Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

[...] Ο Ηρώνδας έγραψε "μίμους", λογοτεχνικό είδος προορισμένο για απαγγελία, όπου το κλίμα που κυριαρχεί είναι αυτό των καθημερινών σκηνών σε αστικό κατά κανόνα περιβάλλον, με ρεαλισμό, με ολοκληρωμένους τους χαρακτήρες των λαϊκών ανθρώπων του, που εκδηλώνουν σταθερές συμπεριφορές μέσα από την εικονογράφηση υποθέσεων της προσωπικής ζωής τους, με δεδομένα μοτίβα στα οποία επανέρχεται, ζωντανούς διαλόγους, συχνά ελάχιστα ευπρεπείς, όπως τουλάχιστον το εννοούμε σήμερα - μια πιστή, εν τέλει, καταγραφή της ζωής, τοιχογραφία ηθών και προσώπων, με ειρωνική ματιά, με πολλά στοιχεί...

Η Μήδεια εκδικείται τον άπιστο σύζυγό της Ιάσονα. Προσποιούμενη ότι συναινεί στον γάμο του με τη βασιλοπούλα της Κορίνθου Γλαύκη, στέλνει ως δώρο πέπλο που προκαλεί τον φρικτό θάνατο της νύφης. Στη συνέχεια η Μήδεια σκοτώνει τα παιδιά της και καταφεύγει στον βασιλιά της Αθήνας Αιγέα. Από τα αριστουργήματα της αρχαίας λογοτεχνίας.

Εκστρατεία του Δαρείου εναντίον των Σκυθών. Πρώτη περσική επέκταση στην Ευρώπη. Εκστρατεία των Περσών στη Λιβύη.

Το "Μέγα ετυμολογικόν" (ή "Μέγας ετυμολόγος") συντάχθηκε κατά τον 10ο-11ο αιώνα. Ο λεξικογράφος, που δεν είναι γνωστός, χρησιμοποίησε ως πηγές του τον Διογενιανό, τον Ώρο, τον Στέφανο Βυζάνιο κ.ά. Πέρα από την ποικιλία των ετυμολογιών που περιέχει, το λεξικολογικό υλικό του και τα αποσπάσματα έργων που παραθέτει -πολλά από τα οποία είναι χαμένα- δίνουν στο "Μέγα ετυμολογικόν" ξεχωριστή σπουδαιότητα. Η πρώτη έκδοση του λεξικού αυτού οφείλεται στον Μάρκο Μουσούρο (Βενετία, 1499).

Το "Μέγα ετυμολογικόν" (ή "Μέγας ετυμολόγος") συντάχθηκε κατά τον 10ο-11ο αιώνα. Ο λεξικογράφος, που δεν είναι γνωστός, χρησιμοποίησε ως πηγές του τον Διογενιανό, τον Ώρο, τον Στέφανο Βυζάνιο κ.ά. Πέρα από την ποικιλία των ετυμολογιών που περιέχει, το λεξικολογικό υλικό του και τα αποσπάσματα έργων που παραθέτει -πολλά από τα οποία είναι χαμένα- δίνουν στο "Μέγα ετυμολογικόν" ξεχωριστή σπουδαιότητα. Η πρώτη έκδοση του λεξικού αυτού οφείλεται στον Μάρκο Μουσούρο (Βενετία, 1499).

Το "Μέγα ετυμολογικόν" (ή "Μέγας ετυμολόγος") συντάχθηκε κατά τον 10ο-11ο αιώνα. Ο λεξικογράφος, που δεν είναι γνωστός, χρησιμοποίησε ως πηγές του τον Διογενιανό, τον Ώρο, τον Στέφανο Βυζάνιο κ.ά. Πέρα από την ποικιλία των ετυμολογιών που περιέχει, το λεξικολογικό υλικό του και τα αποσπάσματα έργων που παραθέτει -πολλά από τα οποία είναι χαμένα- δίνουν στο "Μέγα ετυμολογικόν" ξεχωριστή σπουδαιότητα. Η πρώτη έκδοση του λεξικού αυτού οφείλεται στον Μάρκο Μουσούρο (Βενετία, 1499).

Το "Μέγα ετυμολογικόν" (ή "Μέγας ετυμολόγος") συντάχθηκε κατά τον 10ο-11ο αιώνα. Ο λεξικογράφος, που δεν είναι γνωστός, χρησιμοποίησε ως πηγές του τον Διογενιανό, τον Ώρο, τον Στέφανο Βυζάνιο κ.ά. Πέρα από την ποικιλία των ετυμολογιών που περιέχει, το λεξικολογικό υλικό του και τα αποσπάσματα έργων που παραθέτει -πολλά από τα οποία είναι χαμένα- δίνουν στο "Μέγα ετυμολογικόν" ξεχωριστή σπουδαιότητα. Η πρώτη έκδοση του λεξικού αυτού οφείλεται στον Μάρκο Μουσούρο (Βενετία, 1499).

Παρά το γεγονός ότι η λυρική ποίηση και με τις δύο βασικές μορφές της, το χορικό άσμα και τη μονωδία, μπορεί να θεωρηθεί τόσο παλιά όσο και ο ελληνικός λαός, στην πιο τεχνική της μορφή καλλιεργείται στην αρχαϊκή εποχή. Πάντοτε στενά συνυφασμένη με τη μουσική, θεωρείται γέννημα των μουσικών νεωτερισμών του Όλυμπου και του Τέρπανδρου. Με ποικιλία μορφής και αντικειμένων έμπνευσης και με κορυφαίους εκπροσώπους τον γνωστό αλεξανδρινό Κανόνα των εννέα λυρικών (Σαπφώ, Αλκαίος, Ανακρέων, Αλκμάν, Στησίχορος, Ίβυκος, Σιμωνίδης, Πίνδαρος και Βακχυλίδης στους οποίους συχνά προστίθετ...

Παρά το γεγονός ότι η λυρική ποίηση και με τις δύο βασικές μορφές της, το χορικό άσμα και τη μονωδία, μπορεί να θεωρηθεί τόσο παλιά όσο και ο ελληνικός λαός, στην πιο τεχνική της μορφή καλλιεργείται στην αρχαϊκή εποχή. Πάντοτε στενά συνυφασμένη με τη μουσική, θεωρείται γέννημα των μουσικών νεωτερισμών του Όλυμπου και του Τέρπανδρου. Με ποικιλία μορφής και αντικειμένων έμπνευσης και με κορυφαίους εκπροσώπους τον γνωστό αλεξανδρινό Κανόνα των εννέα λυρικών (Σαπφώ, Αλκαίος, Ανακρέων, Αλκμάν, Στησίχορος, Ίβυκος, Σιμωνίδης, Πίνδαρος και Βακχυλίδης στους οποίους συχνά προστίθετ...

Παρά το γεγονός ότι η λυρική ποίηση και με τις δύο βασικές μορφές της, το χορικό άσμα και τη μονωδία, μπορεί να θεωρηθεί τόσο παλιά όσο και ο ελληνικός λαός, στην πιο τεχνική της μορφή καλλιεργείται στην αρχαϊκή εποχή. Πάντοτε στενά συνυφασμένη με τη μουσική, θεωρείται γέννημα των μουσικών νεωτερισμών του Όλυμπου και του Τέρπανδρου. Με ποικιλία μορφής και αντικειμένων έμπνευσης και με κορυφαίους εκπροσώπους τον γνωστό αλεξανδρινό Κανόνα των εννέα λυρικών (Σαπφώ, Αλκαίος, Ανακρέων, Αλκμάν, Στησίχορος, Ίβυκος, Σιμωνίδης, Πίνδαρος και Βακχυλίδης στους οποίους συχνά προστίθεται...

Παρά το γεγονός ότι η λυρική ποίηση και με τις δύο βασικές μορφές της, το χορικό άσμα και τη μονωδία, μπορεί να θεωρηθεί τόσο παλιά όσο και ο ελληνικός λαός, στην πιο τεχνική της μορφή καλλιεργείται στην αρχαϊκή εποχή. Πάντοτε στενά συνυφασμένη με τη μουσική, θεωρείται γέννημα των μουσικών νεωτερισμών του Όλυμπου και του Τέρπανδρου. Με ποικιλία μορφής και αντικειμένων έμπνευσης και με κορυφαίους εκπροσώπους τον γνωστό αλεξανδρινό Κανόνα των εννέα λυρικών (Σαπφώ, Αλκαίος, Ανακρέων, Αλκμάν, Στησίχορος, Ίβυκος, Σιμωνίδης, Πίνδαρος και Βακχυλίδης στους οποίους συχνά προστίθεται...

[...] Γνωρίζοντας ότι στην πατρίδα μας δεν υπάρχει κανένα ειδικό σύγγραμμα για το ζήτημα αυτό, των λεγόμενων "Ελγίνειων Μαρμάρων", και ότι όποτε ανακινείται η υπόθεση προκύπτει η ανάγκη για κάποια εμπεριστατωμένη πραγματεία, υπέβαλα δακτυλογραφημένο το πόνημά μου στην Αρχαιολογική Εταιρεία, η οποία με τίμησε αναλαμβάνοντας τη δημοσίευσή του στη σειρά της Αρχαιολογικής Βιβλιοθήκης. Συντάσσοντας αυτό το κείμενο επιδίωκα να εκθέσω τα πράγματα χωρίς εμπάθεια, όπως συνέβησαν και όπως εξιστορούνται και από τους πρωταγωνιστές τους και από άλλους αδέκαστους και φερέγγυους μάρτυρες...

Η πανάρχαια έχθρα Ευρώπης και Ασίας. Υποταγή των ελληνικών πόλεων από τον Κροίσο. Οι Πέρσες κυριεύουν τη Λυδία και ο Κύρος ιδρύει το περσικό κράτος.