Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Μπορεί η έκρηξη διαφορετικών φαινομένων πολιτικής, στρατιωτικής και ρητορικής βίας, όπως η πυρηνική απειλή, οι αλληλοσπαραγμοί στον αραβικό κόσμο και η άνοδος του ξενοφοβικού λαϊκισμού, να αναχθεί πειστικά σε ένα συνεκτικό ερμηνευτικό σχήμα και να εξηγηθεί επαρκώς; Τι οδήγησε στη σημερινή βαθιά κρίση νομιμοποίησης της διεθνιστικής και ανοιχτής πολιτικής των θεσμών του δυτικού κόσμου και γιατί οι μεγάλες Εκκλησίες, μέχρι προσφάτως κεντρικοί πυλώνες προάσπισης της ειρήνης και της κοινωνικής ευαισθησίας, αποτελούν συστηματικό στόχο των κοινωνιών που προασπίζονται ακριβώς τις ί...

Με βαθιά ανθρωπολογική εμβρίθεια και σφριγηλή λογοτεχνική χάρη το βιβλίο αυτό ήρθε να ταράξει, στις αρχές της δεκαετίας του '70, τις αντιλήψεις μας για τη συγκρότηση της πρωτόγονης, αλλά και της ανθρώπινης κοινωνίας γενικότερα.. Εκλεκτικά συγγενές με το έργο του Μπατάιγ και τον Φρόυντ του "Τοτέμ και ταμπού", θα αναδείξει την ιδρυτική βία που υποβαστάζει τις τελετές και τους ρυθμιστικούς κανόνες, τη βία που ως "μιμητική επιθυμία" προκαλεί συγκρούσεις μεταξύ των ανθρώπων, τη βία που επενδύεται στο "αποδιοπομπαίο" θύμα προκειμένου να διατηρηθεί η κοινωνική τάξη. Την ίδια βία π...

Μια σειρά συνεντεύξεων, ορισμένες από τις οποίες έχουν δημοσιευτεί στον ημερήσιο Τύπο ή σε περιοδικά για το βιβλίο, με παρεμβατικούς στοχαστές της εποχής μας. Ο Χάρολντ Μπλουμ προτείνει τον δικό του απολογισμό για τα Νόμπελ των τελευταίων χρόνων και μια ερμηνεία για τη διεθνή απήχηση του Καβάφη. Ο Τζωρτζ Στάινερ απολογείται για τις γλώσσες που δεν έμαθε μέχρι σήμερα και αποκαλύπτει τους αδικημένους ποιητές της ζωής του. Ο Ρενέ Ζιράρ "ξαναδιαβάζει" τη φροϋδική θεωρία για την ίδρυση του ανθρώπινου πολιτισμού μέσα από το εξιλαστήριο θύμα. Ο Ολιβιέ Ρουά φαντάζεται τον κόσμο που...

Από το 1979 η εφημερίδα "Le Monde" δημοσίευε κάθε εβδομάδα μια συζήτηση με προσωπικότητες από τον χώρο του πολιτισμού. Ο επιμελητής του παρόντος τόμου Christian Delacampagne, με σπουδές φιλοσοφίας και ο ίδιος, γνωστός συγγραφέας και αρθρογράφος της "Le Monde", συγκέντρωσε συνεντεύξεις γνωστών φιλοσόφων -πολλοί από τους οποίους δεν βρίσκονται πλέον εν ζωή- για να τους ρωτήσει για ζητήματα που παραμένουν επίκαιρα: για τη μελαγχολική αδυναμία μας να προσδώσουμε νόημα στον βίο μας, για τη βία ως συστατικό στοιχείο του ανθρώπινου πολιτισμού, για την πίστη, την αέναη διερώτηση...

Ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους στοχαστές συνομιλεί με το έργο του Ντοστογιέφσκι, του Καμύ, του Δάντη και του Ουγκώ, πηγαίνοντας κατευθείαν στο κέντρο αυτού του έργου, χωρίς να βραδυπορεί και να αναλώνεται στην περιφέρειά του. "Αντί να εισαγάγω απ' έξω", εξηγεί ο ίδιος ο Ζιράρ, "μια προκατασκευασμένη μέθοδο, θέλησα να αναζητήσω τη μέθοδό μου στους ίδιους τους συγγραφείς, όχι βέβαια σε όλους αλλά σ' εκείνους που μου φαίνονται σπουδαιότεροι. Δεν απευθύνομαι ούτε στα θεωρητικά γραπτά -όταν υπάρχουν- αυτών των συγγραφέων ούτε στην αλληλογραφία τους ή σε άλλες περιθωρια...

"Εξομολογούμαι σοι, πάτερ, κύριε του ουρανού και της γης, ότι απέκρυψας ταύτα από σοφών και συνετών, και απεκάλυψας αυτά νηπίοις". Έκτοτε οι σοφοί και οι συνετοί εκδικήθηκαν για τα καλά: θρυμματίζοντας τα Ευαγγέλια, κατάφεραν να τα μετατρέψουν σε μια στοίβα από τόσο ετερόκλητα μεταξύ τους κομμάτια ώστε να χάνουν το νόημά τους. Δεν θα πουν όμως την τελευταία λέξη! Ο Ρενέ Ζιράρ πιστεύει, όπως κι η Σιμόν Βέιλ, ότι τα Ευαγγέλια, πριν ακόμη καταστούν μια θεωρία περί Θεού, είναι μια θεωρία περί ανθρώπου. Μια χάρτα των βιαιοπραγιών μέσα στις οποίες κλείνεται η ανθρωπότητα εξαιτίας...

Ο άνθρωπος αδυνατεί να επιθυμεί από μόνος του: τον αντικείμενο της επιθυμίας του πρέπει να του το υποδεικνύει κάποιος τρίτος. Αυτός ο τρίτος μπορεί να είναι ξένος ως προς τη μυθιστορηματική πλοκή, όπως τα εγχειρίδια ιπποσύνης για το Δον Κιχώτη ή τα ερωτικά μυθιστορήματα για την Έμμα Μποβαρύ. Τις περισσότερες φορές αποτελεί μέλος της μυθιστορηματικής πλοκής: το πρόσωπο που υποβάλλει τις επιθυμίες τους στους ήρωες του Σταντάλ, του Προυστ ή του Ντοστογιέφσκι είναι και το ίδιο ένα από τα πρόσωπα του μυθιστορήματος. Ανάμεσα στον ήρωα και στον διαμεσολαβητή του αναπτύσσονται τότε...