Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η Ζελίνα είναι πολύ ανήσυχη. Ο Μαλίκ έχει φύγει για μια αποστολή στα Μαύρα Όρη εδώ και τρεις εβδομάδες και δεν έχει δώσει κανένα σημείο ζωής. Ένα πρωί, η φοβερή είδηση πέφτει σαν κεραυνός· τα μέλη της αποστολής αγνοούνται! Η Ζελίνα δε διστάζει καθόλου. Φεύγει μαζί με τη νεράιδα νονά της, για να βρει τον αγαπημένο της. Μόλις φτάνει στο χείλος του τρομερού ηφαιστείου στο Καταραμένο Βουνό, ανακαλύπτει τα απομεινάρια του καταυλισμού και, δίπλα, κάτι τρομακτικά χνάρια... θα καταφέρει, άραγε, να σώσει τον Μαλίκ;

Πώς κυριευόταν ένα μεσαιωνικό κάστρο; Πώς χρίζονταν κάποιοι ιππότες; Γιατί το Μεσαίωνα τα βιβλία στις βιβλιοθήκες ήταν δεμένα με αλυσίδες; Γιατί ο αυτοκράτορας Καρλομάγνος επινόησε το σχολείο; Πώς θεραπεύονταν τότε οι ασθένειες; Όλες οι πιθανές και οι πιο ευφάνταστες απορίες βρίσκουν τις απαντήσεις τους μέσα από σύντομα, κατανοητά κείμενα, με χιουμοριστική εικονογράφηση. Το βιβλίο "Ρωτάω Μαθαίνω" μπορεί να γίνει ένα παχνίδι γνώσεων για μικρούς και μεγάλους!

Στο μπάνιο δε βιάζομαι καθόλου· ανοίγω τις βρύσες της μπανιέρας, ξεντύνομαι αργά, ρίχνω αιθέρια έλαια στο νερό, παίρνω δύναμη· αισθάνομαι επιτέλους καλά, δουλεύοντας ήρεμα την απόφασή μου, όταν ανοίγει η πόρτα. Είναι η Αλέξ. Την περίμενα. Για πρώτη φορά σε όλα αυτά τα χρόνια της συζυγικής ζωής μας, καλύπτομαι σεμνά, λες και γνωριστήκαμε μόλις χθες. "Θέλεις κάτι; "Να μάθω τι παιχνιδάκι παίζεις". Αυτή τη φορά τα λόγια της δε με φοβίζουν... "Σ' εγκαταλείπω, Αλέξ". Νομίζω ότι η περηφάνια και η ευαισθησία με μετέτρεψαν σε κάθαρμα. Νομίζω ότι, σε τελική ανάλυση, το κεράτωμα δεν τ...

Με μια εκτενέστατη συζήτηση και μερικά κείμενα που για πρώτη φορά συγκεντρώνονται στο βιβλίο αυτό, η Κρίστεβα αναστατώνει τις κοινώς αποδεκτές απόψεις περί θρησκείας και χριστιανισμού και μας προσκαλεί σε μια εκπληκτική ανάλυση της "απίστευτης ανάγκης μας για πίστη". Γοητευμένη από τον χριστιανισμό, επανεξετάζει την ανάγκη για πίστη που δίνει ζωή στο ανθρώπινο ον και αναλύει τις ψυχικές διαταραχές που οδηγούν στη λατρεία του ιερού. Μελετά την "ανακούφιση" που αναζητούν όσοι στρέφονται προς τη θρησκεία, αφιερώνοντας ένα σημαντικό κομμάτι στην προ-θρησκευτική ανάγκη για π...

Σε μια παραλία της Τουρκίας, οι Φρουροί της Φύσης γίνονται φίλοι με την Ντόλφι, ένα δελφίνι που το έσκασε από κάποιο δελφινάριο. Τα παιδιά ανησυχούν πολύ, γιατί πιστεύουν πως ο ιδιοκτήτης του δελφινιού δε φροντίζει το ζώο όπως πρέπει...

[...] Κάθισε στην άκρη της αποβάθρας. Τα πόδια του κρέμονταν πάνω από το νερό. Πίσω του, τα κτίρια της αποβάθρας 4 ύψωναν τη σκοτεινή γκρίζα σιλουέτα τους. Τα τελευταία φαντάσματα της πόλης. Ο Ζεράρ δεν ένιωθε νοσταλγία. Μόνο θλίψη. Και κούραση. Διαφορετικά τα όνειρα της πόλης, διαφορετικά τα δικά του. Για πρώτη φορά αισθάνθηκε ξένος στο ίδιο του το σπίτι. Ξένος στις αποβάθρες. Και κατά συνέπεια ξένος στην ίδια τη ζωή του. ... Ο Ζεράρ βούτηξε στο νερό. Δεν ήξερε να κολυμπάει. Ποτέ δεν είχε μάθει. [...]

[...] Κάθισε στην άκρη της αποβάθρας. Τα πόδια του κρέμονταν πάνω από το νερό. Πίσω του, τα κτίρια της αποβάθρας 4 ύψωναν τη σκοτεινή γκρίζα σιλουέτα τους. Τα τελευταία φαντάσματα της πόλης. Ο Ζεράρ δεν ένιωθε νοσταλγία. Μόνο θλίψη. Και κούραση. Διαφορετικά τα όνειρα της πόλης, διαφορετικά τα δικά του. Για πρώτη φορά αισθάνθηκε ξένος στο ίδιο του το σπίτι. Ξένος στις αποβάθρες. Και κατά συνέπεια ξένος στην ίδια τη ζωή του. ... Ο Ζεράρ βούτηξε στο νερό. Δεν ήξερε να κολυμπάει. Ποτέ δεν είχε μάθει. [...]

Εκείνος είδε πρώτος τον άντρα που ερχόταν από το μονοπάτι. Έτρεξε να ειδοποιήσει τους γονείς του, μα δεν πρόλαβε... Κι ενώ οι πρώτες σταγόνες έπεφταν στη σκόνη και στη γλώσσα του μικρού Πάολο, ο Άνχελ Αλεγκρία έβγαλε το μαχαίρι του και το κάρφωσε πρώτα στο λαιμό του άντρα κι έπειτα στο λαιμό της γυναίκας. Πάνω στο τραπέζι, κρασί και αίμα ανακατώθηκαν, βάφοντας για πάντα κόκκινες τις βαθιές σχισμές του ξύλου. Ο Πάολο κάρφωσε το βλέμμα του στη ματωμένη λεπίδα. Η βροχή έπαιζε ταμπούρλο πάνω στη λαμαρίνα της στέγης και ο φόβος χτυπούσε στις φλέβες του. Ο δολοφόνος μάζεψε το μαχ...

Μια εξαίρετη ψυχογραφία, στην οποία ο Μπαλζάκ, με ύφος γλαφυρό και ταυτόχρονα ειρωνικό, δίνει την εικόνα της γαλλικής επαρχίας στις αρχές της Βιομηχανικής Επανάστασης, μέσα από την ιστορία της δεσποινίδας Κορμόν και των επίδοξων μνηστήρων της.

Μια εξαίρετη ψυχογραφία, στην οποία ο Μπαλζάκ, με ύφος γλαφυρό και ταυτόχρονα ειρωνικό, δίνει την εικόνα της γαλλικής επαρχίας στις αρχές της Βιομηχανικής Επανάστασης, μέσα από την ιστορία της δεσποινίδας Κορμόν και των επίδοξων μνηστήρων της.

Μια εξαίρετη ψυχογραφία, στην οποία ο Μπαλζάκ, με ύφος γλαφυρό και ταυτόχρονα ειρωνικό, δίνει την εικόνα της γαλλικής επαρχίας στις αρχές της Βιομηχανικής Επανάστασης, μέσα από την ιστορία της δεσποινίδας Κορμόν και των επίδοξων μνηστήρων της.

Μια εξαίρετη ψυχογραφία, στην οποία ο Μπαλζάκ, με ύφος γλαφυρό και ταυτόχρονα ειρωνικό, δίνει την εικόνα της γαλλικής επαρχίας στις αρχές της Βιομηχανικής Επανάστασης, μέσα από την ιστορία της δεσποινίδας Κορμόν και των επίδοξων μνηστήρων της.

Η Ζελίνα ορίζεται από τον πατέρα της διάδοχος του θρόνου της Νορδηγίας. Η μητριά της όμως, η τρομερή Μανδραγόνα, έχει άλλα σχέδια! Είναι έτοιμη να κάνει τα πάντα για να απομακρύνει την πριγκίπισσα από το θρόνο και να στέψει βασιλιά το γιο της, τον Μαρσέλ. Έτσι, μαζί με τον Μπελζεκόρ, έναν κακό νάνο, καταστρώνουν ένα μοχθηρό σχέδιο και απαγάγουν τη δεύτερη πριγκίπισσα. Η Ζελίνα όμως δεν έχει πει ακόμα την τελευταία της λέξη... Θα καταφέρει, άραγε, να ξεφύγει από την παγίδα;

Η σειρά "Εικόνες" φέρνει κοντά στους μικρούς αναγνώστες μια χρήσιμη εγκυκλοπαίδεια για τη φύση, ένα έργο πλήρες, με πολλές πληροφορίες για όλα τα θέματα που αφορούν τον άνθρωπο και το περιβάλλον. Τα παιδιά μαθαίνουν τα πάντα για τη Γη, το νερό, τον ουρανό, το Σύμπαν, τα φυτά, τα ζώα, τους βιότοπους και τους φυσικούς πόρους του πλανήτη μας, καθώς και για την προστασία της φύσης, μέσα από ολοζώντανες εικόνες και πλήρως κατανοητά κείμενα. Έτσι τα παιδιά έχουν πλέον έναν πολύτιμο σύμβουλο που τα βοηθάει να κατανοήσουν καλύτερα τον πολύπλοκο κόσμο που τα περιβάλλει.

Η σειρά "Εικόνες" φέρνει κοντά στους μικρούς αναγνώστες μια χρήσιμη εγκυκλοπαίδεια για την προϊστορία, ένα έργο πλήρες, με πολλές πληροφορίες για όλα τα θέματα που αφορούν τον προϊστορικό άνθρωπο και το περιβάλλον του. Τα παιδιά μαθαίνουν τα είδη των δεινόσαυρων και τα χαρακτηριστικά τους, ενώ παράλληλα παρακολουθούν βήμα βήμα τον αγώνα του πρωτόγονου ανθρώπου να προσαρμοστεί και να κυριαρχήσει στο περιβάλλον του. Έτσι τα παιδιά έχουν πλέον έναν πολύτιμο σύμβουλο που τα βοηθάει να κατανοήσουν καλύτερα την εξέλιξη της ζωής στη Γη.

Παρίσι 1794. Ένα οκτάχρονο αγοράκι βρίσκεται φυλακισμένο μέσα σε μια κάμαρα. Οι πόρτες και τα παράθυρά της είναι χτισμένα. Μετά τον αποκεφαλισμό του πατέρα και της μητέρας του, η Γαλλία του Ροβεσπιέρου εξαφάνισε τον μικρό βασιλιά. Ούτε δάκρυα χύθηκαν ούτε αίμα. Γιατί κανείς δεν έμαθε τίποτα. Με κομμένη την ανάσα παρακολουθούμε τον εφιάλτη της αργής σωματικής και πνευματικής κατάρρευσης ενός παιδιού, το οποίο είναι όμηρος και θύμα μιας κατάστασης που το ξεπερνά. Μέσα από το δράμα του δελφίνου η συγγραφέας, συνδυάζοντας την πραγματικότητα με τη μυθοπλασία, δίνει μια άλλη διά...

Ο σουλτάνος έχει μόλις φτάσει στο Όμπερον, για να επισκεφτεί το βασιλιά Ιγκόρ. Η κόρη του, η όμορφη Γιασμίν, και η Ζελίνα γίνονται καλές φίλες. Η Γιασμίν είναι ο μόνος άνθρωπος που μπορεί να μπει στο κλουβί του Κροντόρ, ενός άγριου λιονταριού που ο σουλτάνος έφερε από το Ισκαντάρ για να προστατεύσει ένα πολύτιμο διαμάντι. Ο μοχθηρός Μπελζεκόρ βρίσκει ότι αυτή είναι μια πολύ καλή ευκαιρία για να ξεφορτωθεί οριστικά την πριγκίπισσα Ζελίνα. Η κοπέλα κινδυνεύει! Πώς θα καταφέρει, άραγε, να γλιτώσει από τα δόντια του τρομερού θηρίου;

Η Ντίλις Χόλμς, μια γοητευτική πενηντάρα, έχει τα πάντα: υπέροχο σπιτικό, υπέροχο σύζυγο, υπέροχη οικογένεια. Μέχρι την ημέρα που σε κάποιο σιδηροδρομικό σταθμό συναντά έναν άντρα, ο οποίος είναι επίσης υπέροχος. Και καθώς οδεύει ολοταχώς προς την καταστροφή ή τη λύτρωση, ανακαλύπτει πως γεννιόμαστε με το ψέμα μέσα μας, πως οι γριές θείες έχουν τα δικά τους σκοτεινά μυστικά και πως η σωστή επιλογή, όπως ακριβώς και η εξακρίβωση της αλήθειας, συνήθως είναι μια περίπλοκη διαδικασία.

Είκοσι δωμάτια, σαράντα κρεβάτια, ογδόντα λευκές πετσέτες, διαφορετικός κάθε φορά αριθμός σταχτοδοχείων για άδειασμα. Η Ελένη, μια συνηθισμένη γυναίκα χωρίς ιδιαίτερη λάμψη, ήξερε απ' έξω κι ανακατωτά τις κινήσεις της δουλειάς της. Τις έκανε μηχανικά, τη μια μετά την άλλη, τηρώντας ευλαβικά τη σειρά. Ένα πρωινό του καλοκαιριού, στις δέκα και μισή περίπου, κάτι άλλαξε... Η Ελένη φόρεσε, όπως πάντα, τη φιστικιά ποδιά της και μπήκε στο δωμάτιο 17. Επανέλαβε τις κινήσεις της προηγούμενης μέρας, ώσπου έριξε κατά λάθος ένα αγαλματάκι με σκαλιστές απολήξεις. Όταν γύρισε να το βάλε...