Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Περί γυναικείης φύσιος: Περίληψη της ιπποκρατικής γυναικολογίας. Παθολογία και θεραπευτική στα νοσήματα των γυναικών. Περί αφόρων: Σχετικά με τις στείρες γυναίκες. Διάγνωση της στειρότητας και διαπίστωση της γονιμότητας. Περί παρθενίων: Σύντομο κείμενο που προτρέπει τις νεαρές κοπέλες στον γάμο και στη σύλληψη για τη διατήρηση της υγείας τους.

Βιβλία ΙΗ΄-ΚΓ΄. Διακήρυξη των Ρωμαίων στην Κόρινθο για ελευθερία των ελληνικών πόλεων. Ναυαγεί κίνηση Αντιόχου για αντιρωμαϊκό συνασπισμό στην Ελλάδα. Πρεσβείες από την Ελλάδα στη Ρώμη. Ειρήνη των Ρωμαίων με τον Αντίοχο. Αναταραχή στη Βοιωτία. Διαμάχη Ρόδου και Λυκίας. Περσέας, νέος βασιλιάς της Μακεδονίας.

Για τον Πελοποννησιακό πόλεμο. Οι Αθηναίοι στη Σικελία. Από την ιστορία των Συρακουσών. Διονύσιος τύραννος κ.ά.

Βιβλία Θ΄-Κ΄: Η φιλία. Το «κράτος» ως κοινότητα φιλίας. Συγγενική και συντροφική φιλία. Η ηδονή. Κριτική των περί ηδονής θεωριών και η αριστοτελική αντίληψη. Η ευδαιμονία. Η ύψιστη ευδαιμονία ως αποτέλεσμα ενέργειας του νου. Μετάβαση από την ηθική στην πολιτική.

Κρέατα, πουλερικά, κυνήγια αλλά και αναφορές στο τυπικό των συμποσίων.

Κατά Αφόβου Α΄: Η μήνυση του Δημοσθένη εναντίον του Αφόβου, ενός από τους τρεις επιτρόπους του, για κακή άσκηση των καθηκόντων του και μη απόδοση της πραγματικής πατρικής περιουσίας. Κατά Αφόβου Β΄: Λόγος που εκφωνήθηκε στο πλαίσιο της ίδιας υπόθεσης με τον προηγούμενο. Ο Δημοσθένης δευτερολογεί απαντώντας στην απολογία του Αφόβου. Προς Άφοβον: Ο Δημσοθένης αποκρούει τις ενέργειες του Αφόβου, ο οποίος προσπάθησε να ανατρέψει τις καταδικαστικές αποφάσεις που πέτυχε ο νεαρός ακόμα ρήτορας για την υπόθεση της επιτροπείας του. Προς Ζηνόθεμιν: Λόγος σχετικός με παραγραφή...

Συνέχεια των ρωμαϊκών εμφύλιων πολέμων. Συγκρούσεις Καίσαρα και Πομπήιου. Θάνατος του Πομπήιου στην Αίγυπτο. Δολοφονία του Ιούλιου Καίσαρα στη ρωμαϊκή σύγκλητο.

Μελέτη για τη λειτουργία και τη χρησιμότητα του σπέρματος. Οι απόψεις του Ιπποκράτη και του Αριστοτέλη. Θεωρία του Γαληνού για ύπαρξη αρσενικού και θηλυκού σπέρματος.

Περί του θεοπέμπτους είναι τους ονείρους Α΄ και Β΄ Δύο πραγματείες με αντικείμενό τους τα διάφορα είδη θεόσταλτων ονείρων. Τα όνειρα που στέλνει στους ανθρώπους ο Θεός με δική του πρωτοβουλία (Α΄) και αυτά όπου ο ανθρώπινος νους κινείται από μόνος του και ακολουθεί τον κοσμικό Νου, προγευόμενος το μέλλον (Β΄).

Η ιστορία της Ρώμης από τους αρχαιότατους χρόνους μέχρι το 264 π.Χ. Πληροφορίες από ιστορικές πηγές που δεν σώζονται. Βιβλίο Θ΄.

Πότε τα γεωμετρικά αντικείμενα θεωρούνται δεδομένα (γνωστά). Σύγγραμμα επιπεδομετρίας, συνδεδεμένο με τα έξι πρώτα βιβλία των Στοιχείων.

Οι ιστορικές αφηγήσεις και η καταγραφή της ζωής και των ηθών λαών της Ανατολής από έναν γιατρό και ιστορικό σύγχρονο του Ηρόδοτου, μέσα από τα σωζόμενα μέρη του έργου του.

[...] Έργα του Αλκιδάμαντα ακέραια σώθηκαν δύο: ένας εριστικός λόγος που επιγραφόταν "Περί των τους γραπτούς λόγους γραφόντων ή περί σοφιστών" και "Ο Οδυσσεύς κατά Παλαμήδους προδοσίας" (η γνησιότητα του οποίου αμφισβητείται έντονα). Ο πρώτος είναι επίθεση εναντίον εκείνων που "επεξεργάζονται γραπτώς τους λόγους τους" - και ο κυριότερος μέσα σ' αυτούς είναι ο Ισοκράτης-, ενώ στον δεύτερο λόγο εμφανίζεται να μιλάει ο Οδυσσέας κατηγορώντας ενώπιον άλλων Ελλήνων τον Παλαμήδη και να ζητάει την καταδίκη του για την υποτιθέμενη προδοσία του και τη συνεννόησή του με τους Τρώες. Α...

ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ: Η δίκη του μεγάλου φιλοσόφου και η απολογία του στο δικαστήριο, με την οποία φτάνει στην απόλυτη συνέπεια λόγων και πράξεων. Η κατηγορία εις βάρος του και η αντιμετώπισή της. ΚΡΙΤΩΝ: Ο Σωκράτης, φυλακισμένος μετά την καταδίκη του, πληροφορείται ότι επίκειται ο θάνατός του. Η βλάβη που προξενεί στον δράστη της άδικης πράξης η συμπεριφορά του. Η απόλυτη απαγόρευση ανταπόδοσης του κακού. Η υποταγή στον νόμο της πόλης. Έκφραση των κορυφαίων αρχών της σωκρατικής ηθικής. ΦΑΙΔΩΝ: Ο "περί ψυχής" διάλογος του Πλάτωνα. Οι τελευταίες στιγμές του Σωκράτη και η...

Τα αποσπάσματα από τα έργα του Ευριπίδη που δεν σώζονται ακέραια: Αιγεύς, Αίολος, Αλέξανδρος, Αλκμήνη κ.ά.

Τα αποσπάσματα από τα έργα του Ευριπίδη που δεν σώζονται ακέραια: Αντιγόνη, Αντιόπη, Αυτόλυκος Σατυρικός, Βελλεροφόντης, Ερεχθεύς κ.ά.

Τα αποσπάσματα από τα έργα του Ευριπίδη που δεν σώζονται ακέραια: Θερισταί, Θησεύς, Θυέστης, Κρεσφόντης, Μελανίππη κ.ά.