Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Οκτώ έλληνες συγγραφείς αφηγούνται εγκλήματα πάθους, εξιχνιάζουν ιστορίες ερωτικής απόγνωσης.

Η ενθαρρυντική συμμετοχή στον ετήσιο, πανελλήνιο διαγωνισμό "Hotel Γ.Μ. Βιζυηνός" (με αφορμή τα 110 χρόνια από τον θάνατο του θεμελιωτή της νεοελληνικής διηγηματογραφίας), σε συνδυασμό με τη σημαντική στάθμη των προς κρίση κειμένων, δημιουργεί προσδοκίες για τη δυναμική τούτης της λογοτεχνικής πρότασης. Η κριτική επιτροπή 2006 κατέληξε σ' ένα βραχύ κατάλογο δέκα υποψηφίων: Νίκος Αδάμ Βουδούρης, Άρης Γαβριηλίδης, Μιχάλης Γεννάρης, Κατερίνα Καραγιάννη, Νιόβη Καραπιπέρη, Μερόπη Λιόντη, Σπύρος Ματσακάς, Λουίζα Σπηλιωτοπούλου, Χριστίνα Στρατηγοπούλου, Ελένη Φακάλου. Τελικώ...

Κούνιες κρέμονται από τον γαλάζιο ουρανό όπως από την οροφή ενός τσίρκου και στρογγυλά φεγγάρια περιμένουν πεσμένα αυτόν που θα πάρει στον κόρφο του το φως τους. Βαριά η μυρωδιά των λουλουδιών μες στο κρύο και ασύννεφο το βλέμμα του Μπαμπανίκη πίσω απ' την πάχνη του πρωινού στο παράθυρο. Μια απέραντη θάλασσα αντικρίζει κάτω απ' το σπίτι του ο κύριος Πέτρος μόλις ξυπνάει και άρωμα λεμόνι αναδίνει το φρεσκοπλυμένο σώμα του Γ. Τ., ατακτοποίητο πάνω στα πλακάκια του μπάνιου. Σκύβει ο παππούς να φιλήσει, λιγάκι προτού σβήσει ο χρόνος, τα παμπάλαια μάτια του εγγονού του κα...

Μετά την επιτυχημένη έκδοση "Τόποι της λογοτεχνίας", η Εταιρεία Συγγραφέων συνεχίζει με έναν δεύτερο τόμο που τιτλοφορείται "Τα πάθη στη λογοτεχνία". Εκατό συγγραφείς καταγράφουν και αναστοχάζονται, με ανέκδοτα κείμενά τους ή δημοσιευμένα σε εφημερίδες και λογοτεχνικά περιοδικά, πάθη όλων των εκφάνσεων. Πάθη κρυφά και φανερά, ανομολόγητες εμμονές και συνήθειες, από τα οποία ο άνθρωπος τυραννιέται, τρέφεται, παρηγορείται, εμπνέεται, κακοφορμίζει, εγκλωβίζεται· πάθη που άλλοτε προσφέρουν ψευδαισθητική διεύρυνση των αισθήσεων και περιστασιακή ευρυχωρία αισθημάτων, άλλοτε πάλι...

Ο πατέρας πρόκειται να ξεψυχήσει ξαπλωµένος στην παραλία κι ο γιος τού ανακοινώνει ότι θα κολυµπήσει. Τρεις φίλοι βρίσκονται όλοι µαζί και διασκεδάζουν για τελευταία φορά, προτού το χιόνι σκεπάσει τα πάντα αµετάκλητα. Ένα αγριογούρουνο εγκλωβίζει πεινασµένους στρατιώτες πάνω στα κλαδιά ενός δέντρου και τέσσερις γυναικείες νεκροκεφαλές δεν θα αποχωριστούν ποτέ τα κοσµήµατά τους. Το αυτοσχέδιο ποδοσφαιρικό µατσάκι στο νησί αρχίζει αξηµέρωτα υπό τους προβολείς των αυτοκινήτων και η πανύψηλη λεύκα που κόβεται από τη ρίζα της δεν είναι διακοσίων αλλά µόλις τριάντα εννέα...

Από τις αµυγδαλιές µας µπροστά στο σπίτι µας στο χωριό, ζωντανή δεν έχει µείνει ούτε µία. Κάνα δυο κορµοί µονάχα υψώνονται ακόµα, ξεροί όµως. Διχάλες κούφιες µαυριδερές, την Ελενίτσα από κάτω τους µου ’τυχε να την αγαπήσω. Έφτυσα µια πέτρα πλακουτσωτή, την πέταξα στριφογυριστή προς τα πάνω κι ό,τι έβγαινε. Άµα µου τύχαινε η άφτυστη πλευρά, θα αγαπούσα τη Ρούλα.

Ένα μυθιστόρημα για τη χαμένη μας παιδική ηλικία, τον έρωτα και τον θάνατο, για το αθέλητο και αμετάκλητο πέρασμα ενός ποταμού, για το πέρασμα από την όχθη του ερχομού μας στον κόσμο ετούτο, στην όχθη την απέναντι, τη μόνη οικεία μας πια.

"Όλα τα πρόσωπα του µυθιστορήµατος υπήρξαν, όλα τα λόγια ειπώθηκαν και όλα τα γεγονότα συνέβησαν". Το "Τυχερό" αφηγείται µια αληθινή, τραγική ιστορία. Το πρώτο θανατηφόρο δυστύχηµα της Ολυµπιακής Αεροπορίας στις 29 Οκτωβρίου 1959 γίνεται ο άξονας γύρω από τον οποίο περιστρέφονται όλα τα πρόσωπα και τα γεγονότα τα οποία συνθέτουν το µυθιστόρηµα: η εκκένωση της Ανατολικής Θράκης το 1922 και η εγκατάσταση του νεαρού Βαγγέλη Βολοβότση στο χωριό Τυχερό του Έβρου, ο χωρισµός του από τον επτάχρονο γιο του εξαιτίας του Εµφυλίου, η ανοικοδόµηση από Έλληνες πολιτικούς πρόσφυ...

Ο ανά χείρας τόμος διασταυρώνει είκοσι μικροδιηγήματα αγαπημένων Ελλήνων πεζογράφων. Είκοσι καλοκαιρινές ιστορίες που δημοσιεύτηκαν στην Εφημερίδα των Συντακτών, στην προσπάθεια του σαββατιάτικου βιβλιοφιλικού ενθέτου (Ανοιχτό Βιβλίο) να χαρίσει στους αναγνώστες του εκτός από κριτική πυξίδα και λογοτεχνική απόλαυση. Τα κείμενα δημοσιεύτηκαν σε δύο ενότητες, τους θερινούς μήνες των τελευταίων δύο ετών. Η πρώτη ενότητα (2013) στέγαζε παλαιότερους και νεότερους πεζογράφους, ενώ η δεύτερη (2014) αποκλειστικά πρωτοεμφανιζόμενους. Στην παρούσα συγκεντρωτική αναδημοσίευση αθροί...

Δεν έπρεπε να 'χε μείνει νηστικός, χοιρινό με λάχανο η μάνα του δε μαγείρευε κάθε μέρα. Το μύριζε συνέχεια μετά, ήταν παντού μετά η μυρωδιά και πώς να της ξεφύγει. Σαν τις αναμνήσεις παντού, σαν ένα κομμένο δαχτυλάκι, Τούλα, φυλαγμένο από το χρόνο στη φορμόλη, το ξέρεις καλά και σε ξέρει κι αυτό, και θα το ανάψεις, κερί στο μανουάλι θα το μπήξεις, να καίει και να στάζει για πάντα. Όπως ο ουρανός σου να στάζει, γιαγιά, ο βρόμικος, ο πηχτός, κοίτα, τα λιωμένα βατράχια τον πλημμύρισαν, άκου, τα λιωμένα βατράχια κοάζουν, είναι ώρα πια το αγόρι να πάρει πίσω απ' το Μαμουλίκο τα...