Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ελευθερία, περιέργεια, έρευνα, παρατήρηση, διάθεση για δράση με τον έξω κόσμο, πάθος, ταλέντο και δουλειά σε βάθος χαρακτηρίζουν τις αφίσες των φοιτητών του Εργαστηρίου Γραφικών Τεχνών της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών που συνόδευαν και φέτος την άνοιξη τους επιβάτες στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς της Αθήνας. Χάρη στην εξαιρετική πρωτοβουλία του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ) και τις προσπάθειες της διευθύντριας κυρίας Κατρίν Βελισσάρη, συνεχίστηκε η πετυχημένη συνεργασία της ΑΣΚΤ με το ΕΚΕΒΙ, που δίνει στους φοιτητές μας, υπό την καθοδήγηση της αναπληρώτριας καθηγήτριας Λεώνη...

[...] Το project μου "Cityscapes, Between out and in: ambivalent space" περιλαμβάνει τις σειρές "Utopian Cities, Graphics of the Road, Figures και Ephemeral Scapes. Η σειρά "Utopian Cities" περιλαμβάνει 40 εικόνες. Πρόκειται για 40 ουτοπικές πόλεις, όπου ο μύθος συναντά το πραγματικό και το πραγματικό διαπλέει το μύθο, με αποτέλεσμα μια πολυεπίπεδη εικόνα. Οι "Ουτοπικές πόλεις" δημιουργήθηκαν με τη σύζευξη φωτογραφικού υλικού από τα πρόσφατα ταξίδια μου στην Κίνα, τη Ρώμη, την Πομπηία και το Λουξεμβούργο, καθώς και από στοιχεία-λεπτομέρειες της βαθυτυπικής χαρακτικής μου...

Ο Φώτος Λαμπρινός είναι ένας άνθρωπος που βίωσε με μοναδικό τρόπο το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα, και, ταυτόχρονα, κατέγραψε με ιδιαίτερο ζήλο τα σημαντικότερα γεγονότα που καθόρισαν την πολιτική και κοινωνική γεωγραφία του. Έχοντας σπουδάσει στη Μόσχα τη δεκαετία του '60, έρχεται σε επαφή με μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα του κινηματογράφου, ασχολείται με πάθος με την πολιτική, ενώ ελίσσεται διαρκώς ανάμεσα σε χώρες και πολιτισμούς. Τόσο η κινηματογραφική καριέρα του όσο και η περιπετειώδης ζωή του καθιστούν απαραίτητο και επιβεβλημένο το αφιέρωμα στο έργο του. Ο Φώτο...

Επιλέξαμε για θέμα του φετινού μας ημερολογίου μία άυλη και αγαπημένη μορφή: τον Άγγελο! Τον αγγελιαφόρο των θεών, τις αγγελικές μορφές που επιζητούμε στους πόνους μας ή που λατρεύουμε την περίοδο της ευτυχίας μας τους αρχαγγέλους του Θεού, τους εκπροσώπους της δικαιοσύνης, αυτή τη θεϊκή γέφυρα ανάμεσα στον κόσμο τον υπαρκτό και το επέκεινα, τον άγνωστο και φοβερό χώρο που πλάθουμε με την πίστη, τους φόβους, τις αγωνίες ή τα όνειρά μας. Κοντά μας βρίσκονται πάντα απτές και άυλες παρουσίες οι Αρχές, οι Δυνάμεις, οι Εξουσίες, οι Άγγελοι και οι Αρχάγγελοι, οι θεϊκοί αγγελιαφόρ...

Με μια ιστορία που θα μπορούσε να αποτελέσει υλικό για σενάριο, μια έμφυτη γοητεία που θα τον καθιστούσε ιδανικό πρωταγωνιστή κι ένα πάθος που όρισε το δρόμο του στη ζωή και την τέχνη, ο Μάνος Ζαχαρίας είναι ένας δημιουργός, που στην Ελλάδα τουλάχιστον, αποτελεί ένα πρόσωπο σχεδόν μυθικό. Ο άνθρωπος που βοήθησε τον ελληνικό κινηματογράφο να αποκτήσει νομικό πλαίσιο και οντότητα μέσα από την άοκνη δουλειά του στο πλευρό της Μελίνας Μερκούρη ως σύμβουλος κινηματογραφίας, ο αντιστασιακός κινηματογραφιστής του ΕΛΑΣ, ο μέχρι πρόσφατα σύμβουλος του προέδρου της ΕΡΤ είναι γνωσ...

[...] Ο Τέρενς Ντέιβις δε δίστασε ποτέ να μιλήσει επί προσωπικού, ξεκινώντας από την "Τριλογία" των πρώτων μικρού μήκους ταινιών του και καταλήγοντας τώρα στην πόλη του, πλάθοντας στο ενδιάμεσο μερικές από τις πιο φωτισμένες εικόνες που μας χάρισε ποτέ η βρετανική οθόνη. Στο έργο του, το φωτοστέφανο μιας καθαρτικής μνήμης στεφανώνει το γερμένο κεφάλι μιας χώρας, μιας νοοτροπίας της δικής του ζωής, αλλά και των ζωών όλων των ηρώων του και η μελαγχολία ποτίζει τις εικόνες σαν χειμωνιάτικη υγρασία. Την ίδια στιγμή, όμως ένα πνεύμα ζωογόνο, ένα βλέμμα εκλεκτικό και μια διάθεση...

Στο νέο φωτογραφικό λεύκωμα του Τάκη Διαμαντόπουλου παρουσιάζεται μια σειρά από γυμνά πορτρέτα διακεκριμένων Ελληνίδων, που προέρχονται από το χώρο της τέχνης. Φωτογραφίες που χαρακτηρίζονται για τη δωρική λιτότητα και ταυτόχρονα για την εντυπωσιακή ζωντάνια τους, έργα ενός καλλιτέχνη ο οποίος εδώ και πολλά χρόνια αποτυπώνει στο χαρτί την προσωπικότητα και το συναίσθημα των μοντέλων του, αναπτύσσοντας έναν ιδιαίτερο, προσωπικό διάλογο μαζί τους. Δουλεύοντας με το φως και με την αντίθεση άσπρου-μαύρου, ο διακεκριμένος Έλληνας φωτογράφος προσδίδει σε κάθε εικόνα κίνηση, φό...

Κυρίαρχο στοιχείο του ελληνικού τοπίου είναι η θάλασσα. Οι εκτεταμένες ακτογραμμές της χώρας έχουν ανάπτυγμα δεκαπέντε χιλιάδων χιλιομέτρων. Στο περίγραμμά τους περιέχονται αναρίθμητοι όρμοι, κόλποι, ακρωτήρια, χερσόνησοι και ισθμοί. Η ανοιχτή επιφάνεια της θάλασσας έξω από τις ακτές χωρίζονται σε τέσσερα κύρια και πέντε μικρότερα πελάγη, που με τη σειρά τους υποδιαιρούνται σε δώδεκα θάλασσες. Σαν κάποιος να τα σκόρπισε με τυχαία ζάρια, υπάρχουν περισσότερα από 1500 μικρά και μεγάλα νησιά που επιπλέουν στο υδάτινο στοιχείο, άλλοτε σε πυκνές και άλλοτε σε αραιές διατάξεις, σ...

Το φωτογραφικό λεύκωμα "Τα ρωμαίικα σχολεία της Πόλης" συγκεντρώνει 37 φωτογραφίες από τα ελληνικά σχολεία της Κωνσταντινούπολης τραβηγμένες το 2006 και το 2007. Η ιδιοτυπία του φωτογραφικού εγχειρήματος, πέρα από τη σημασία της καταγραφής, έγκειται στην πολύ σύγχρονη φωτογραφική ματιά στην αποτύπωση χώρων με μεγάλη ιστορία και συναισθηματική φόρτιση. Οι παλαιοί χώροι και τα αντικείμενα απ' το μακρινό ή πρόσφατο παρελθόν μέσα μια εξαιρετική σύγχρονη φωτογραφική προσέγγιση. "Αντικρίζοντας γιά πρώτη φορά τα υπό λειτουργία ρωμαίικα σχολεία της Πόλης τον Ιούλιο του 2006, ένι...

Το Αστικό Κενό είναι μια ανοιχτή ομάδα δράσης για τον χώρο και τα δικαιώματα στην πόλη η οποία αποτελείται από αρχιτέκτονες και καλλιτέχνες που πραγματοποιεί συλλογικές δράσεις. Η ομάδα έχει ξεκινήσει από το 1998 και έχει πραγματοποιήσει 13 δράσεις στο αστικό χώρο προκαλώντας την ενεργή συμμετοχή των πολιτών. Με την παρουσία τους στους τόπους, τα μέλη της ομάδας Αστικό Κενό καλούν τους πολίτες να δραστηριοποιηθούν σ' αυτές τις εγκαταλειμμένες περιοχές της πόλης. Τα αστικά κενά, χώροι οι οποίοι βρίσκονται συνήθως σε μία διφορούμενη νομική κατάσταση μέσα από τις δράσεις, αλ...

Το βιβλίο αυτό εκδόθηκε με την ευκαιρία του αφιερώματος "Σε σκοτεινούς δρόμους: το φιλμ νουάρ στον ελληνικό κινηματογράφο", που οργανώθηκε από το 48ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, 16-25 Νοεμβρίου 2007, με επιμέλεια του Αλέξη Δερμεντζόγλου και συντονισμό των Ελένης Ανδρουτσοπούλου, Χαράς Παπαδημητρίου και Έλενας Χριστοπούλου. Περιέχονται τα κείμενα: - Δέσποινα Μουζάκη, "Ένα ξένο είδος που έγινε ελληνικό" (πρόλογος) - Αλέξης Ν. Δερμεντζόγου, "Είναι δικές μας, πιστέψτε το (τες)" (εισαγωγή) - Πάνος Κοκκαλένιος, "Αναζητώντας τα ίχνη του φιλμ νουάρ στον ελληνικό κιν...

[...] Για την οργάνωση της έκθεσης "Κλιμτ, Σήλε, Κόκοσκα και η εποχή τους" στο Μέγαρο Μουσικής, είχαμε την ευκαιρία και την τιμή να συνεργαστούμε με το μοναδικό Μουσείο Λέοπολντ της Βιέννης και προσωπικά με τον ίδιο τον Δρα Ρούντολφ Λέοπολντ, δημιουργό, μελετητή και ψυχή μιας από τις σημαντικότερες παγκοσμίως συλλογές αυτής της εποχής. Επίσης χρωστάμε ευχαριστίες στο Μουσείο Διακοσμητικών Τεχνών της Βιέννης (ΜΑΚ), για τον δανεισμό μιας επιλογής από αφίσες της Secession, όπως και στην Osterreichische Nationalbank, για τον δανεισμό ενός έργου του Κόκοσκα. Πιστεύουμε πως η...

Η Ρεμπέκα Χορν γεννιέται το 1944 στη Βόννη της Γερμανίας και σπουδάζει στην Hochschule fϋr Bildende Κϋnste του Αμβούργου (1963-70). Μετά από μια σύντομη παραμονή στο Λονδίνο (1971-2), όπου σπουδάζει στο Κολλέγιο Τεχνών Saint Martin με υποτροφία DAAD, εγκαθίσταται στη Νέα Υόρκη για την περίοδο 1972-1981. Στα τέλη της δεκαετίας του '60 δημιουργεί τα πρώτα γλυπτά της. Πρόκειται για ιδιαίτερες κατασκευές, τις οποίες εφαρμόζει στο ανθρώπινο σώμα δημιουργώντας προεκτάσεις. Λίγα χρόνια αργότερα, στις αρχές της δεκαετίας του '70, στρέφει την προσοχή της στις δράσεις (performance),...

Η ζωντανή, καθημερινή, γοητευτική, ιδιαίτερη εικόνα της Αθήνας έτσι όπως την αποτύπωσαν δύο συνεργάτες, φωτογράφος και δημοσιογράφος, που επί χρόνια κάθε μέρα έβλεπαν από ψηλά, πετώντας με ελικόπτερο και αναμετέδιδαν στους ακροατές του ραδιοφώνου την εικόνα της.

[...] Η σχέση μου με το Αιγαίο και τα νησιά του με καθόρισε. Μου έδωσε την ευκαιρία να ανακαλύψω έναν κόσμο που με έκανε καλύτερο και σοφότερο σαν άνθρωπο. Βρήκα σ' αυτό την ουσία των πραγμάτων, που πέρα από βιωματική εμπειρία γίνεται πυξίδα σκέψης και κατεύθυνση ζωής. Το βιβλίο αυτό είναι το αποτύπωμα όσων είδα, άκουσα και ένοιωσα γνωρίζοντας από κοντά τόπους και ανθρώπους. Είναι τα σημάδια όλων αυτών των εμπειριών μέσα μου. Γιατί τα "Σημάδια του Αιγαίου" δεν είναι τίποτα άλλο παρά η ταυτότητα των νησιών του. Είτε πρόκειται για φυσικές ομορφιές, είτε για ανθρώπινες επεμβ...

This book presents a photographic study which materialised under conditions of prohibition, in a country where the authorities control not only whether something is to documented but also the manner in which it is to be documented. North Korea is perhaps the most isolated country in the world. Its historic moniker, the "Hermit Kingdom", seems more appropriate now than ever before. Yannis Kontos’ photographs portray another world, light years away from our own reality. And it is this which gives them such exceptional value: they provide a window on a world to which, under no...

This book constitutes the "portrayal" of a decade of photography by Yannis Kontos, a portrayal unbounded in geographic, chronologic or historic terms. It opens with the savage but calculated amputation of limbs of innocent people in Sierra Leone. It closes with photographs of the mad victims of neglect in a Serbian hospital. Between these sections we are introduced to a world defined by paradox and (logical) inconsistencies: a world rife with aporias. Aporias, from the ancient greek ‘a-poros’, is defined as -a problem or difficulty arising from an awareness of opposing or i...

Το Σεπτέμβριο του 2003 προσκλήθηκα από τον Δήμο Αγρινίου να φωτογραφίσω τις καπναποθήκες που βρίσκονται μέσα στην πόλη. Ξεκίνησα την εργασία χωρίς να έχω ιδιαίτερη γνώση σχετικά με την ιστορία του καπνού. Η φωτογράφιση και η έρευνα με οδήγησαν αργότερα στον Βόλο κι από εκεί στη Δράμα, στην Καβάλα και την Ξάνθη. Στη βόρεια Ελλάδα τα καπνεργοστάσια τα λένε "καπνομάγαζα". Η περιπλάνηση μέσα στις αχανείς αίθουσες, που κάποτε έσφυζαν από ζωή, με έκανε να ανακαλύψω πόσο σημαντική υπήρξε στην Ελλάδα όχι μόνο η καλλιέργεια του καπνού, αλλά και το εμπόριό του. Σε κάθε αποθήκη που έ...

An eclipse of narratives is perceived by many. The reason usually given has to do with this age, a "relativist" or "administrative" age, in which great narratives might appear commonplace, false, or -what is worse- obsolete. And it is true that the fields of public discourse -politics, science, philosophy- largely appear to renounce them. We live in a world where, apparently, the great, the dark, the nebulous issues of existence are to an ever increasing degree objects of theoretical investigation. In that sense, contemporary art is a privileged field. Although it often se...