Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Οι ιστορίες δύο γυναικών, της Κλαουντίνε και της Βερονίκης, μέσα από τις εξπρεσσιονιστικές γραμμές του Ρόμπερτ Μούζιλ, συνθέτουν την Ιστορία της Γυναίκας που "παλεύει" να σπάσει τα δεσμά των δεσμών, ακόμα κι όταν οι τελευταίοι έχουν ιδρυθεί επάνω στο θεμέλιο της αγάπης. Μέγας γνώστης της ψυχολογίας της γυναίκας, ο συγγραφέας μπαίνει στην καρδιά και της πιο μικρής λεπτομέρειας και αναδεικνύει το επουσιώδες σε ουσιώδες, για να δείξει ότι μέσα στην "τυχαιότητα" των πάντων τίποτα δεν είναι τυχαίο. Όντας μάλιστα στυλίστας της γλώσσας μεταφέρει τον αναγνώστη σε χώρες και ηπείρους...

Οι "Ιστορίες που δεν είναι ιστορίες" και "Ο κότσυφας" αποτελούν αντίστοιχα το τρίτο και το τέταρτο μέρος των "Δημοσιευμένων εν ζωή καταλοίπων" του Μούζιλ, που εκδόθηκαν το 1936 στη Ζυρίχη από τον Οίκο Humanitas. Ο "Γίγας Γεπάλ" πρωτοδημοσιεύτηκε στις 19 Ιουνίου 1927 στη γερμανόφωνη εφημερίδα της Πράγας "Prager Presse" (έτος 7ο, φύλλο 167). Το "Ένας άνθρωπος χωρίς χαρακτήρα" πρωτοδημοσιεύτηκε στις 10 Ιουλίου 1927 στην εφημερίδα του Βερολίνου "Vossische Zeitung" (φύλλο 164) και επαναδημοσιεύτηκε στις 12 Νοεμβρίου του ιδίου έτους στην εφημερίδα της Βιέννης "Der Tag" (έτος 6ο...

Ο Τσέζαρε Παβέζε έγραψε το μυθιστόρημά του "Στην παραλία" μεταξύ Νοεμβρίου 1940 και Ιανουαρίου 1941. Το 1941 ο Οίκος "Lettere d' Oggi" το εξέδωσε, για να κλείσει ο κύκλος των νεανικών - νατουραλιστικών σύμφωνα με τα "Ημερολόγια" του συγγραφέα- έργων του Παβέζε· στον κύκλο αυτόν ανήκουν, εκτός από τα ποιήματα της συλλογής "Η εργασία κουράζει", τα σύντομα μυθιστορήματα "Η φυλακή", "Οι χωριάτες" και "Το όμορφο καλοκαίρι". Κεντρικό πρόσωπο του μυθιστορήματος είναι η Κλέλια -άλλη μια Κλέλια!-, γύρω από την οποία ζουν, κινούνται, φλυαρούν, χασομερούν, καπνίζουν, κάνουν μπάνιο, σ...

Γιατί κατάλοιπα; Και γιατί από ζωντανό συγγραφέα; Υπάρχουν μεταθανάτιες εκδόσεις που αποτελούν πολύτιμες προσφορές· αλλά κατά κανόνα τα συγγραφικά κατάλοιπα έχουν μια ύποπτη ομοιότητα με το τελικό ξεπούλημα ενός καταστήματος ή με τις εκπτώσεις. Ωστόσο η δημοτικότητα της οποίας χαίρουν ίσως να οφείλεται στο γεγονός ότι το αναγνωστικό κοινό αισθάνεται μια φυσιολογική συμπάθεια για έναν συγγραφέα που επικαλείται για στερνή φορά την προσοχή του. Όπως και να 'χει το πράγμα, όποια και να είναι τα κριτήρια με τα οποία θα ξεχωρίσουμε τα αξιόλογα κατάλοιπα απ' τα απλά ρετάλια, εγώ ε...

Η μετάφραση είναι σαν το περιστέρι του Καντίου που πετά στο κενό. Δεν υφίσταται γενικώς και αορίστως μετάφραση ούτε υπάρχει γενικώς ισχύουσα μεταφραστική μορφή των κειμένων. Τα μεταφράσματα ποικίλλουν αναλόγως των εκάστοτε επιδιωκομένων σκοπών, ο δε κάθε σκοπός του μεταφραστή αποτελεί και μια μεταβλητή, η οποία λαμβάνει τις τιμές που της δίνει κάθε φορά αυτός που την προσλαμβάνει μέσω της γλώσσας. Σε όλα τα "γλωσσικά δρώμενα" απαντώνται πάντοτε δύο κρίσιμες μεν, συγκρουόμενες όμως μεταξύ τους όψεις: αφ' ενός το περιεχόμενο, ήτοι η πληροφορία που πρέπει να εκφρασθεί και που...

Δεν υπάρχει έγκλημα του κοινού ποινικού δικαίου που να μην περιγράφεται σ' αυτό το μυθιστόρημα, ίσως το πιο σκληρό του Τσέζαρε Παβέζε. Ο εμπρησμός, ο βιασμός, η αιμομιξία, ο φόνος, αλλά και η στυγνή συναλλαγή ή η εγκληματική ανοχή, εξαπολύουν μέσα στο καθημερινό περιβάλλον της οικογένειας, και πρώτα πρώτα εναντίον των γυναικών, τη βία και τη διαφθορά που δεσπόζουν στην Ιταλία των τελευταίων χρόνων του φασισμού. Μέσα στο γαλήνιο τοπίο της ιταλικής υπαίθρου, τα πάθη αποχαλινώνονται και τα σκοτεινά μυστικά μιας πατριαρχικής οικογένειας φανερώνονται και συγκαλύπτονται μπροστά σ...

Πειραιάς, Κόκκινο και Άσπρο, ο δαφνοστεφανωμένος έφηβος, εκατομμύρια άνθρωποι να ορκίζονται στις δάφνες της νίκης, εβδομήντα και πλέον χρόνια, χιλιάδες νίκες και χιλιάδες χαρές, φτερά στα ποδάρια, καρδιά μες στα στήθια, μια μυριόστομη ιαχή: Θρύλε, Θεέ μου Ολυμπιακέ μου. Ο γλωσσολόγος και θεωρητικός της λογοτεχνίας Ρομάν Γιάκομπσον έγραψε ότι για να ορίσουμε τι είναι ποίηση, πρέπει να βρούμε και να μελετήσουμε τι δεν είναι ποίηση, ακριβώς όπως ένας ολυμπιακός δεν είναι παναθηναϊκός. Σύντομα, απλά και κατανοητά. Το Αλφαβητάρι του Ολυμπιακού βάζει τα πράγματα στη θέση τους, πα...

Ο Λουδοβίκος Βιτγκενστάιν έχει κατά κάποιον τρόπο εξάψει τη λαϊκή φαντασία: η περίπτωσή του θεωρείται αυτή ενός σύγχρονου Σωκράτη που, ως μαιτρ της αινιγματώδους λογικής, γοητεύει και θέλγει όλο τον κόσμο. Τί λέει όμως ο ίδιος ο Βιτγκενστάιν για όλα αυτά; Στο "Βίτγκενστάιν με εικόνες" συναντάμε έναν παραξενο άνθρωπο: τον άτρεπτο λογικό που βγάζει την ποίηση πάνω από τη φιλοσοφία, που κληρονόμησε μια τεράστια περιουσία και την εχάρισε ολόκληρη, που ζήτησε να βρει το θάνατο στα χαρακώματα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Συναντάμε τον μεγάλο δάσκαλο που συμβούλευε τους φοιτητές...

Η ιστορική σημασία του Κρατύλου έγκειται στο ότι στις σελίδες του ενσωματώνεται η πρώτη φιλοσοφική απόπειρα στην ιστορία της δυτικής σκέψης να αντιμετωπισθεί φιλοσοφικά η προβληματική της γλώσσας, και μάλιστα να συμπεριληφθούν σε ένα έργο η σχετική προσέγγιση του Πλάτωνος και προϋπάρξασες διδασκαλίες των Σοφιστών. Στον διάλογο αυτό δεν υπάρχει κάτι που να μην είναι αμφίσημο και -ακριβώς γι' αυτό- αντιφατικό, κυρίως δε αμφίσημα και αντιφατικά είναι τα ερωτήματα που εισάγονται προς συζήτηση. Από τις γραμμές, ωστόσο, αυτού του ζωηρότατου και εκπληκτικά πυκνού και σφιχτοδεμένου...

Η ιστορική σημασία του Κρατύλου έγκειται στο ότι στις σελίδες του ενσωματώνεται η πρώτη φιλοσοφική απόπειρα στην ιστορία της δυτικής σκέψης να αντιμετωπισθεί φιλοσοφικά η προβληματική της γλώσσας, και μάλιστα να συμπεριληφθούν σε ένα έργο η σχετική προσέγγιση του Πλάτωνος και προϋπάρξασες διδασκαλίες των Σοφιστών. Στον διάλογο αυτό δεν υπάρχει κάτι που να μην είναι αμφίσημο και -ακριβώς γι' αυτό- αντιφατικό, κυρίως δε αμφίσημα και αντιφατικά είναι τα ερωτήματα που εισάγονται προς συζήτηση. Από τις γραμμές, ωστόσο, αυτού του ζωηρότατου και εκπληκτικά πυκνού και σφιχτοδεμένου...

Μια συλλογή αθησαύριστων κειμένων που εκφωνήθηκαν και γράφτηκαν για τον θάνατο του Διονυσίου Σολωμού το ίδιο εκείνο έτος: το 1857. Κείμενα που δημοσίευσαν προσωπικότητες διαπρεπείς -νομικοί, κληρικοί, λογοτέχνες, δημοσιογράφοι- όχι μόνο από τον μουσόληπτο λαό των Επτανήσων, αλλά και από το σύνολο του ελληνικού κόσμου. Με την ελπίδα του μεγάλου ανέκδοτου έργου, αλλά και με τη βαθιά ικανοποίηση από το ήδη τότε γνωστό. Ο αποχαιρετισμός των συγχρόνων του, συγκινητικός όπως ταιριάζει σε ποιητή του μεγέθους του. Γιατί είχαμε τη δωρεά και στη λαλούμενη, σημερινή ελληνική να αποκτή...

Σαρανταπέντε χρόνια ζωής του αυτοβιογραφούμενου συγγραφέα ξετυλίγονται για να αγκαλιάσουν τον Ολυμπιακό κάθε φορά που κυριαρχεί επί του αιωνίου αντιπάλου του, του Παναθηναϊκού. Ο ήρωας της διήγησης σφιχταγκαλιάζεται με πασίγνωστους υπαρκτούς ήρωες, με εντελώς άγνωστα πρόσωπα ή και με φανταστικές φιγούρες, ενοποιώντας το χειροπιαστό και το φαντασιακό. Αν και ένας, φροντίζει επιμελώς και κατά περίσταση να αλλάζει όψεις, να οικειώνεται προσωπεία, να εκτινάσσεται στα όρια των δικών του επιθυμιών και των διαθέσεων χιλιάδων άλλων. Στο βιβλίο του Γιώργου Κεντρωτή "45 Χρόνια Βάζω Γ...