμως, θα βρω μια αληθινή πριγκίπισσα;" Βασισμένο σ’ ένα παραμύθι του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν.

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα μικρό γλυκό κορίτσι. Ζούσε σ’ ένα όμορφο σπιτάκι με τον πατέρα της και τη μητριά της. Όμως η μητριά της και οι κόρες της ήταν κακές: έβαζαν το κορίτσι συνέχεια να καθαρίζει και το έλεγαν Σταχτοπούτα. Μια μέρα, ο πρίγκιπας έκανε μια μεγάλη γιορτή. Ήθελε να παντρευτεί και κάλεσε όλα τα κορίτσια. Οι δυο αδερφές πήγαν αμέσως ν’ αγοράσουν καινούρια ρούχα. Καθισμένη στη γωνιά της, η Σταχτοπούτα τα παρατηρούσε όλα σιωπηλά. "Μακάρι να μπορούσα κι εγώ να πάω στον χορό" αναστέναζε. Βασισμένο σ’ ένα παραμύθι του Σαρλ Περρό.

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια όμορφη πριγκίπισσα που συνήθιζε να παίζει με το χρυσό της τόπι κοντά στη λιμνούλα του κήπου. Όμως, μια μέρα, κάτι άσχημο συνέβη. Πλουφ! Το τόπι βούλιαξε στον πάτο της λίμνης. "Οχ, όχι! Έχασα το χρυσό μου τόπι" κλαψούρισε η πριγκίπισσα. Ξαφνικά, είδε έναν μεγάλο βάτραχο να κάθεται πάνω σ’ ένα νούφαρο. "Μπορώ να πάω να σου βρω το τόπι σου. Αλλά θέλω ένα αντάλλαγμα" είπε ο βάτραχος. "Θέλω να κάθομαι δίπλα σου στο τραπέζι και να τρώω από το χρυσό σου πιάτο. Και το βράδυ, να κοιμάμαι στο κρεβάτι σου πάνω στο μαξιλάρι". Βασισμένο σ’ ένα παραμύθι...