Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Μιχαήλ Ιβάνοβιτς Καλίνιν (1875-1946): Διακεκριμένη προσωπικότητα του Κομμουνιστικού Κόμματος και της σοβιετικής κυβέρνησης. Γιος αγρότη, βιομηχανικός εργάτης από το 1893, εντάχθηκε το 1896 στην "Ένωση στον αγώνα για την απελευθέρωση της εργατικής τάξης", που είχε ιδρύσει ο Λένιν, ενώ το 1898 έγινε μέλος του Σοσιαλδημοκρατικού Εργατικού Κόμματος Ρωσίας. Για πρώτη φορά συνελήφθη και εξορίστηκε ήδη τον Ιούλη του 1899. Επικεφαλής των μπολσεβίκων του εργοστασίου Πουτίλοφ όταν κηρύχτηκε η απεργία αλληλεγγύης στους εξεγερμένους εργάτες της Μόσχας (1905), αντιπρόσωπος στο 4ο Συνέδριο του ΣΔΕΚΡ, το 1906, υποστήριξε τη λενινιστική γραμμή που πλειοψήφησε. Στην 6η Συνδιάσκεψη εκλέχτηκε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΔΕΚΡ. Συμμετείχε στην ίδρυση της Πράβντα, έντυπου κεντρικού οργάνου του Κόμματος. Πήρε ενεργό μέρος στην επανάσταση του Φλεβάρη του 1917, ενώ το Σεπτέμβρη του 1917 εκλέχτηκε λαϊκός σύμβουλος της Δούμας της Πετρούπολης και πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου του Λεσνόγιε, στα γραφεία του οποίου πραγματοποιήθηκε στις 16 Οκτώβρη 1917 η συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΔΕΚΡ (μπ) και αποφάσισε την ένοπλη εξέγερση. Μετά τη νίκη της Οκτωβριανής Επανάστασης ο Καλίνιν εκλέχτηκε στη Δούμα Πετρούπολης κι αναδείχτηκε πρόεδρός της. Από το Μάρτη του 1919 στο 8ο Συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος Ρωσίας (μπ) εκλέχτηκε στην Κεντρική Επιτροπή κι από το 14ο Συνέδριο το 1925 μέλος του Πολιτικού Γραφείου της. Μετά το θάνατο του Γ.Μ. Σβερντλόφ το 1919 εκλέχτηκε πρόεδρος της Πανρωσικής Εκτελεστικής Επιτροπής. Από το Γενάρη του 1938 μέχρι το Μάρτη του 1946 διατέλεσε πρόεδρος του Προεδρείου του Ανώτατου Σοβιέτ της ΕΣΣΔ κι αργότερα μέλος του Προεδρείου. Ήρωας της σοσιαλιστικής εργασίας (1944), είχε τιμηθεί με δύο Παράσημα του Λένιν και δύο της Κόκκινης Σημαίας, ενώ η γενέτειρά του πόλη του Τβερ ονομάστηκε προς τιμήν του Καλίνιν.