Στεργίου Αγγελική Θ.
Stergíou Angelikí
Η Αγγελική Θ. Στεργίου (Θεσσαλονίκη, 1931) δημοσιογράφος, λογοτέχνης και ποιήτρια, σπούδασε γαλλική φιλολογία και ασχολήθηκε με την ιστορική λογοτεχνία με κύρια θέματα το γυναικείο ζήτημα και το ρόλο της Γυναίκας στην Ιστορία. Υπήρξε συνιδρυτικό μέλος του Συνδέσμου για τα Δικαιώματα της Γυναίκας (κατά τη μεταπολίτευση) και μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Αρχείου Προσφυγικού Ελληνισμού (Καλαμαριά). Είναι μέλος της Ένωσης Λογοτεχνών (Θεσσαλονίκη), της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών (Αθήνα) και της Ένωσης Λογοτεχνών (Αθήνα) από όπου τιμήθηκε με χρυσό μετάλλιο. Βασικά έργα της: "Οδοιπορικό της Γυναίκας" (1982), "Γυναίκα και πολιτική" (1983), "Μισογυνία στο μύθο, την ιστορία, τη θρησκεία" (1985), "Αμαζόνες" (1985), "Παραλλαγές" (1989), "Καλαμαριά - μνήμη - φως" (1992), "Επιφανείς Γυναίκες της Αρχαίας Μακεδονίας. Ολυμπιάδα, Θεσσαλονίκη, Αρσινόη, Φίλα Α΄" (1996), "Εγκώμια και θρήνοι για τις αλησμόνητες πατρίδες" (1997), "Ελληνίδες της διασποράς. Το εθνικό και πολιτιστικό τους έργο (1453-1875)" (1997), "Ο μυστικός μου κήπος" (1997), "Αρετσού - Νέο Ρύσιο" (1998), "Κριτικά σημειώματα" (2001), "Βυζαντινές Αρχόντισσες. Κασσιανή, Θεοφανώ, Τσαρίτσα Άννα, Θεοφανώ (κόρη), Άννα Δαλασσηνή, Άννα Κομνηνή, Σοφία-Ζωή Παλαιολογίνα." (2003).
Βυζαντινές αρχόντισσες
Στεργίου Αγγελική Θ.
Σταμούλης Αντ. (2003)
Μπορεί, σύμφωνα με τη γυναικεία φύση τους να σύχναζαν στο πιο απόμακρο σημείο του βυζαντινού παλατιού, στους σκιερούς και γαλήνιους κήπους με τα κρυστάλλινα και γάργαρα νερά που σιγοψιθύριζαν με τη ροή τους γλυκύτατους ήχους, και που, κατά τους χρονογράφους της εποχής τους, σχημάτιζαν ολόγυρά τους κάτι "σαν μια καινούρια Εδέμ" κάτι σαν "ένα δεύτερο παράδεισο" και στην οροφή του ιδιαίτερου κοιτώνα τους με τα χρυσά αστέρια έλαμπε στη μέση ο Σταυρός, το σύμβολο της λύτρωσης και οι τοίχοι να έμοιαζαν σαν "σμαλτωμένο λιβάδι με λουλούδια", ώστε η αίθουσα να έχει πάρει το όνομα τη...
