Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ρητορική προς Αλέξανδρον: Κείμενο που απευθύνει ο Αριστοτέλης στον παλαιό μαθητή του Αλέξανδρο, όταν ο τελευταίος εκστράτευε στην Ασία. Τονίζει τη σημασία της μελέτης της ρητορικής τέχνης με σκοπό την επιτυχή σύνθεση πολιτικών λόγων. Η γνησιότητα του έργου είναι αμφίβολη. Προτρεπτικός: Κείμενο με εμφανείς πλατωνικές επιρροές, όπου ως ανώτερο στάδιο της ανθρώπινης ζωής προβάλλεται η φιλοσοφική γνώση. Περί πνεύματος: Βιολογικό σύγγραμμα που πιθανότατα ανήκει στον γιατρό Ερασίστρατο. Το έμφυτο «πνεύμα» των έμβιων όντων. Πώς αυξάνει και πώς τρέφεται. Λειτουργίες που επιτ...

Βιβλίο Θ΄: Ο αιώνιος χαρακτήρας της κίνησης. Αντίκρουση των περί του αντιθέτου επιχειρημάτων. Το πρώτο κινούν ακίνητον. Μοναδικός και αιώνιος χαρακτή¬ρας του πρώτου κινούντος. Η φορά ως πρώτο είδος κίνσησης. Μόνη συνεχής και άπειρη κίνηση η κυκλική. Το πρώτο κινούν δεν έχει μέρη και μέγεθος και βρίσκεται στην περι¬φέρεια του κόσμου.

Βιβλία Ε΄-Η΄: Κίνηση και μεταβολή. Ενότητα και ετερότητα των κινήσεων. Κίνηση και ηρεμία. Το συνεχές. Κάθε χρονική στιγμή είναι αδιαίρετη. Κάθε κινούμενο είναι διαιρετό. Πεπερασμένο και άπειρο της κίνησης και του κινούμενου. Μεταβολή και άπειρο. Κάθε κινούμενο κινείται από κάτι άλλο. Το πρώτο κινούν δεν κινείται από κάτι άλλο. Αναλογίες των κινήσεων.

Βιβλία Γ΄, Δ΄: Η κίνηση. Κινούν και κινούμενο. Το άπειρο και τα είδη του. Ποιο από τα τέσσερα αίτια αποδίδεται στο άπειρο. Ο τόπος και ο χαρακτήρας του. Μπορεί ο τόπος να βρίσκεται μέσα σε τόπο; Το κενό. Κενό και σώματα. Ο χρόνος.

Η φυσική φιλοσοφία του Αριστοτέλη. Βιβλία Α΄, Β΄: Πόσες και ποιου είδους είναι οι πρώτες αρχές της φύσης. Κριτική των αντιλήψεων του Παρμενίδη και του Μέλισσου. Παρατηρήσεις σχετικά με τις πρώτες αρχές. Η μεταβολή και τα αίτιά της. Η έννοια της τύχης και τα χαρακτηριστικά της. Το αυτόματον. Διάκριση μεταξύ τύχης και αυτομάτου.

Ο σχολιασμός από τον Πρόκλο του έργου «Αριθμητική εισαγωγή» του Νικομάχου, μέσω της διασκευής του Ιωάννη Φιλόπονου (η οποία συντέθηκε με πρότυπο το χαμένο σήμερα έργο του Πρόκλου).

Περί της ειρήνης: Ο Ισοκράτης επιχειρηματολογεί υπέρ της ειρήνης. Αντίθετα προς τις γενικές ιδέες του, επειδή αντιλαμβάνεται τη δυσμενή για την Αθήνα εξέλιξη του Συμμαχικού πολέμου, εκφράζει φιλειρηνικές θέσεις και συνιστά την παραίτηση από τη ναυτική ηγεμονία. Αρεοπαγιτικός: Ο Ισοκράτης αναζητά στο ένδοξο παρελθόν τα πρότυπα διακυβέρνησης που θα μπορέσουν να βγάλουν την Αθήνα από την κρίση. Προτείνει ένα είδος μετριοπαθούς ολιγαρχίας, που θα συνδυαστεί με την πνευματική καθοδήγηση του λαού. Φίλιππος Μετά τις συνθήκες που διαμόρφωσε η Φιλοκράτεια ειρήνη, ο Ισοκράτης καλεί...

Περί ελευθερίας, η επιλογή της συμπεριφοράς, ο ήσυχος βίος, οι οξύθυμοι άνθρωποι, ο άφοβος και ο αναίσχυντος, για τι πρέπει ν' αδιαφορούμε και για τι να ενδιαφερόμαστε κ.ά.

Συνέχεια των προβλημάτων. Εξήντα ένα (21+40) προβλήματα.

Ο Κτησιφών πρότεινε με ψήφισμα να τιμηθεί ο Δημοσθένης με χρυσό στεφάνι για τις υπηρεσίες του προς την πατρίδα. Ο Αισχίνης προσέβαλε το ψήφισμα ως παράνομο. Ο Δημοσθένης απαντά με τον παρόντα λόγο, έξοχο δείγμα της ρητορικής του ικανότητας και της φιλοπατρίας του.

Τα είδη των κράσεων και τα χαρακτηριστικά τους. Η κράση των βασικών στοιχείων καθοριστική όχι μόνο της γενικής φυσικής κατάστασης του οργανισμού αλλά και του χαρακτήρα.

Αντιοχικός ή Μισοπώγων: Ο Ιουλιανός αποτυγχάνει να πείσει τους κατοίκους της Αντιόχειας σχετικά με τις θρησκευτικές του αντιλήψεις και κρίνει ο ίδιος τον εαυτό του. Παράλληλα στηλιτεύει και τις δικές τους συνήθειες, χαρακτηριστικές ανθρώπων εύπορης μεγαλούπολης χωρίς πνευματικά ενδιαφέροντα. Κατά Γαλιλαίων Α΄: Επίθεση του Ιουλιανού κατά των χριστιανών. Πουθενά στην Παλαιά Διαθήκη, τονίζει, δεν προαναγγέλλεται ο χριστιανισμός, άρα οι χριστιανοί δεν πρέπει να θεωρούν την πίστη τους εξέλιξη του ιουδαϊσμού. Επιχειρηματολογία ανάλογη με αυτήν του Κέλσου και του Πορφύριου. Έργο...

Βιβλία Α΄, Β΄: Συνέχεια του προηγούμενου έργου, με χαρακτήρα μάλλον φιλοσοφικό παρά περιγραφικό. Κριτήριο οι τέσσερις αριστοτελικές αιτίες, ύλη, μορφή, κινούν και τέλος.

Συνέχεια της μελέτης για τα φάρμακα.

Πυθαγόρας, Εμπεδοκλής, Επίχαρμος, Αρχύτας, Φιλόλαος, Ηράκλειτος, Ξενοφάνης, Παρμενίδης, Μέλισσος, Ζήνων ο Ελεάτης, Λεύκιππος, Δημόκριτος, Πρωταγόρας, Πύρρων κ.ά. (Για το 10ο βιβλίο βλ. Επίκουρος, τόμος υπ’ αριθ. σειράς 284).