Χρονιάρη Μαρία
Η Μαρία Χρονιάρη γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε τηλεόραση, έκανε σεμινάρια σκηνοθεσίας και εργάστηκε ως οπερατέρ. Από τις εκδόσεις Απόπειρα κυκλοφορούν οι ποιητικές συλλογές της "Εκεί που αλλάζω ζωές" (2010), "Η σκιά μου κι εγώ" (2014) και το πεζογράφημα "Επειδή μαζί" (2012) και από τις εκδόσεις Βιβλιόραμα, από κοινού με τον Σταύρο Σταυρόπουλο, η ποιητική σύνθεση "Ασκήσεις ύφους" (2015). Η ποιητική συλλογή "Αγέννητη γη" (2017) κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Σοκόλη. Τον Μάιο του 2019, παρουσιάζει στο θέατρο σε σκηνοθεσία και κείμενο της ίδιας, τον θεατρικό μονόλογο "Αγέννητη γη", βασισμένο στην ομότιτλη ποιητική συλλογή από τις εκδ. Σοκόλη (2017). Για την παράσταση τιμήθηκε από την UNESCO Πειραιώς και Νήσων για την προσφορά της στον πολιτισμό. Η ποιητική συλλογή "Μετά από αυτό που προηγήθηκε" εκδ. Σοκόλη (2020) είναι σε συνεργασία με τον φωτογράφο Χάρη Τσιλόπουλο και τελεί υπό την αιγίδα της UNESCO Πειραιώς και Νήσων και της International Action Art. Στο θέατρο έχει επίσης σκηνοθετήσει τη μεταφορά του βιβλίου "Το ροκ που παίζουν τα μάτια σου" (Απόπειρα 2002) του Σταύρου Σταυρόπουλου από την θεατρική ομάδα IlluminArti.
Μετά από αυτό που προηγήθηκε
Χρονιάρη Μαρία
Σοκόλη (2020)
Όταν το ποίημα αγγίζεται με την εικόνα, όταν η φωτογραφία κινείται πάνω στις λέξεις, όταν εσύ κι εγώ συμβαίνουμε. 52 ποιήματα γίνονται θάνατος και μαζί ζωή. Γίνονται ποίηση χωρίς σημεία στίξης. Γίνονται εικόνα χωρίς υποκείμενο κι αντικείμενο. Λέξεις κι αντικατοπτρισμοί στη μαρτυρία της όρασης, διηγούνται αυτόνομα τη ζωή, που ερήμην συμβαίνει. Η συνάντηση αυτή τυπωμένη στο χαρτί μορφοποιείται, κι από τη μήτρα των ματιών πλάθει το αδιαίρετο καινούριο σώμα, ένα επόμενο σώμα, μετά από αυτό που προηγήθηκε. Το "Μετά από αυτό που προηγήθηκε", η έκτη ποιητική συλλογή της Μαρίας...
Η σκιά μου κι εγώ
Χρονιάρη Μαρία
Απόπειρα (2014)
Η καταγωγική ρίζα του τρίτου ποιητικού διαβήματος της Μαρίας Χρονιάρη είναι η λύπη. Η αναζήτηση αυτής της λύπης παραπέμπει εξαρχής στα έρμαια υλικά της: Αρχέγονα, γενετικά σώσματα από θριάμβους ήττας, ασυνεχή διαστήματα απουσίας, γραμμικά σχεδιάσματα να φτάσεις ως το κόκκινο της κραυγής. Κάτω από την σάρκα κάθε ποιήματος αναπνέει το ζώο. Επεξεργάζεται τις δίκαιες λέξεις. Το ποιητικό υποκείμενο ενδεδυμένο με την τρομακτική προβιά του δράκου. Απελευθερώνει όνειρο. Το νήμα που το ενώνει με την πραγματική ύπαρξη μπορεί ανά πάσα στιγμή να κοπεί. Όμως υπάρχει το χρώμα. Και δεν...
Επειδή μαζί
Χρονιάρη Μαρία
Απόπειρα (2012)
Τα κείμενα του "Επειδή μαζί" συγκροτούν ένα πλάσμα σημείων, ένα παλίμψηστο ιδεών όπου το μετέωρο συνοικεί με το κατασταλαγμένο και η τόλμη υπερβαίνει το δέος της. Αν δεις τις λέξεις ξεχωριστά, απελευθερωμένες απ' τη ευκαιριακή τους ταυτότητα, και τις αντιμετωπίσεις ως εγκόσμια υλικά σώματα, θα διαπιστώσεις ότι κάπου χάνονται. Μακριά. Μοιάζουν με χαρταετούς που πετούν - έχουν τόσο απομακρυνθεί, που δεν μπορείς καν να υποθέσεις το σχήμα τους. Κι όμως. Το σημείο αναγνώρισης παραμένει η τροχιά που διαγράφουν, κάτι μικρά φτερά στο τέλος της ουράς. Οι αιώνιες λιακάδες, οι έγχρωμε...
Επειδή μαζί
Χρονιάρη Μαρία
Απόπειρα (2012)
Τα κείμενα του "Επειδή μαζί" συγκροτούν ένα πλάσμα σημείων, ένα παλίμψηστο ιδεών όπου το μετέωρο συνοικεί με το κατασταλαγμένο και η τόλμη υπερβαίνει το δέος της. Αν δεις τις λέξεις ξεχωριστά, απελευθερωμένες απ' τη ευκαιριακή τους ταυτότητα, και τις αντιμετωπίσεις ως εγκόσμια υλικά σώματα, θα διαπιστώσεις ότι κάπου χάνονται. Μακριά. Μοιάζουν με χαρταετούς που πετούν - έχουν τόσο απομακρυνθεί, που δεν μπορείς καν να υποθέσεις το σχήμα τους. Κι όμως. Το σημείο αναγνώρισης παραμένει η τροχιά που διαγράφουν, κάτι μικρά φτερά στο τέλος της ουράς. Οι αιώνιες λιακάδες, οι έγχρωμε...
Εκεί που αλλάζω ζωές
Χρονιάρη Μαρία
Απόπειρα (2010)
Ένωσες την αρχή με το τέλος σε μια ακροστιχίδα σιωπής. Όλα τα άλλα έμειναν σε εκκρεμότητα. Κι η αγκαλιά μου γέμισε παγωμένα καλώδια. Η ζωή που γεννά ζωές και αλλάζουν, ως ολοκληρωτικός μύθος που καταρρέει πάνω στα πετρώματα της γλώσσας για να ξαναγεννηθεί, είναι το modus vivendi αυτής της πρώτης συλλογής ποιημάτων της Μαρίας Χρονιάρη. Η πεζολογική φόρμα που διακρίνει την ποίησή της ισορροπεί στο σημείο που η γλώσσα συναντά την ουσιωδέστερη έκφρασή της στο καθημερινό. Πότε με τη δύναμη της αποφθεγματικής φράσης, πότε με το θραύσμα της πρώτης εικόνας, πότε με το μικρό δικαίωμ...
Ασκήσεις ύφους
Σταυρόπουλος Σταύρος ποιητής/πεζογράφος
Βιβλιόραμα (2015)
Έξι ποιήματα, γραμμένα από κοινού, με την μέθοδο του τυφλού, απέναντι στην ίδια την ιδέα της δημιουργίας τους, ασκήσεις αναπνοής που εξελίσσονται ως φωτογραφίες ενός παρόντος, μιας στιγμής, η εξέλιξη ενός στίχου με δύο διαφορετικούς τρόπους, εν μέσω δυο διαφορετικών μέσων θέασης, πρόσληψης, που όμως μπορούν και συγκλίνουν ενίοτε σ’ ένα ενιαίο και αδιαίρετο σώμα. Με οδηγό τον Raymond Queneau, το παλιό λεωφορείο που τα καθίσματά του έχουν ποτίσει κηλίδες, προχωρά με θολωμένα τζάμια, μέχρι να φθαρεί το ύφασμα της πραγματικότητας. Προχωρά, προς το προαύλιο του εαυτού, προς...
Αγέννητη γη
Χρονιάρη Μαρία
Σοκόλη (2017)
58 ποιήματα, 58 πράξεις πληγής στα περιθώρια του χρόνου. Μια "Αγέννητη γη" έτοιμη να υποδεχτεί το μέλλον, που έρχεται επιβεβαιωμένο και σίγουρο. Ποιήματα που αιμορραγούν, σχηματίζοντας έναν νέο ορίζοντα. Σηματοδοτώντας εκείνη την αρχή, που περίμενε να ανθήσει ως γενέθλιος τόπος. Η ζωή που αναγεννιέται, η ζωή που κερδίζεται· η ζωή που είναι παρούσα για να θυμίζει πως κάθε φορά που η αλήθεια αποσιωπάται, οι λέξεις -κοφτερές σαν νυστέρι- θα δείχνουν πάντα τον δρόμο. ΙΧΝΟΣ ΡΩΓΜΗΣ Κι όταν σε ρωτήσουν να μην τους πεις ποτέ πως μ' αγάπησες Νοίκιασε μόνο ένα παράλλ...