Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Μιλάμε για Ελευθερία... Πορείες και παράτες διοργανώνουμε στο Πανάγιο όνομά της, δίχως να ’χωμε σε βάθος βιώσει το θείο αυτό Δώρο... Με αποτέλεσμα αισχρό να την λοιδωρούμε, να την εξεφτιλίζουμε μετατρέποντάς την Σε ΑΝΑΡΧΙΑ...

Όσα αναγράφονται στις μελέτες και τα δοκίμια του βιβλίου αυτού, είναι απόρροια σχεδόν όλων των θεμάτων τα οποία προβλημάτισαν την συγγραφέα στην πορεία της μέχρι σήμερα ζωής της. Ενσωματώθηκαν προς δημοσίευση με την ελπίδα ότι θα βοηθηθεί ο αναγνώστης, να δώσει εξήγηση στις ανάλυτες ακόμη προσωπικές έρευνες, σκέψεις και προβληματισμούς, ώστε διευρύνεται έτσι η συνείδησή του, αφού αποκτά σταδιακά την γνώση του εαυτού του, κατάσταση που ενεργοποιεί πληρέστερα την φαντασία και ξυπνά την ψυχική και Πνευματική μνήμη.

Αν και ήταν παιδί, ακόμη η συγγραφέας, θυμάται πως την προβλημάτιζαν όσα αναφέρονταν στην αθανασία της ψυχής, αλλά και τα σχετικά με τον μύθο Αδάμ και Εύας και το αμάρτημα που αποδίδεται μόνο σε αυτήν, ενώ η πτώση συντελέστηκε από τους Αγγέλους. Απορροή των προβληματισμών της αυτών είναι τα εσωτερικά κείμενα τα οποία αποφάσισε να δημοσιευθούν σ' αυτό το βιβλίο. Το γεγονός ότι στην Π. Διαθήκη ο Αδάμ και η Εύα αναφέρονται ως γεννήτορες των Εβραίων δεν την πτόησε, αφ' ενός γιατί διαισθανόταν πως δεν ενσωματώθηκαν τυχαία από τους πεφωτισμένους η Παλαιά και η Καινή Διαθήκη...

Εαρινές πνοές αγάπης και πόνου οι αναμνήσεις, στο ηλιόγερμα της ζήσης... Τα εωθινά σκιρτήματα της ψυχής όταν αφυπνίζεται αγάλι αγάλι κι ελπίζει... Η πρώτη αγάπη... Της άγουρης εφηβείας τ’ ανάλαφρα φτερουγίσματα, που κάποτε σκλάβο τους, ισόβια σε κρατούν. Η απογοήτευση, που κατακλύζει το Είναι, η οδύνη με το τσάκισμα των ονείρων μιας Μυριανθισμένης Νιότης... Κι αλαργινά, ο θάνατος πανώριου γιου, η λαίλαπα του Πόνου, που κουρελιάζει την ψυχή, σαρώνουν όλ’ εκείνα π’ ακόμη την ύπαρξη στηρίζανε μαζί με την ελπίδα... Ωστόσο... Όταν ο λυγμός κοπάσει, ν’ ανασάνε...

Αφ’ ότου οι αναμνήσεις ξεναγούν την συγγραφέα στην πορεία τής μέχρι τώρα ζωής της, στην διάρκεια της εργασίας της, αλλά και στα ώριμα πλέον χρόνια, που ταξίδεψε και ιδιωτικά σε αρκετές, άγνωστες ακόμη για εκείνη χώρες της γης... θυμάται ότι της άρεσε να μην προσπερνά αλόγιστα όλα όσα περιέπιπταν στην αντίληψή της και την προβλημάτιζαν, όταν ερχόταν σ’ επικοινωνία σχεδόν με όλες τις φυλές της γης και τις κοινωνικές τάξεις, αλλά να καταγράφει στην μνήμη της ψυχής της όσα την εντυπωσίαζαν και γινόταν αίτια για περαιτέρω σκέψεις, που την ωθούσαν να μη μένει ο νους της μόνον στα...

Μόνον όταν ο συγγραφέας προσπαθήσει να εισχωρήσει στα ενδότερα της ψυχής του, δύναται ν' αποδώσει στα γραφόμενά του και σ' όλο τους το μεγαλείο, τα συναισθήματα που τον συνταράσσουν, απ' όλα όσα του διηγούνται αυτοί που τα έζησαν, περιπέσουν στην αντίληψή του, ή ακόμη όσα βιώνει, στην προσωπική του ζωή. Γιατί τότε, οι ιδέες που συλλαμβάνει η φαντασία, δίχως να χάσουν την συνοχή τους, αναπτύσσονται δεόντως από την πένα του δημιουργού και μεγαλουργούν...

Πεποίθησή μου είναι πως η άγραφη από τους ιστορικούς ιστορία των λαών ανά τους αιώνες γράφεται "δια του λόγου" από άτομα ή άτομο, που έζησαν στην πάροδο του βίου τους διαφορετικά, ή τα ίδια σημαντικά γεγονότα, όταν τα διηγούνται σε συγγενικά ή φιλικά πρόσωπα, που τα μεταβιβάζουν από γενεά σε γενεά. Φρονώ ακόμη, πως η άγραφη, η προφορική αυτή "ιστορία" ξεκίνησε, προ αμνημονεύτων χρόνων, τότε που η γραφή ήταν άγνωστη ακόμη στους περισσότερους λαούς και αποτέλεσε με την πάροδο του χρόνου την πορεία της λαογραφικής εθνικής τους παράδοσης. Την προφορική αυτή ιστορία, που σ...

Αφ' ότου άρχισε η συγγραφέας ν' ανακαλύπτει τον εαυτό της, θυμάται ότι σε όλα όσα περιέπιπταν στην αντίληψή της και την προβλημάτιζαν, προσπαθούσε μελετώντας τα αποτελέσματα ν' αναχθεί στα αίτια που τα προκάλεσαν. Η διαφορετικότητα των πνευματοψυχικών εκδηλώσεων του οικογενειακού, γειτονικού, καθώς και του ευρύτερου κοινωνικού περιβάλλοντος στο οποίο έζησε, ήταν γι' αυτήν πάντα πεδίο έρευνας και αναζητήσεων. Όταν ήλθε σ' επικοινωνία με τις διδασκαλίες των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων, στάθηκε ιδιαίτερα στην επιμονή του Πλάτωνα τη σχετική με την αθανασία της ψυχής και στον ισχυ...

Στα δοκίμια του παρόντος βιβλίου εκφράζονται προσωπικές απόψεις και έντονοι προβληματισμοί για ποικίλα θέματα, άξια να μελετηθούν ιδιαίτερα από τον αναγνώστη. Σε κάποια από αυτά είναι διάχυτος ο θαυμασμός για τους Αρχαίους Έλληνες Φιλοσόφους, ιδιαίτερα για τον Πλάτωνα και τον Ορφέα, τους οποίους προφανώς η συγγραφέας μελέτησε επισταμένως. Τέλος, η πεμπτουσία των στοχασμών, όπως αναφέρεται στον πρόλογο, όντως σε ώρες περισυλλογής.

Στο ξεδίπλωμα της ζωής μου είχα την τύχη ν' απαντήσω καλούς φίλους, ιδιαίτερα στην Κύπρο όπου έζησα δώδεκα χρόνια. Η πνευματική φιλία όμως που με συνέδεσε με τον Π. Σταύρακα ήταν και είναι για εμένα πολύτιμη. Ίσως γιατί στο πρόσωπό του είδα τον χαμένο πρόωρα πατέρα μου. Ίσως ακόμη γιατί στην εποχή μας σπανίζουν εάν υπάρχουν γνήσιοι ευγενείς. Το βιβλίο μου αυτό είναι ένδειξη σεβασμού στη μνήμη ενός λαμπρού δημιουργού, ποιητή και πεζογράφου, γνήσιου ευπατρίδη και πάνω απ' όλα άξιου ανθρώπου.

Αν και ήταν διαισθητικό άτομο η Μυρτώ, εντούτοις, ούτε στιγμή δεν υποπτεύθηκε, όταν επιβιβαζόταν στο αεροπλάνο για την Αμερική, ότι κάθε μίλι που διάνυε το ιπτάμενο πουλί, θα την έφερνε όλο και πιο κοντά στον απίστευτο εφιάλτη που επέπρωτο να ζήσει... Ίσως γιατί το πνεύμα και η ψυχή της, που ήταν πλημμυρισμένα από ανησυχία, απέτρεπαν την επικοινωνία με την διαίσθηση... Όταν επιτέλους η ατραπός της επαφής αποκαταστάθηκε, ήταν αργά πλέον για να αποτρέψει την ραγδαία εξέλιξη των τραγικών γεγονότων, ώστε να δράσει έγκαιρα... Ίσως τα αποσοβούσε... αλλά βρισκόταν ήδη αιχμάλ...

Τα ταξίδια για τους Έλληνες υπήρξαν από την αρχαιότητα ακατανίκητος πόλος έλξης κι έντονη εσωτερική ανάγκη. Στοιχεία που τους ωθούσαν στην πραγματοποίησή τους... Ας θυμηθούμε τον Ησίοδο, τον μέγα μύστη Πυθαγόρα, τον ταξιδευτή Οδυσσέα, και τόσους άλλους από τους αρχαίους προγόνους μας... Για μένα τα ταξίδια αποσκοπούσαν να με ωθήσουν, να γυρίσω για λίγο στο παρελθόν, και να ξεναγήσω και πάλι τον εαυτό μου, έστω και πλασματικά, στ' ανέμελα χρόνια της νιότης. Τότε που με ανθισμένα τα κρίνα της ψυχής, ταξίδευα τα όνειρά μου στις πέντε ηπείρους, όντας αεροσυνοδός της Ολυμπιακής...

Για όσους δέχονται και νοιώθουν τον Θεό σαν την υπέρτατη οντότητα απόρροια της οποίας είναι ο άνθρωπος, έχουν συλλάβει και κατανοήσει ότι η ελευθερία είναι μια από τις απόλυτες αρετές του Θεού. Συνεπώς και ο άνθρωπος, στο σώμα του οποίου κατοικεί Θείος Σπινθήρας που τον ενεργοποιεί, δεν νοείται να είναι ανελεύθερος, γιατί μόνον ο ελεύθερος άνθρωπος είναι δυνατόν ν' αναχθεί προς τον Θεό του οποίου είναι δημιούργημα. Το πώς και γιατί ο φύση ελεύθερος άνθρωπος κατέστη ανελεύθερος θα το αιτιολογήσει η συγγραφέας στην ανάπτυξη της μελέτης αυτής. Ξεφυλλίζοντας την Ιστορία της αν...

"Νοσταλγικές αναδρομές" : Αυτό που πέτυχε η ποιήτρια, είναι να μας δώσει μια σειρά απελευθερωμένων στίχων, σε διάφορες μορφές, απαλλαγμένες από τις στερεότυπες ρεαλιστικές και αισθητικές "γνωστές" εικόνες. [...] [...] Ιδιαίτερα μερικά ποιήματα της: "Τα δέντρα βρίσκονται σε διαρκή έκκληση", "Ακούμπησα την ψυχή μου, Θεέ μου", "Το τραγούδι των ερωδιών" κ.ά. μας δίνουν τους λεπτούς κραδασμούς, που πάλλονται ανάμεσα στην ποιητική αντίληψη και την φιλοσοφική σύλληψη, αναζητώντας ν' αντικρίσουν την φτεροφόρα ποιητική διαίσθηση. Ε. Μιρασχή Πεζογράφος, κριτικός