Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η αλήθεια και το ασυνείδητο, ο έρωτας και η αγάπη, το μίσος, η επιθυμία του παιδιού, το σύμπτωμα, η προδοσία, ο θάνατος και η ζωή, είναι μερικά από τα θέματα που πραγματεύονται τα κείμενα του βιβλίου. Η αλήθεια αναζητείται συνήθως μέσα από την ψυχαναλυτική ερμηνεία κάποιου μύθου, επειδή η μυθική γλώσσα είναι γλώσσα ασυνειδήτου.

Πρόκειται για ένα σημαντικό δοκίμιο που φωτίζει μια από τις γόνιμες και δημιουργικές περιόδους της σύγχρονης σκέψης. Το δοκίμιο με φόντο την μεγάλη επανάσταση του γαλλικού Μάη δείχνει πως οι επαναστατικές ιδέες, η ψυχανάλυση, ο στρουκτουραλισμός, ο σουρρεαλισμός, ο μαρξισμός και η φιλοσοφική σκέψη επενεργούν στη διαμόρφωση της σκέψης και του έργου δύο ιδιαίτερα σημαντικών διανοητών του Πιερ Κλοσσόφσκι και του Ζακ Λακάν.

"Η ψυχή είχε, από πάντα", λέει ο Λακάν, "και μ' έναν τρόπο αμνημόνευτο, αποθηκευμένο αυτό που την έχει διαμορφώσει, σε σημείο να την κάνει ικανή να γνωρίζει". Είναι ακριβώς αυτό που βρίσκεται στην αρχή της ιδέας της πλατωνικής ανάμνησης, δηλαδή ότι ο άνθρωπος μπορεί να βρει πρόσβαση σε μια γνώση που έχει ήδη. Ο Φρόυντ αποκάλεσε "σκοτεινή γνώση" αυτήν την εσωτερική πραγματικότητα και χαρακτήρισε την "ενδοψυχική αντίληψη" ως έναν τρόπο γνώσης της. Το υποκείμενο είναι ο τόπος μιας ασυνείδητης γνώσης, που ταυτόχρονα παραγνωρίζει θεμελιακά... Ο αναλυτής, και στο τέλος της διαδι...

Στην αρχή μιας ανάλυσης υπάρχει η μεταβίβαση, έννοια, την οποία ο Φρόϋντ συνδέει με την ορμή επανάληψης. Για τον Λακάν αυτή "δεν στοχεύει τίποτε άλλο εκτός από την ιστορικοποιητική χρονικότητα της εμπειρίας της μεταβίβασης, έτσι και το ένστικτο του θανάτου εκφράζει στην ουσία το όριο της ιστορικής λειτουργίας του υποκειμένου" (σελ. 318). Το όριο αυτό είναι ο θάνατος και "αναπαριστά το παρελθόν με την πραγματική του μορφή", δηλαδή "το παρελθόν που εκδηλώνεται ανεστραμμένο μέσα στην επανάληψη", ριζικά διαφορετικό από το φυσικό παρελθόν, το επικό παρελθόν, και το "ιστορικό παρ...

"Μια εξηντάχρονη γυναίκα με πιάνει αγκαζέ [...] Το χαμόγελό της ξεχειλίζει καλοσύνη. Αδύνατον να αντισταθώ σ' αυτές τις μαβιές ίριδες... Την ακολουθώ μέχρι το παράθυρο του μεγάρου, που επιτρέπει να θαυμάσει κανείς την κατάφωτη Μόσχα. "Θέλετε να σας δείξω το ωραιότερο βιβλίο του κόσμου;" "Εμένα, που διατηρούσα ακόμα την ελπίδα να το γράψω εγώ, έρχεστε να μου πείτε πως είναι πολύ αργά; Με σκοτώνετε. Είστε σίγουρη; Το ωραιότερο βιβλίο του κόσμου;" "Ναι. Ακόμα κι αν άλλοι μπορούν να γράψουν ωραία, αυτό είναι το ωραιότερο."" Οκτώ αφηγήσεις, οκτώ γυναίκες, οκτώ ιστορίες...

"Η μαμά, πάντα γυρίζει. Γιατί να μη γυρίσει και τώρα;" "Μπορεί να την πιάσει η αστυνομία.»" "Τι έκανε;" "Τίποτα δεν έκανε. Είναι..." Η κόμισσα έβγαλε έναν βαθύ αναστεναγμό που έκανε ν' αναδευτεί το μαργαριταρένιο της κολιέ. Τα μάτια της βούρκωσαν. "Είναι... τι;" ρώτησα. "Είναι εβραία." "Ε, και; Όλοι εβραίοι είμαστε στην οικογένεια. Κι εγώ ακόμα." Επειδή είχα δίκιο, με φίλησε και στα δύο μάγουλα. "Κι εσύ, κυρία...; Εβραία είσαι κι εσύ;" "Όχι. Εγώ είμαι Βελγίδα." "Σαν κι εμένα." "Ναι· σαν κι εσένα... και χριστιανή." "Χριστιανή είναι το αντίθετο του εβραίου;" "Το...