Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ολοκλήρωση της ερμηνείας των ονείρων. Ονειρομαντεία.

Στην 11η θέση των λόγων του Λιβάνιου τοποθετείται ο εγκωμιαστικός λόγος του ρήτορα για την πατρίδα του, γνωστός ως "Αντιοχικός".

Περί γενέσεως Άβελ και ων αυτός τε και ο αδελφός αυτού Κάιν ιερουργούσιν Ερμηνεία του χωρίου 4.2-4 της Γενέσεως. Περί του το χείρον τω κρείττονι φιλείν επιτίθεσθαι Ερμηνεία του χωρίου 4.8-15 της Γενέσεως, που αναφέρεται στον φόνο του Άβελ από τον Κάιν.

Η ιστορία της Ρώμης από τους αρχαιότατους χρόνους μέχρι το 264 π.Χ. Πληροφορίες από ιστορικές πηγές που δεν σώζονται. Βιβλίο Γ΄.

Βιβλία Ε΄-ΣΤ΄. Θεωρία των λόγων και των αναλογιών. Θεωρία των ομοίων σχημάτων.

Από τους διάλογους του πνευματικού του γενάρχη, ο Πρόκλος, εκτός από την Πολιτεία, υπομνημάτισε τον Κρατύλο τον Παρμενίδη, τον Τίμαιο, τον πρώτο Αλκιβιάδη, τον Φίληβο, τον Θεαίτητο, τον Σοφιστή. τον Φαίδρο, τον Φαίδωνα και τμήματα του Συμποσίου - και ίσως τον Πρωταγόρα, τον Γοργία και τους Νόμους. Από τα υπομνήματα αυτά πολλά δεν σώζονται και άλλα έχουν μερικό ως προς το σχολιαζόμενο σύγγραμμα χαρακτήρα. Η "Πολιτεία" είναι ο διάλογος που αποτέλεσε κεντρικό σημείο αναφοράς για το πλατωνικό έργο. Σύμφωνα με τους καθορισμούς του υποτίτλου της, το αντικείμενο της είναι "περί δ...

[...] Το έβδομο βιβλίο αρχίζει με αναφορά στον τρόπο με τον οποίο άσκησε την εξουσία ο Μαξιμίνος, ένας άνθρωπος ταπεινής καταγωγής που κατάφερε να φτάσει στον θρόνο της Ρώμης, όπου πολιτεύθηκε με σκληρότητα και αυθαιρεσία. Γίνεται λόγος για το πώς αντιμετώπισε τη συνωμοσία του Μάγνου και στη συνέχεια για την εκστρατεία στους Γερμανούς, για την αντιμετώπιση των επιδρομών στον Δούναβη. Τότε συνάντησε την αντίδραση της συγκλήτου και του λαού, την οποία κατέστειλε βίαια - όπως βίαιος και αυταρχικός ήταν στο σύνολο της πολιτικής του. Στη συνέχεια γίνεται αναφορά στην εξέγερση τη...

Ύμνοι: Συλλογή 6 λογοτεχνικών ύμνων προς τιμή του Δία, του Απόλλωνα, της Άρτεμης, της Δήλου, της Αθηνάς και της Δήμητρας. Αν και η σύνδεση με τη λατρευτική πράξη είναι κυρίαρχη σε αρκετούς από αυτούς, δεν γνωρίζουμε με βεβαιότητα αν όντως απαγγέλθηκαν κατά τη διάρκεια κάποιων εορτών. Οι ύμνοι χαρακτηρίζονται από βαθύ θρησκευτικό συναίσθημα και βρίθουν από σπάνιες παραδόσεις του απώτατου παρελθόντος σχετικά με τους θεούς. Αβέβαια αποσπάσματα: Όλα τα αποσπάσματα από χαμένα ποιήματα του Καλλίμαχου, όπως αυτά σώζονται μέσα σε έργα νεότερων συγγραφέων και δεν μπορούν να ενταχ...

Στον 3ο τόμο περιλαμβάνονται οι σημαντικότατοι λόγοι του Δίωνα που έχουν τον τίτλο Τρωικός και Ολυμπικός. Στον πρώτο από αυτούς ο Δίων ασκεί σφοδρή κριτική στον Όμηρο και υποστηρίζει ότι διαστρεβλώνει τα γεγονότα του Τρωικού Πολέμου στην προσπάθειά του να γίνει αρεστός στους βασιλείς των Αχαιών. Σύμφωνα με την πραγματική εκδοχή των γεγονότων, την οποία υποστηρίζει ότι πληροφορήθηκε από κάποιον Αιγύπτιο ιερέα, ο Πάρης δεν έκλεψε την Ελένη, αλλά την πήρε νόμιμα από τους γονείς και τους αδερφούς της, ως ισχυρός βασιλιάς της Ασίας. Προσβεβλημένοι οι υπόλοιποι Έλληνες μνηστήρες,...

Στο Δ΄ βιβλίο εξετάζονται οι αντίστροφες προτάσεις ορισμένων προτάσεων του Γ΄ βιβλίου και αποδεικνύονται με τη μέθοδο της εις άτοπον απαγωγής. Επίσης εξετάζονται τα σημεία συνάντησης των κωνικών τομών μεταξύ τους ή με περιφέρεια κύκλου. Το Ε΄ βιβλίο, που σώζεται στα Αραβικά, ασχολείται με το θέμα των "ελαχίστων" και των "μεγίστων", δηλαδή με τις μέγιστες και τις ελάχιστες ευθείες που μπορεί να φέρει κανείς προς την περίμετρο των κωνικών τομών από διάφορα σημεία είτε του άξονα είτε μεταξύ του άξονα και της τομής είτε εκτός της τομής.

Με το επικό αυτό ποίημα, ο Κόιντος Σμυρναίος προσπαθεί να συμπληρώσει το κενό ανάμεσα στην "Ιλιάδα" και στην "Οδύσσεια", αφηγούμενος τα γεγονότα του τέλους του Τρωικού Πολέμου, από την ταφή του Έκτορα μέχρι την επιστροφή των Αχαιών στην Ελλάδα. Στα βιβλία ΙΑ΄-ΙΔ΄ περιγράφονται τα κατορθώματα του Αινεία, ο Δούρειος Ίππος, η άλωση της Τροίας και η επιστροφή των Αχαιών.

Εξωτερικά στοιχεία και τεχνική του ρητορικού λόγου. Η γλωσσική διατύπωση, ο ρυθμός, το ύφος. Ορθή διάταξη του λόγου. Κορυφαίες παρατηρήσεις για την ιστορία και τα κύρια χαρακτηριστικά του ελληνικού λόγου.

Στον παρόντα τόμο συμπεριλαμβάνεται το δεύτερο και τελευταίο μέρος του Ε΄ βιβλίου, και πιο συγκεκριμένα οι 7 υπόλοιπες ενότητες του βιβλίου αυτού.

"Περί νεύρων ανατομής": Πραγματεία που ασχολείται με την αναλυτική παρουσίαση των 7 συζυγιών των εγκεφαλικών νεύρων και με τη συντομότερη παρουσίαση των συζυγιών των νωτιαίων νεύρων. "Περί του της οσφρήσεως οργάνου": Πραγματεία που έχει σαν σκοπό να αποδείξει ποιο ακριβώς είναι το μέρος και ποιος ο μηχανισμός με τον οποίο επιτυγχάνεται η αίσθηση της όσφρησης. "Περί μήτρας ανατομής": Συνοπτική περιγραφή της μήτρας και εισαγωγή στην εμβρυολογία, με έμφαση στους ανατομικούς σχηματισμούς που συνδέουν το έμβρυο με τη μήτρα. "Ότι ταις του σώματος κράσεσιν αι της ψυχής δυνάμει...

Έκθεση των αστρονομικών και κοσμολογικών απόψεων του Αριστοτέλη για το σχήμα του σύμπαντος, τις κινήσεις απλανών και πλανητών, που διέπονται από σύστημα ομοκέντρων σφαιρών καθώς και το συστατικό τους στοιχείο. Τα τέσσερα βασικά σώματα (αέρας, γη, νερό, φωτιά) που συναποτελούν δύο ζεύγη αντιθέτων (βαρύ και ελαφρύ) και εκτελούν αντίθετες μεταξύ τους κινήσεις (προς τα πάνω και προς τα κάτω).

Γενικός πρόλογος (α΄) για τα μαθηματικά, ειδικός (β΄) για τη γεωμετρία.

"Περί μυών ανατομής": Στο έργο αυτό ο Γαληνός ενσωματώνει όλη την προγενέστερή του γνώση στον τομέα της ανατομίας των μυών, διορθώνει τα λάθη των παλαιοτέρων και απαριθμεί τις δικές του ανακαλύψεις στον τομέα αυτό. "Περί μυών κινήσεως": Η κίνηση των μυών: τα βασικά στοιχεία του τρόπου με τον οποίο κινούνται οι μύες και επίλυση ορισμένων προβλημάτων που ανακύπτουν σχετικά με την κίνηση των μυών, μαζί με μια αντίκρουση διαφόρων άλλων λανθασμένων θεωριών που κυκλοφορούσαν εκείνη την εποχή σχετικά με το ίδιο θέμα.

Περί γενέσεως και φθοράς: Τα πάθη στα οποία υπόκεινται τα σώματα της υποσελήνιας περιοχής, η γένεση και η φθορά, εξηγούνται και διακρίνονται από παρεμφερή φαινόμενα. Τα υλικά συστατικά όλων των δημιουργημένων πραγμάτων είναι τα τέσσερα βασικά στοιχεία. Πώς συνδυάζονται ή μετατρέπονται το ένα στο άλλο. Υλικό, μορφικό και τελικό αίτιο της γένεσης και της φθοράς. Περί κόσμου: Θεολογική κοσμολογία, στη βάση των περιπατητικών αντιλήψεων, αλλά με εμφανείς επιρροές από άλλες σχολές (νεοπυθαγόρειοι, στωικοί). Νόθο σύγγραμμα, πιθανότατα της περιόδου του εκλεκτικισμού.