Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στην οδό Φιλελλήλων της Θεσσαλονίκης συναντάμε την κυρία Νίτσα Σατλάνη, την περίεργη και ενοχλητική ιδιοκτήτρια του πρώτου ορόφου μιας παλιάς πολυκατοικίας. Στο δυάρι που νοικιάζει για να συπληρώνει το εισόδημά της... ο χρόνος κυλά κι εμείς γνωρίζουμε τις ιστορίες δώδεκα ενοίκων του, τις ερωτικές ιστορίες δώδεκα γυναικών, ίσως... τα ανέκδοτηα "διηγήματα" της μητέρας ενός πάμπλουτου νέου...

Η Ολυμπία, η Νέτα, η Κορνηλία και η Ουρανία... Τέσσερεις γυναίκες εγκλωβισμένες για πολλά χρόνια σε αδιέξοδους γάμους, που τις φθείρουν ψυχολογικά με το βάρος των υποχρεώσεών τους, αποφασίζουν η καθεμία ξεχωριστά και όλες μαζί να αλλάξουν τη ζωή τους, να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους... Όλες τις ενώνει ένας κοινός στόχος, μια κρυφή λαχτάρα που βασανίζει αρκετό καιρό το μυαλό τους, και προσπαθεί να πάρει σάρκα και οστά... Επιθυμούν σαν κολασμένες να πάρουν εκδίκηση για τα χαμένα όνειρα και τον χαμένο χρόνο... Όμως εμπόδιο σε αυτό είναι οι ίδιες τους οι μανάδες που...

40 απίθανες ιστορίες με φόντο την όμορφη Θεσσαλονίκη, μέσα από τα μάτια 40 νέων και παλιών επιλεγμένων συγγραφέων, οι οποίοι κλήθηκαν να διηγηθούν κάτι "απίθανο" που έχουν ζήσει, ακούσει, ονειρευτεί ή απλά φανταστεί. Και ο καθένας από αυτούς, ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα με ένα μοναδικό διήγημα... Ιστορίες που αψηφούν την καθημερινότητα, συμβάντα πέρα από τα όρια του πραγματικού που να πηγάζουν από τη φαντασία των ανθρώπων της πόλης, μικρές πράξεις πίστης ή καλοσύνης, καταστάσεις, συμβάντα και μικρές ιστορίες της πόλης μας τις οποίες ο κάθε συγγραφέας είδε από την δική του...

Η επιστροφή της εμπειρίας μέσω της ίδιας της απαξίωσης της γλώσσας, στην προκειμένη περίπτωση της λογοτεχνικής-ποιητικής γλώσσας. Με αυτό τον τρόπο, μέσα από τον ίδιο της τον εαυτό, αναγκάζεται η γραφή να προχωρήσει σε μια ουσιαστική ρήξη με την τέχνη της αναπαράστασης θέτοντας το λογοτεχνικό υποκείμενο απέναντι από το κενό της ύπαρξης, μόνο του απέναντι στην προσπάθεια έκλυσης του απωθημένου-ακατέργαστου μέρους του που βρίσκεται εκεί πριν την ίδια την ύπαρξη του δομημένο ως γλώσσα που πάντα του διαφεύγει. Με αυτό τον τρόπο καταφέρνει η σκέψη να ξεφεύγει από τα στεγανά της...

Οι άνθρωποι, κάποιοι άνθρωποι... είναι δεμένοι συναισθηματικά με τα αγαπημένα τους αντικείμενα και στεναχωριούνται όταν τα αποχωριστούν. Γιατί λοιπόν και τα αντικείμενα να μη θρηνούν για τη μέγιστη απώλεια... για τον θάνατο των ανθρώπων που τα αγόρασαν και τα φρόντισαν; Τα παλιά αντικείμενα που εδώ και χρόνια γιορτάζουν καθημερινά τις σιωπές τους σε μια εξοχική κατοικία ενός ορεινού χωριού της κεντρικής Ελλάδας ξυπνούν στο άκουσμα της απώλειας! Η κανάτα μιας παλιάς γερμανικής καφετιέρας, το μικρό καδράκι, ένα προπολεμικό βάζο, δύο γραφομηχανές, το ραδιόφωνο της γιαγιάς του...