Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η ψυχική ασθένεια αποτελεί πρόσφορο έδαφος για τη γενεσιουργία μιας ιδιαίτερα πλούσιας μυθολογίας, μιας μυθολογίας που αλλοιώνει δραματικά το φαινόμενο της τρέλας, περιβάλλοντάς το με πέπλα μυστηρίου ή με απολυτότητες που παγιδεύουν τις πραγματικές του διαστάσεις. Μέσα στους κόλπους της μυθολογίας αυτής ο ψυχικά ασθενής ανάγεται σ' ένα δυνάμει εγκληματικό, επικίνδυνο και επίφοβο άτομο, που η συμπεριφορά του καθορίζεται από πρωτόγονες και απροσπέλαστες στην κατανόηση ενορμήσεις. [...] Η θεώρηση αυτή του ψυχικά ασθενή ως επικίνδυνου, η ταύτιση της τρέλας με την εγκληματικ...

Το βιβλίο αυτό αναφέρεται σε δύο οριακά ανθρώπινα φαινόμενα: το φόνο και τη σχιζοφρένεια, επιχειρώντας την ψυχοδυναμική διερεύνηση των σχέσεων που αναπτύσσονται ανάμεσά τους. Αν φόνος είναι η συντριβή, ο αφανισμός του άλλου, τότε η σχιζοφρένεια -όπως εκφράζεται μέσα στην οικογένεια, στα ψυχιατρεία, μέσα στην πολυμορφία της θεσμικής καταστολής- είναι η ζωή που συντρίβεται μέσα στον εαυτό της, είναι η ζωή που αντιτίθεται στον εαυτό της. Ποια είναι η σχέση που υπάρχει ανάμεσα σ' αυτές τις δύο καταστάσεις; Πόσο η συντριβή του εαυτού υποθάλπει ή προκαλεί τη συντριβή του άλλου;...

Τα κείμενα που ακολουθούν σχολιάζουν όψεις της καθημερινής μας ζωής και δημοσιεύτηκαν στα "Νέα" από το 1988 έως το 1991. Ορισμένα από αυτά θυμίζουν διηγήματα επιστημονικής φαντασίας, ενώ άλλα προσεγγίζουν περισσότερο κάποιον επιστημονικό λόγο. Ο συνεκτικός κρίκος των διάσπαρτων περιεχόμενων τους είναι η επικαιρότητα, έτσι όπως την έζησα την τριετία που μας πέρασε. Σαν ένα μυθιστόρημα η επικαιρότητα ετούτη φέρνει στο νου τα λόγια ενός συγγραφέα που θεωρούσε ύβρη προς τις ζωές των ανθρώπων την απαλλαγμένη από οδύνη γραφή. Ένα μυθιστόρημα, έλεγε, χωρίς αίμα ή βία, χωρίς έναν τ...

Στο βιβλίο αυτό βρίσκονται συγκεντρωμένα κείμενα που σχολιάζουν όψεις της καθημερινής ζωής έτσι όπως την έζησα τα τελευταία 8 χρόνια. Τα περισσότερα από αυτά είναι από τα "Νέα" και ορισμένα από το "Βήμα της Κυριακής". Η τρέλα, ο θάνατος, ο έρωτας, η καταστροφή, η ειρωνεία, η φάρσα, ο όλεθρος, η γοητεία, η μιζέρια της κάθε μέρας, έτσι όπως αποτυπώθηκαν στο βλέμμα μου, αποτελούν τον συνεκτικό ιστό που διαπερνά το διάσπαρτο περιεχόμενο των σελίδων. Κείμενα υποκειμενικά, αποσπασματικά, αντιφατικά ίσως και περιττά -όπως άλλωστε και η ίδια η καθημερινότητα που τα ενέπνευσε-, π...

Ήταν μόνο έντεκα χρόνων η κόρη της Ανθής Αλκαίου και δεν καταλάβαινε γιατί η μητέρα της μιλούσε τόσο λίγο και διέφερε από όλους τους άλλους. Όταν ερχόταν ο γιατρός, όλοι έμοιαζαν σοβαροί και έκλειναν την πόρτα για να μην τους ακούσει. Δεν μπορούσε πάντα να κρυφακούει τα μυστικά που λέγανε μέσα στην κάμαρα. Καμιά φορά άκουγε φωνές και τζάμια και κρύσταλλα να σπάνε. Κι έπειτα σιωπή. Ποια είναι η Ανθή Αλκαίου; Μια απορία, ένα αίνιγμα, μια απουσία. Όπως εκείνο το κλειστό γράμμα του εραστή της, που έμενε κρυμμένο στο συρτάρι για δώδεκα χρόνια, ως τη στιγμή που -τυχαία;- η κόρη τ...

Περιεχόμενα του τόμου: Η επικινδυνότητα: Περί σημειομαντείας, προφητείας και μυθοπλασίας Η βία (Η γοητεία του μύθου) Η βία κατά των γυναικών: Ο βιασμός και η μυθολογία του Η φυλακή και η μυθολογία της Ψυχιατρική βία: Διακριτικές όψεις της ψυχικής καταστολής

Στο πατρικό σπίτι με τους σκεπασμένους καφρέφτες, μόνοι τους ο Μιχαήλ και η Ελένη προσπαθούν να ζήσουν. Πάνε δεκατρία χρόνια που η Αντιγόνη έφυγε και οι μέρες είναι βουτηγμένες στη σιωπή και την αρρώστια. Ώσπου μια μέρα έρχεται ο έρωτας κι όλα αλλάζουν. Η Ελένη όμως είναι ο τελευταίος άνθρωπος στη γη που θα μπορούσε να αγαπηθεί. Το αγόρι με το σημαδεμένο πρόσωπο, η Λεονώρα, ο νεαρός ποδηλάτης, ο Δημήτριος συμμετέχουν στο παιχνίδι ενός παράξενου, δίχως όρια πάθους. Ο "Έρως φαρμακοποιός" θα αφηγηθεί μια μαγική ιστορία, δωρίζοντας στο τέλος την πιο μεγάλη, την πιο εξαίσια α...

Κείμενα που σχολιάζουν την καθημερινότητα και αναφέρονται σε "κάτι που συνέβη". Όμως το έναυσμα αλλά και το κίνητρο κάθε γραφής αξίζει να αναζητηθεί όχι σε εκείνο που συνέβη, αλλά σε εκείνο που θα μπορούσε να έχει συμβεί. Ο παράξενος διάλογος με αυτό το ανοιχτό ενδεχόμενο επιτρέπει να είμαστε ακόμα ζωντανοί, να ονειρευόμαστε, να επιθυμούμε, να σιωπούμε, να απορούμε, ακολουθώντας τις περιπέτειες μιας ιστορίας που, εις μάτην όλων των καιρών, εις μάτην όλων των εποχών, εξακολουθεί να κινείται προς τα εμπρός, έστω με πισωγυρίσματα, έστω με χάσματα και απύθμενα κενά μνήμης. Η...

Ονομάζομαι Μάρθα. Τον Απρίλιο του 1882 γνώρισα έναν νεαρό γιατρό. Τον ερωτεύτηκα. Ήμουν 21 χρόνων. Η Μάρθα, η γυναίκα του Φρόυντ, επιστρέφει, σπάει τη σιωπή και αφηγείται την ιστορία της ζωής της. Είναι μια φανταστική κατάδυση στον ψυχικό κόσμο μιας γυναίκας για την οποία ελάχιστα πράγματα γνωρίζουμε. Πώς είναι η ζωή κοντά σε έναν άνθρωπο που με το έργο του ανέτρεψε όλα τα δεδομένα της ψυχικής μας ύπαρξης; Η Μάρθα Φρόυντ δεν είναι μόνο αφοσιωμένη σύζυγος και μητέρα έξι παιδιών, ζει και μια άλλη ζωή, που συνορεύει με το όνειρο και τα σκοτεινά βάθη της επιθυμίας. "Ο έρω...

[...] Στόχος της τρίτης "Σύνοψης", ενός εκθεσιακού κύκλου με ανοιχτό διερευνητικό χαρακτήρα ως προς τις βασικές τάσεις και τους προβληματισμούς της σύγχρονης τέχνης, είναι ακριβώς πέραν της χαρτογράφησης με ευσύνοπτο τρόπο αντιπροσωπευτικών πολιτικών και κοινωνικών μαρτυριών, να ανιχνεύσει τον κριτικό πυρήνα των έργων, να αναδείξει τα ερωτήματα που θέτουν ή το διάλογο που προκαλούν και να εξετάσει "ποιητικούς", με την αρχική σημασία της λέξης, τρόπους προσέγγισης και αποδομητικές πρακτικές πραγματικών γεγονότων και των θεσμικών τους αναπαραστάσεων. [...] (από την εισαγω...

1999-2002... Ένας κόσμος που θα μπορούσε να ήταν άλλος. Τρέλα, θάνατος, βία, εγκληματικότητα, πόλεμοι, τρομοκρατία. Αλλά και ασήμαντα, άγνωστα επεισόδια, ξεχασμένα στα ψιλά των εφημερίδων. Εύλογα ή παράλογα, θεωρήθηκε ότι αξίζει να μνημονευθούν. Να βρεθούν οι λέξεις, οι μαγικές λέξεις, που καθιστούν τα απόντα πράγματα "ωσεί παρόντα" και προστατεύουν από τη λησμοσύνη και το θάνατο. Μια μικρή παράταση της θνησιγενούς επικαιρότητας ονειρεύεται αυτό το βιβλίο. Οδηγός σταθερός στη συγγραφή του ήταν η ψυχολογία. Η επιστήμη που επιμένει σε ένα απονενοημένο σχέδιο: να σε φέρει σε...

Η δημιουργία μιας πιο ανοιχτής και συμμετοχικής κοινωνίας, μιας κοινωνίας που αντλεί τα αποθέματά της από την πολλαπλότητα και τη διαφορά, περνά μέσα και από τον τρόπο που τα παιδιά αντιλαμβάνονται, βιώνουν, αλλά και φαντασιώνουν την ετερότητα. Μια τέτοια οπτική επιτρέπει το πέρασμα από μια κουλτούρα της σιωπής, του φόβου ή της αδιαφορίας, στην κουλτούρα της ενεργούς παρέμβασης, της κοινωνικής συνοχής και αλληλεγγύης.

Η Ιουλία Δαμασκηνού ζει με την ιερά νόσο. Από το φεγγίτη του δωματίου της κρυφακούει τις ιστορίες των ασθενών του ψυχίατρου πατέρα της. Ιστορίες βίας, ανελέητου έρωτα και εγκατάλειψης. Από τη μητέρα της μαθαίνει για την ηδονή της πτώσης και για την αγάπη που, εκείνη μόνη, μπορεί να θεραπεύσει και να καταφέρει όλα όσα δεν μπορούν τα χάπια και τα λόγια. Ερωτεύεται τον καθηγητή της, διάσημο συγγραφέα. Όμως η γυναίκα του σε λίγες μέρες θα φέρει στον κόσμο το πρώτο τους παιδί. Με όπλο την ονειρική μητέρα, τον ανέλπιδο έρωτα για το συγγραφέα, τις σποραδικές απώλειες συνείδησης, τ...

[...] Περισσότερο όμως πρέπει, κατά τη γνώμη μου, να μας προβληματίσει η εισβολή του ανορθολογισμού στους χώρους της φιλοσοφίας και της επιστήμης. Η εισβολή αυτή έχει βέβαια της απαρχές της σε μια απόλυτα δικαιολογημένη αμφισβήτηση της ιδεολογίας του Διαφωτισμού. Αρκετοί πράγματι φιλόσοφοι διαπίστωσαν τις δυσκολίες ή και την αδυναμία εφαρμογής στις επιστήμες του ανθρώπου των μεθόδων που είχαν προαγάγει οι επιστήμες της φύσης, και συνακόλουθα, αναζήτησαν άλλους τρόπους προσέγγισης και κατανόησης των ψυχικών και κοινωνικών φαινομένων. Άλλοι πάλι αποδύθηκαν σε μια εύστοχη κριτ...

Μιλάμε μαζί - φεύγει το σκοτάδι... 30.143 λέξεις και 32 πρωινά. Κι εμείς τώρα δα εδώ, δυο φίλες με εναλλασσόμενους ρόλους, συγγραφέας-καθηγήτρια-ψυχολόγος-άρρωστη-υγιής-θεραπευτής-θεραπευόμενος, ιδιότητες ρευστές και αβέβαιες, ρούχα άβολα και στενά που μας καθηλώνουν σε στενάχωρα και ασφυκτικά δωμάτια, τι επιθυμήσαμε, αλήθεια, μέσα απ' αυτό το διαλογικό βιβλίο; Να αλλάξουμε ρόλους, να πετάξουμε τα στενά ρούχα που δεν σ' αφήνουν να αναπνεύσεις και που ακόμα και στον ύπνο μάς λένε να τα φοράμε, και να δοκιμάσουμε έναν περίπατο στον ανοιχτό αέρα. Να συν-αποκαλυφθούμε και ό,τ...

Δέκα συγγραφείς γράφουν για το Λιμάνι της Ζωής τους. Άλλοι εντός θέματος, άλλοι εκτός, όλοι όμως με ένα στόχο: την απόλυτη συνέπεια στο συγγραφικό τους ύφος που τους κάνει να ξεχωρίζουν. Ένα βιβλίο που θα συγκινήσει, θα προκαλέσει, θα εξοργίσει, ένα βιβλίο που θα ταξιδέψει τον αναγνώστη σε λιμάνια αλλόκοτα, πραγματικά ή φανταστικά, σε λιμάνια ζωής...

"Tον σκότωσα για να φύγει το κακό. Να σωθούμε εγώ κι η μάνα μου." Αντώνης "Πήρα δύναμη. Τώρα όλοι με υπολογίζουν." Ανδρέας "Δεν ήθελα να πεθάνω γι' αυτό τον σκότωσα." Ιωσήφ "Όμως εκείνη τα έφταιγε όλα που με έφερε στον κόσμο και τυραννιζόμουνα έτσι." Αριστείδης "Ήμουνα δεσμευμένος μαζί της... Δεν είχα εαυτό... Ήμουνα το όργανό της... Όταν έπαιζα κιθάρα, τα χέρια μου ήταν τα δικά της χέρια." Νίκος "Τον ψυχοπαθή τον κλείνουν και του περνάνε ρεύμα στο κεφάλι και τον σκοτώνουνε επειδή φοβούνται ότι θα κάνει έγκλημα." Βασίλης Τι σημαίνει ο φόνος της μ...

Όταν η Κλειώ φεύγει, η Γη κινδυνεύει να καταστραφεί και η Χρυσάνθη μένει μόνη και λυπημένη. Δεν πάει σχολείο, για μέρες μένει αμίλητη και νηστική, σκίζει τετράδια και βιβλία, βγαίνει γυμνή στους δρόμους. Όμως δεν είναι τρελή, τρελό είναι το καράβι που πήρε την Κλειώ μακριά. Τρελό είναι το ποτέ πια. Έρημος ο πλανήτης, καμένα τα δάση και συμφορά. Ο έμπορος, ο συγγραφέας, ο γεωμηχανικός δεν μπορούν να κάνουν τίποτα. Πώς να σώσεις τη Γη όταν δε νοιάζεσαι για δυο φίλες που δεν είναι πια μαζί; Η νεράιδα της Γης θα στείλει για παρηγοριά στη Χρυσάνθη τη Νεφέλη, ένα μικρό λευκό ζώο,...