Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Σε έναν ξενώνα-ησυχαστήριο, συναντιούνται τρεις φίλοι. Ο Τάσος Καλαβρυνός, δημοσιογράφος, η Ευρυδίκη Ζησίμου, δικηγόρος και η Χρύσα Παπαστάμου, μεταφράστρια. Με αφορμή τα γενέθλια της Χρύσας, οι τρεις παιδικοί φίλοι θα κληθούν να αναμετρηθούν με πληγές, απωθημένα και καταστάσεις του παρελθόντος που απλώνουν απειλητικά τον ιστό τους στο σήμερα. Ένα βαρύ, ένοχο μυστικό έρχεται στην επιφάνεια και απειλεί να τινάξει στον αέρα τα πάντα. Ένα νέο πρόσωπο, ο δημοσιογράφος Δημήτρης Δελής, εμφανίζεται ξαφνικά στο προσκήνιο, ανατρέποντας τις ισορροπίες και δημιουργώντας νέες. Φιλί...

Ερωτική και φτωχομάνα η Θεσσαλονίκη μας! Στους δύσκολους καιρούς που ζούμε... μετά από σκέψη και συναίσθηση των ευθυνών της άφησε στο αφιλόξενο περιθώριο την ερωτική της ματιά. Ένας ακόμα συμβιβασμός! Κι ήταν τόσο ωραίο το περιθώριο... Τι κρίμα...

Όπως ταξιδεύουν οι ιδέες, οι νότες, οι άνθρωποι, ο νους, η σκέψη, έτσι και τα χρήματα ταξιδεύουν συνεχώς χωρίς να ενδιαφέρεται κανείς για την πορεία που ακολουθούν, τα προβλήματα που πιθανόν φέρνουν, τις συνειδήσεις τις οποίες αλλοιώνουν, την ανακούφιση από δυσάρεστες καταστάσεις, την αισιοδοξία, τη δύναμη, το κύρος, το πάθος, τη λύτρωση, την ενοχή, την εκμετάλλευση. Ταξιδέψτε με τα 30 διηγήματα που προέκυψαν από την πρώτη ανοικτή πρόσκληση των Εκδόσεων Σαΐτα.

Η Υπάτη, ένα παιδί παρατημένο από τη μάνα του, παιδί αγνώστου πατρός, μεγαλώνει χάρις στην συμπόνια κάποιων συγγενών. Όμως το αίσθημα του παρείσακτου, του παρία, δυναστεύει την ψυχή της έφηβης που αναζητά συναισθηματική ασφάλεια στην αγκαλιά ενός πολύ μεγαλύτερού της άνδρα. Ο Γιώργος, ερωτευμένος μαζί της, θα της τάξει γάμο, όταν θα μείνει έγκυος, όμως θα της ομολογήσει πως είναι ήδη παντρεμένος... Θα παντρευτούν με ψεύτικα χαρτιά αλλά η διγαμία θα αποκαλυφθεί με τον αιφνίδιο θάνατο του Γιώργου... Η Υπάτη, στο έλεος της εκδικητικής πεθεράς της που θα της πάρει το παιδί που...

Ο ήρωας... Ο Στρατής... Θα μπορούσε, όμως, να λέγεται και Λάκης, Βασίλης, Αλέξανδρος, ή όπως αλλιώς, δεν είχε σημασία... Όλα στριφογύριζαν στον ίδιο κύκλο. Του άρεσαν οι κύκλοι, οι σταθερές τροχιές, η γοητεία της φιλοσοφίας τους, η θεωρία του τίποτα, το τίποτα... τα πάντα... Όταν ζεις στο τίποτα έχεις ελπίδες... Πίστευε πια ότι το τρένο δεν θα περνούσε γι' αυτόν... Μια φορά πέρασε και το είχε αφήσει να φύγει... Έπρεπε να βγάλει το πρόγραμμα από τη ζωή του και να λειτουργήσει με την αίσθηση... Τέρμα πια οι υποχωρήσεις... Και κείνο το... κουζλούκι; Τι ήταν επιτέλους......