Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η εποχή μας! Το μυθικό εξήντα! - όπως το λένε τώρα δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μια προδοσία. Θέλαμε να γλυτώσουμε όσο το δυνατό πιο γρήγορα από τη μιζέρια. Να απομακρυνθούμε με κάθε τρόπο απ’ αυτήν. Αυτό ήταν όλο. Ο τόπος μας φαινόταν στενός, όλα μας φαίνονταν στενά. Δεν ήμασταν παρά μόνο... άγρια επιθυμία. Κάθε λογής άγρια επιθυμία. Για τούτο κανείς μα κανείς, είτε άρχοντας - εξουσιαστής είτε πληβείος, δεν δίσταζε να χρησιμοποιήσει με κάποιο τρόπο τούς άλλους. Αλλά είχαμε ακόμα τα περιβόλια να μας ξεγελούν. Να μας φανερώνουν αθώους στα ίδια μας τα μά...

Μετά την επιτυχημένη έκδοση "Τόποι της λογοτεχνίας", η Εταιρεία Συγγραφέων συνεχίζει με έναν δεύτερο τόμο που τιτλοφορείται "Τα πάθη στη λογοτεχνία". Εκατό συγγραφείς καταγράφουν και αναστοχάζονται, με ανέκδοτα κείμενά τους ή δημοσιευμένα σε εφημερίδες και λογοτεχνικά περιοδικά, πάθη όλων των εκφάνσεων. Πάθη κρυφά και φανερά, ανομολόγητες εμμονές και συνήθειες, από τα οποία ο άνθρωπος τυραννιέται, τρέφεται, παρηγορείται, εμπνέεται, κακοφορμίζει, εγκλωβίζεται· πάθη που άλλοτε προσφέρουν ψευδαισθητική διεύρυνση των αισθήσεων και περιστασιακή ευρυχωρία αισθημάτων, άλλοτε πάλι...

Κείμενα προς τιμήν του συγγραφέα Κώστα Ε. Τσιρόπουλου, αναφορικά με το πολύπλευρο έργο του. Στον τιμητικό τόμο περιλαμβάνεται και μία παλαιότερη συνέντευξη του συγγραφέα στον Στέλιο Λουκά, καθώς και ένα άγνωστο θεατρικό έργο του Τσιρόπουλου, που μας εμπιστεύθηκε ο συγγραφέας, το πρώτο που βλέπει το φως της δημοσιότητας και ίσως το μόνο που διασώθηκε απ' όσα έγραψε.

Πρόκειται για μια συλλογή μικρών κεφαλαίων θεολογικού αναστοχασμού, επιγράμματα ή αποφθέγματα που έχουν τη δυναμική να αποτελέσουν καθημερινό σύντροφο ζωής για τον βεβαρημένο, πάσχοντα και εν πολλοίς αποθαρρυμένο αναγνώστη της εποχής μας: λαϊκό ή κληρικό, μικρόσχημο ή μεγαλόσχημο, άνδρα ή γυναίκα, νέο ή νέα.

Τ. Κ. Παπατσώνης, πρωτοπόρος της μοντέρνας ποίησης στον νεοελληνικό λογοτεχνικό χώρο και μέλος της Ακαδημίας Αθηνών από το 1967, υπήρξε μία από τις σπουδαιότερες μορφές της νεοελληνικής λογοτεχνίας που, δυστυχώς, όπως υποστηρίζει και η επιστημονική κοινότητα, παραμένει ακόμα και σήμερα αδικημένος ως προς την προσφορά στα νεοελληνικά γράμματα. Εκτός από το καινοτόμο, για την εποχή του, ποιητικό έργο, τα ταξιδιωτικά βιβλία και την εισαγωγή στην Ελλάδα κορυφαίων λογοτεχνών μέσω των μεταφράσεών του, εξίσου σημαντικά είναι και τα γραπτά κριτικού περιεχομένου που μας άφησε.

Κάτω από τον τίτλο "Δύσκολη αδελφοσύνη", ο οποίος παραπέμπει άμεσα στο Difficile liberte του Emmanuel Levinas, συστεγάζονται τρία κείμενα για την "Αδερφή μου" του Σταύρου Ζουμπουλάκη. Το πρώτο βιβλίο που εκδίδει το περιοδικό "Φρέαρ" δεν είναι ένα λογοτεχνικό έργο, αλλά μια πολυεπίπεδη κριτική - και η κίνηση αυτή από μόνη της έχει ειδική συμβολική αξία.

Ακούω τις φωνές των γειτόνων και γνωρίζω τις κινήσεις τους χωρίς να χρειάζεται να βγω έξω στο μπαλκόνι για να τις επιβεβαιώσω. Σκουπίζουν τη βεράντα τους ξανά και ξανά. Βάφουν τον μαντρότοιχό τους. Πλένουν το αυτοκίνητό τους. Κάθονται και παίζουν τάβλι πίσω από τις τριανταφυλλιές του παρτεριού. Γελούν ή θυμώνουν μεταξύ τους. Είναι παλιοί γείτονες, βρίσκονται εδώ πριν από τη γέννησή μου. Η φωνή τους διαβεβαιώνει πως ο κόσμος, όπως τον πρωτοψηλάφησα και τον πρωτάκουσα, υπάρχει. Αλλά για πόσο ακόμα;

Ο άνθρωπος πρώτα αισθάνθηκε και μετά συλλογίσθηκε, πρώτα προσευχήθηκε και κατόπιν θεολόγησε. Η αποκάλυψη του ζώντος Θεού σεβάστηκε αυτή την ανθρωπολογική σταθερά. Και φιλανθρώπως ποιούσα, παραχώρησε την θεολογούσα διάνοια ως συνοδοιπόρο στη φλεγόμενη καρδία. Για να μη χαθεί στον δρόμο του αχανούς και πολυεπίπεδου αισθήματος. Οι Ψαλμοί λειτουργούν ως μια τέτοια πυξίδα... Η ποίηση προορίζεται ανέκαθεν για τα μη συμβατικά, για τα ουσιώδη, για τα "ενώπιον του Θεού πολύτιμα" (Α' Πέτρου 3: 4). Και όταν δεχθεί την ευλογία να εκφέρεται συλλογικά στα πλαίσια της Λατρείας, "εν...

Μετά την ζοφερή τετραετία της Κατοχής, ανέτειλε, μαζί με την ελευθερία, και μια νέα γενιά νεοελλήνων ποιητών και όχι μόνο. Στη γενιά αυτή που δίκαια εδόξασε τα γράμματά μας, δυο γυναικείες μορφές εξείχαν στην περιοχή της ποίησης: η κορυφαία Ζωή Καρέλλη και η ευγενής, γνησιότατη συνάλληλή της Όλγα Βότση. Ξεκίνησε λάμποντας πνευματικά, κατακοσμημένη με την σπάνια αρετή της σεμνότητας, και από χρόνο σε χρόνο ύψωσε ένα έργο, κυρίως ποιητικό, αλλά και στοχαστικό, μιας αξιοζήλευτης γνησιότητας και μιας πυκνής ανθρώπινης ουσίας, έργο που δίκαια, όλο και περισσότερο υψώνεται, προ...

Ναι, συμβαίνει κάποτε μια έξοχη στιγμή δύναμης, είπε η κυρία των τριαντάφυλλων.... Λέγομαι Ρανού Νηρίτη ή Νηρού. Κανονικά θα έπρεπε να με λένε Ουρανία, όπως τη γιαγιά μου τη Ράνω. Τώρα γιατί το κάνανε Ρανού (πράγμα που με αναγκάζει να διορθώνω κάθε λίγο κάποιον: "Όχι, όχι Ραλλού! Ρανού σας είπα") δεν έχω ιδέα. Οι καλλιτέχνες έχουν μανία με τα ονόματα και στην οικογένειά μου υπάρχουν πολλοί λοξάτοι. Για να σας προλάβω σας λέω πως φυσικά έχετε δίκιο! Το παραδέχομαι πως "έχω κι εγώ τη λόξα μου και μάλιστα σε γενναία δόση". Φταίει όμως κι η δίψα. Η δίψα σε γεμίζει αλλόκοτες...

... άλλοι λέγανε πως ο Ερρίκος δεν ήταν άλλο από γάτος. Άλλοι πως ήταν ο ίδιος ο Ερρίκος ο όγδοος, ο αιμοσταγής δήμιος της Αν Μπολέυν, της Τζην Σέυμουρ κι όλων των άλλων, προπάντων όμως της Κέιτ. Της δυστυχούς εκείνης συζύγου του που είχε το όνομα της... Κα: Κατερίνα! Ίσως η υπόθεση αυτή να ήταν ένα άκακο σχόλιο για την ηλικία της απογόνου των Λασκάρεων, που με όλα της τα χρονάκια παρέμενε χαριτωμένη και αξιαγάπητη όταν φορούσε τα μαύρα γούνινα πομ-πον για να καλύψει τ' αυτιά της το βαρύ χειμώνα, και την άνοιξη υποδεχόταν τους φίλους της με μιας αυθεντική κινέζικη ρόμπα ολο...

Αυτή η έκδοση έχει πρόθεση να γνωρίσει τον Ορέστη Αλεξάκη στους νεότερους αναγνώστες. Περιλαμβάνει τέσσερα κείμενα γραμμένα για τον ποιητή που έτσι όπως παρατίθενται δίνουν μια πλήρη εικόνα του έργου του και συμπληρώνεται με την εργοβιογραφία του Ορέστη Αλεξάκη. Παρότι τα περισσότερα κείμενα ήταν γραμμένα στο πολυτονικό σύστημα, με ευθύνη του εκδοτικού οίκου χρησιμοποιήθηκε το μονοτονικό, πιστεύοντας πως η έκδοση καθίσταται φιλικότερη σ' αυτούς τους νεότερους αναγνώστες στους οποίους και κυρίως απευθύνεται. Περιλαμβάνει τα δοκίμια: - Νατάσα Κεσμέτη, "Ο λυρικός λίθος το...

Έξι γυναίκες συγγραφείς δίνουν τις προσωπικές τους μαρτυρίες εμπνευσμένες από παραθέματα της ανεξάντλητης ελληνικής γραμματείας καί παράδοσης. Έξι απόψεις πάνω στό ίδιο θέμα, μιά διαφορετική ματιά στήν ίδια κοινή θέα. Μιά σύγκλιση έξι αποκλίσεις. Με σεβασμό στή συλλογικότητα αλλά καί στή μοναδικότητα, κάνουν ένα ξεχωριστό ταξίδι στόν κύκλο του χρόνου με αποσκευές τις πολύτιμες μνήμες του παρελθόντος. "Στήν αρχαιότητα", πως αναφέρουν στόν πρόλογο, "σφράγιζαν τή φιλία, έπαιρναν όρκους πίστης ενώνοντας τίς ανοιγμένες τους φλέβες. Εμείς γίναμε αδελφοποιτές μαζεύοντας τό αίμα μα...

Το Φυλλάδιο Νεοελληνικού Προβληματισμού "Ευθύνη", γιορτάζει με τον τόμο αυτό τη συμπλήρωση ογδόντα χρόνων ζωής ενός αληθινά μεγάλου νεοέλληνα ποιητή, του Τ. Κ. Παπατσώνη. Όταν τον περασμένο χρόνο αντικρύσαμε ευτυχισμένοι το οστράκινο σκεύος του ποιητή, με τα ιστία της δημιουργίας υψωμένα, να υπερβαίνει νικηφόρα τη μεθόριο των ογδόντα του χρόνων, συλλογιστήκαμε πως ήταν χρέος μας να τον τιμήσουμε, θεωρήσαμε την πράξη αυτή ως τιμή του Νέου Ελληνισμού αλλά και δική μας συνάμα τιμή, αφού σ' ένα κόσμο παραχαρακτών, εμείς θα προσπαθούσαμε να φανερώσουμε την αλήθεια ενός έργου...

Καθώς ο γνήσιος ποιητής παλεύει να φανερώσει την αρετή της γλώσσας του, υψώνει με τις λέξεις του ένα φως να γνωριστεί ο άνθρωπος και ο κόσμος - το μυστήριο μέσα στο μυστήριο. Και όσο ψηλότερα ανεβαίνει ο ποιητής, τόσο μεγαλώνει μέσα στους θύλακες του έργου του αυτό το παρήγορο, εξανθρωπιστικό φως. Φως τέτοιας έντασης, τελετουργικής ποιότητας της ελληνικής μας γλώσσας, φως μέγα αντικρύζουμε να υψώνεται στην αγιασμένη πόλη της Θεσσαλονίκης, καθώς θεωρούμε την σεμνότατη μορφή της κορυφαίας μας ποιήτριας Ζωής Καρέλλη να ανέρχεται προς την περιωπή της αθανασίας. Την αθανασ...

Το τιμιότατο δώρημα που χάρισε η Θεσσαλονίκη στα Νεοελληνικά Γράμματα με την ασύγκριτης πνευματικότητας και γλώσσας λογοτεχνική "Σχολή" της, προσφέρθηκε δια χειρός Γ. Θ. Βαφόπουλου, που πρώτος, περνώντας από οδυνηρές υπαρξιακές δοκιμασίες, ακούσε εντός του και διερμήνευσε την μοναδική, υψηλόφθογγη φωνή της. Τιμούμε με τον τόμο αυτό, τον άξιο, ακάματο, εμπνευσμένο Αρχηγέτη της και τιμούμε το αυτόνομα πανάξιο ποιητικό κυρίως, αλλά και πεζογραφικό του έργο, ένα έργο που φάνηκε κιόλας να διεκδικεί την αθανασία -και που καθορίζει την μεθόριο και το ύψος μιας "Σχολής", της "Σχ...