Μερτύρης Λεωνίδας
Γεννήθηκε στην Κέρκυρα στις 11 Αυγούστου του 1978. Το 2004 εξέδωσε την ποιητική συλλογή "Αρμονία σιωπής", εκδ. Έψιλον. Επίσης, έχει εκδόσει τα: "Προορισμός" (Εκδόσεις Έψιλον, 2006), "Η επιθυμία ενός μοναχικού" (Ιδιωτική έκδοση, 2008), "Ένας παιδότοπος στον ουρανό" (Ιδιωτική έκδοση, 2011), "Εξομολόγηση" (Ιδιωτική έκδοση, 2012), "Για μια ανάσα" (Ιδιωτική έκδοση, 2017). Ποιήματά του έχουν δημοσιευθεί στα λογοτεχνικά περιοδικά "Πόρφυρας" (Κέρκυρα), "Πάροδος" (Λαμία), "Προκυμαία" (Λευκάδα), "Καταφύγιο" (Αθήνα), "Φηγός" (Ιωάννινα), διαδικτυακό "Ποιείν", "Ακτή" (Κύπρος), "Νέα Εποχή" (Κύπρος), "Νέα Εστία" (Αθήνα), "Ποιητική" (Αθήνα), "Άνευ" (Κύπρος), καθώς και στο ένθετο "Βιβλιοθήκη" της εφημ. Ελευθεροτυπία. Βράβευση διηγήματος από τον Ελληνό - Αυστραλιανό Πολιτιστικό Σύλλογο Μελβούρνης (Melbourne University) το 2010. Βράβευση δοκιμίου από το σωματείο "Οι φίλοι του Μουσείου Σολωμού και Επιφανών Ζακυνθίων" το 2013. Ποιήματά του έχουν καταχωρηθεί στην Ανθολογία Επτανησιακής Ποίησης 1950 - 2006, εκδ. Συμπόσιο Ποίησης - Περί Τεχνών, Πάτρα 2006. Ανθολόγηση ποιημάτων από το λογοτεχνικό περιοδικό της Κύπρου "Ακτή" στο Ελληνομουσείον το 2019. Βράβευση ποιήματος και καταχώρηση στην ανθολογία World's biggest poetry anthology: Poetry for peace το 2020.
Διαγωνισμός ποίησης και δοκιμίου: Αριστοτέλης ο Σταγειρίτης
Συλλογικό έργο
Εχέδωρος Εκδοτική (2017)
Το βιβλίο αποτελεί ένα συλλογικό έργο αφιερωμένο στον μεγαλύτερο των μεγάλων φιλοσόφων μας, τον Αριστοτέλη. Έλληνες λογοτέχνες από όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό έλαβαν μέρος στον διαγωνισμό Ποίησης και Δοκιμίου που οργάνωσε η Ένωση Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος το 2016, έτος αφιερωμένο στον Αριστοτέλη. Αρκετοί από αυτούς συνεργάστηκαν με την ΕΛΒΕ για την έκδοση αυτού του βιβλίου με τα ποιήματα και τα δοκίμιά τους. Στον συλλογικό τόμο συμμετέχουν οι: Αγγουριδάκη Φωτεινή, Αλεξίου Γεωργία - Γοργώ, Αμπατζή Ιωάννα, Αναγνώστου Παναγιώτα, Γαλάνη Ρούλα, Γεωργιάδης Ανδρέας, Γιαννακοπ...
Προορισμός
Μερτύρης Λεωνίδας
Έψιλον (2006)
Δείγμα γραφής: ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ Οι δρόμοι της πόλης άδειασαν. Οι φωταγωγημένες πλατείες έχουν γίνει στέκι σκιών περασμένων ετών που τρομαγμένες κρύβονται στη θέα των σημερινών ανθρώπων. Ο κόσμος αλλάζει μα κανείς δεν ενδιαφέρεται. Κάποτε η γη θα καταντήσει σιωπηλό νεκροταφείο με μαύρο άσπρο χρώμα που κανείς δεν θα τολμήσει ν' αλλάξει