Καιροφύλας Γιάννης Κ.
Kairofýlas Giánnis K.
Ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Γιάννης Καιροφύλας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1927 κι έζησε τα παιδικά και νεανικά του χρόνια σε μια απ' τις παλιές ιστορικές συνοικίες της, τη Νεάπολη. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, αλλά πριν πάρει το πτυχίο του, στο τρίτο έτος, το εγκατέλειψε για ν' ασχοληθεί με τη δημοσιογραφία. Από πολύ νέος, το 1951, άρχισε να εργάζεται ως συντάκτης, αλλά και ως ιστορικός ερευνητής, σε ημερήσιες αθηναϊκές εφημερίδες, και να γράφει κείμενα για ραδιοχρονικά και θεατρικές εκπομπές του ραδιοφώνου στο τότε ΕΙΡ. Εργάστηκε στις εφημερίδες "Προοδευτική Αλλαγή", "Έθνος", "Ελεύθερος Κόσμος" και "Ελευθεροτυπία", καθώς και στα περιοδικά "Σφαίρα", "Γυναίκα", "Πάνθεον", "Ρομάντσο", "Εικόνες", "Ένα" και "Ταχυδρόμος". Στο μετέπειτα ΕΙΡΤ ήταν διευθυντής του περιοδικού "Ραδιοτηλεόραση" επί μία περίπου εικοσαετία. Υπήρξε επίσης ειδικός συνεργάτης στη διεύθυνση Εξωτερικού Τύπου του Υπουργείου Τύπου τις δεκαετίες του 1960 και του 1970, και συνεργάστηκε με την ελληνική εκπομπή της Βαυαρικής Ραδιοφωνίας την περίοδο που διευθυντής της ήταν ο αείμνηστος Παύλος Μπακογιάννης. Η ιστορική έρευνα τον απασχόλησε από τα πρώτα χρόνια και επικέντρωσε το ενδιαφέρον του στην ιστορία της Αθήνας από την οθωνική εποχή μέχρι σήμερα. Κατά καιρούς χρησιμοποίησε το ψευδώνυμο "Αθηναιομνήμων", και έγραψε περισσότερα από τριάντα βιβλία, που αρχίζουν από την εποχή της ρομαντικής Αθήνας του 19ου αιώνα και φτάνουν μέχρι σήμερα. Είναι μέλος της ΕΣΗΕΑ, της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας, του Συλλόγου των Αθηναίων, ενώ υπήρξε εκ των ιδρυτών και πρώτος πρόεδρος του Συλλόγου Φίλων της Εθνικής Βιβλιοθήκης. Έχει τιμηθεί από το Δήμο Αθηναίων με το Μετάλλιο της Πόλεως των Αθηνών για τη συμβολή του στην ανάδειξη της πολιτισμικής ταυτότητας της πόλης, από το Ίδρυμα Μπότση με ειδικό βραβείο, από τον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό με χρυσό μετάλλιο για τη συμβολή του στη διαφώτιση του κοινού, και από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας με αναμνηστικό μετάλλιο Εθνικής Αντιστάσεως 1941-1945 για τις εξαιρετικές υπηρεσίες του στον Αγώνα.
Οι έρωτες των Αθηναίων
Καιροφύλας Γιάννης Κ.
Φιλιππότη (2002)
Σ' αγαπώ! Σ' αγαπώ· δεν μπορώ τίποτ' άλλο να πω πιο βαθύ, πιο απλό, πιο μεγάλο! Μπρος στα πόδια σου εδώ με λαχτάρα σκορπώ τον πολύφυλλο ανθό της ζωής μου. Σ' αγαπώ· Τι μπορώ, Ακριβέ, να σου πω πιο βαθύ, πιο απλό, πιο μεγάλο... Μυρτιώτισσα
Οδός Ιπποκράτους 100
Καιροφύλας Γιάννης Κ.
Φιλιππότη (2002)
Οι εικόνες περνούσαν, όπως μια κινηματογραφική ταινία, μπροστά από τα μάτια του, που κρατούσε κλειστά, γιατί πολύ του άρεσε αυτό το γλυκό όνειρο. Είχε γυρίσει πίσω εξήντα περίπου χρόνια, στην εποχή που παιδί έχτιζε με τους αγαπημένους φίλους παραμυθένιους πύργους. Είχε αφήσει τη σκέψη του να ταξιδέψει στους δρόμους της παλιάς γειτονιάς του, εκεί στην Ιπποκράτους 100, που ήταν κάποτε το σπίτι του. Η μαγεία των παιδικών χρόνων, έτσι όπως είχε ξανάρθει ολοζώντανη και τη ζούσε έντονα με τη φαντασία του, τον έκανε να αισθάνεται ευτυχισμένος. Δεν ήθελε να τελειώσει αυτό το μεγάλο...
Αυτοί οι ωραίοι τρελοί
Καιροφύλας Γιάννης Κ.
Φιλιππότη (2002)
Τη γεμάτη περίεργες και παράξενες ιδιαιτερότητες ζωή επτά ανθρώπων των γραμμάτων και της τέχνης, περιγράφει, με συναρπαστικό τρόπο στο βιβλίο του με τίτλο "Αυτοί οι ωραίοι τρελοί", ο Γιάννης Καιροφύλας. Ο αναγνώστης διαπιστώνει, ότι όλοι οι βιογραφούμενοι προσπάθησαν να υπάρξουν και να εκφραστούν, όχι μόνο καταγράφοντας στον δικό τους κόσμο της "τρέλας", αλλά και δημιουργώντας στον τομέα της Τέχνης, με τρόπο που τους καθιέρωσε. Ο συγγραφέας μιλάει για τον μέχρι παραληρήματος Ελληνολάτρη λογοτέχνη Περικλή Γιαννόπουλο, που μετά το χωρίς αίσιο τέλος ειδύλλιό του με τη νεαρή ζω...
Αθηναϊκό ημερολόγιο 2001
Φιλιππότη (2001)
Αθηναϊκό ημερολόγιο 2000
Φιλιππότη (2000)
Αθηναϊκό ημερολόγιο 1999
Φιλιππότη (1999)
Δημήτριος Ζ. Φιλιππότης
Καιροφύλας Γιάννης Κ.
Φιλιππότη (1993)
[...] Η έκδοση της βιογραφίας του Δημητρίου Φιλιππότη, που έγραψε ο Γιάννης Καιροφύλας με την προτροπή μου, ας είναι ένα μνημόσυνο γι' αυτόν που τίμησε τη Νεοελληνική γλυπτική, όσο λίγοι καλλιτέχνες και έδωσε στην ιδιαίτερη πατρίδα του, τον Πύργο της Τήνου, την ικανοποίηση ότι γέννησε έναν ακόμη Μεγάλο της Τέχνης. (Από τον πρόλογο του Στρατή Γ. Φιλιππότη)
