Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Συνέχεια περί του διαλεκτικού συλλογισμού και του τρόπου παραγωγής του. Αποκλείεται από τη λογική ο συλλογισμός που δεν μπορεί να υποστηριχτεί ηθικά. Περί των σοφιστικών ελέγχων Συνέχιση της προβληματικής των Τοπικών. Αντίθεση στην επιχειρηματολογία των Εριστικών.

Το β΄ μέρος του Β΄ βιβλίου, το οποίο πραγματεύεται το τμήμα του Τίμαιου από το 29b έως το 31b, χωρίζεται σε δύο μεγάλες ενότητες: Α) Ο καθορισμός του είδους των λόγων που πρέπει να χρησιμοποιηθούν για την τελετή του σύμπαντος, καθώς και του τρόπου με τον οποίο πρέπει να αποδεχτούν τους λόγους αυτούς οι ακροατές (348.13-355.15). Β) Η τελική αιτία για την οποία συνέστησε ο δημιουργός τον κόσμο, καθώς και η φύση του υποδείγματος με βάση το οποίο τον συνέστησε (355.18-458.11). Η δεύτερη αυτή ενότητα χωρίζεται σε τρεις επιμέρους υποενότητες, εκ των οποίων η τρίτη αποτελεί ουσ...

Βιβλία Α΄-Γ΄: Σύγγραμμα, από τα πιο βασικά του Γαληνού, που ασχολείται με την Υγιεινή. Σπουδαία πηγή για τη μελέτη του καθημερινού τρόπου ζωής της εποχής.

Η γενική διδασκαλία για τον παραγωγικό συλλογισμό, διατύπωση και απόδειξη των νόμων του και των μορφών που μπορεί να λάβει. Όψεις και ιδιότητες του συλλογισμού και αντίστοιχες συλλογιστικές μέθοδοι.

Το Γ΄ και το Δ΄ βιβλίο του Υπομνήματος του Πρόκλου στον Τίμαιο αποτελούν μία ενότητα και περιέχουν τα 10 δώρα που, κατά τον Πλάτωνα και κατά την ερμηνεία του Πρόκλου (τόμ. ΙΙ, σελ. 5.17-31 Diehl), δώρισε ο δημιουργός στο σύμπαν. [...] Με άλλα λόγια τα 6 πρώτα δώρα αφορούν το σώμα του σύμπαντος, το 7ο δώρο την ψυχή του σύμπαντος, και τα υπόλοιπα τρία δώρα τους αστέρες και τον χρόνο. Τα πρώτα 7 δώρα περιέχονται στο Γ΄ βιβλίο του Υπομνήματος, το οποίο ασχολείται με τη δημιουργία του σώματος και της ψυχής του σύμπαντος, ενώ τα υπόλοιπα 3 στο Δ΄ βιβλίο, το οποίο αφορά τους αστέ...

Συνέχεια και ολοκλήρωση του περί Υγιεινής συγγράμματος.

Η επιστημολογική μεθοδολογία του Αριστοτέλη. Η απόκτηση της γνώσης μέσω της απόδειξης και του ορισμού. Ο αποδεικτικός συλλογισμός.

Συνέχεια στην περί ψυχής εξέταση. Η αρμονία της ψυχής. Το είδος (σχήμα-μορφή) της ψυχής. Οι δυνάμεις και οι ενέργειες της ψυχής.

Τεχνικό και φιλοσοφικό σύγγραμμα με το οποίο αναπτύσσονται επιστημονικά οι νόμοι της ρητορικής και τα φαινόμενα που οφείλονται σ’ αυτούς. Βιβλίο Α΄: Συνάφεια ρητορικής και διαλεκτικής. Η ρητορική ως ικανότητα εύρεσης πειστικών επιχειρημάτων για δεδομένο ζήτημα. Συμβουλευτικός, πανηγυρικός και δικανικός ρητορικός λόγος. Σχέση ρήτορα και ακροατηρίου.

Περί των εν ταις τροφαίς δυνάμεων: Μελέτη για τις φαρμακοδυναμικές και φαρμακοκινητικές ιδιότητες των τροφών, για τους τρόπους με τους οποίους μεταβάλλουν το σώμα και μεταβάλλονται μέσα σ' αυτό.

Όπως ήδη έχει αναφερθεί στον πρόλογο του Γ΄ βιβλίου και το Δ΄ βιβλίο αποτελούν μία ενότητα και ασχολούνται με τα 10 δώρα που προσέφερε ο δημιουργός στον κόσμο. Για τον λόγο αυτό το Δ΄ βιβλίο δεν έχει πρόλογο. Αναφέρεται μάλιστα στα τελευταία τρία δώρα προς τον κόσμο εκ μέρους του δημιουργού, και πιο συγκεκριμένα στον χρόνο (8ο δώρο) που αποτελεί εικόνα της αιωνιότητας, στους αστέρες (9ο δώρο) οι οποίοι αποκαλύπτουν τον χρόνο, και στην πληρότητα του κόσμου (10ο δώρο), η οποία κάνει τον κόσμο όμοιο με το νοητό υπόδειγμά του. [...] (από την εισαγωγή του βιβλίου)

Τα πάθη (συναισθήματα) και τα αισθητικά αποτελέσματα που μπορούν να παραγάγουν. Τα ήθη. Σύνδεση του χαρακτήρα του ρήτορα με τα τεχνικά αποδεικτικά μέσα. Γενικές μορφές στις οποίες ανάγεται η ρητορική αμφισβήτηση.

"Περί εθών": Ο σπουδαίος ρόλος που παίζουν οι συνήθειες του ασθενούς για τον ορθό προσδιορισμό της θεραπευτικής αγωγής των νοσημάτων. "Περί ευχυμίας και κακοχυμίας": Διαιτητική πραγματεία που περιγράφει τις τροφές οι οποίες περιέχουν καλούς ή κακούς χυμούς και ως εκ τούτου γεννούν αντίστοιχα καλούς ή κακούς χυμούς μέσα στο ανθρώπινο σώμα. "Περί λεπτυνούσης διαίτης": Πραγματεία που ασχολείται με τη "δίαιτα που λεπταίνει", δηλαδή με τις τροφές που γεννούν εντός του ανθρώπινου σώματος λεπτούς και όχι παχιούς ή κολλώδεις χυμούς, καθώς και με τις τροφές που λεπταίνουν όσους...

Μετά τα 10 δώρα του δημιουργού προς τον κόσμο και μετά τη δημιουργία των αστέρων, η οποία περιγράφηκε στο προηγούμενο βιβλίο, ο Πρόκλος, ακολουθώντας την πορεία του πλατωνικού Τίμαιου, ασχολείται στο Ε΄ και τελευταίο βιβλίο του "Υπομνήματος στον Τίμαιο" με τους γενεσιουργούς θεούς, δηλαδή τους θεούς οι οποίοι είναι πλέον συνδεδεμένοι με τη γένεση, τον υποσελήνιο κόσμο του γίγνεσθαι, και οι οποίοι παράγουν τα θνητά όντα. [...] (από την εισαγωγή του βιβλίου)

Πανηγυρικός: Σύνθεση επιδεικτικού και συμβουλευτικού λόγου. Το αθηναϊκό μεγαλείο, τα επιτεύγματα της πόλης σε καιρό ειρήνης και σε καιρό πολέμου. Η ανάγκη για πανελλήνια ενότητα, ώστε να γίνει δυνατός ο κατά βαρβάρων αγώνας, με αρχηγία μοιρασμένη σε Αθήνα και Σπάρτη. Πλαταϊκός: Ένας Πλαταιέας κατηγορεί τους Θηβαίους για βάρβαρη καταστροφή της πόλης των Πλαταιών. Αρχίδαμος: Ο μελλοντικός βασιλιάς της Σπάρτης Αρχίδαμος (φέρεται ότι) μιλάει εναντίον της χωριστής ειρήνης που ετοιμάζονται να συνάψουν με τη Θήβα οι σύμμαχοι της ηττημένης Σπάρτης.

Ο καλλωπισμός, σε τι πρέπει κυρίως ν’ ασκούμαστε, πώς πρέπει να υπομένουμε τις αρρώστιες, η πνευματική και ηθική άσκηση, συμπεριφορά του κοινού ανθρώπου και συμπεριφορά του φιλοσόφου, η φιλοσοφία των κυνικών, ο φόβος της ανέχειας κ.ά.

Το πρώτο σύγγραμμα άλγεβρας, το αρχαιότερο ελληνικό κείμενο όπου γίνεται χρήση εξισώσεων για την επίλυση προβλημάτων. Βιβλία Α΄, Β΄: Εβδομήντα τέσσερα (39+35) προβλήματα.