Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Διαμάντια μέσα στις στάχτες μπορούν να χαρακτηριστούν αυτά τα "Κομμάτια από τετράδια και σκόρπια φύλλα", κατάλοιπα μιας πνευματικής κληρονομιάς, που προοριζόταν να καεί στην πυρά. Στα σαρανταένα του χρόνια, όταν ο Κάφκα πέθανε, άφηνε πίσω του ένα μεγάλο σε όγκο και τεράστιο σε αξία αδημοσίευτο έργο και ακριβώς γι΄αυτό το έργο μια φοβερή εντολή στη διαθήκη του προς τον πιστό του φίλο συγγραφέα Μαξ Μπροντ: Να κάψει οποιοδήποτε γραφτό βρεί. Ο Μπροντ φάνηκε άπιστος στο πνεύμα του πεθαμένου φίλου του και πιστός στο πνεύμα της λογοτεχνίας. ΄Οχι μόνο δεν έκαψε τίποτα, αλλά περισυν...

[...] "Είναι καλά στην υγεία του ο κύριος Γκύγκαξ, αγαπητέ;" "Πέθανε πέρσι." "Τρελαθήκατε;" σφύριξε ο συνήγορος ερεθισμένος. "Μα εσείς τρελαθήκατε εντελώς!" "Πέρσι", επανέλαβε λυπητερά ο εισαγγελέας. "Λυπάμαι γι' αυτό. Πόσων χρονών ήταν;" "Πενηνταδύο." "Νεότατος. Και από τί πέθανε;" "Από κάποια αρρώστια." "Αφού του πήρατε τη θέση;" "Λίγο πριν." [...]

[...] "Αχ", είπε το ποντίκι, "ο κόσμος γίνεται κάθε μέρα και στενότερος. Πρώτα ήταν τόσο πλατύς, που εγώ φοβόμουν, έτρεχα και ήμουν ευτυχισμένο που τελικά έβλεπα δεξιά και αριστερά στο βάθος τοίχους, αλλά αυτοί οι μακρινοί τοίχοι κλείνουν τόσο γρήγορα μεταξύ τους, ώστε εγώ βρίσκομαι κιόλας στο τελευταίο δωμάτιο, κι εκεί στη γωνιά στέκει η παγίδα που θα τρέξω μέσα της" [...] (Απόσπασμα από το διήγημα "Μικρό παραμύθι").

Σπάνια έχουμε στον σύγχρονο πεζό λόγο κάτι που να είναι τόσο λεπτό, κριτικό-μοντέρνο και ανθρώπινο μαζί. Dieter Lattmann στη Βαυαρική Ραδιοφωνία. Εφτά ιστορίες για μικρούς και μεγάλους μέχρι την τελευταία τους λεπτομέρεια τέλειες στην ισορροπία του λόγου, του θέματος, του νοήματος, και γενικά το καλύτερο που έχει γράψει ο Πέτερ Μπίξελ μέχρι σήμερα. Petra Kipphoff στην εφημερίδα Die Zeit