Μοναστηριώτης Μπάμπης
Ο Μπάμπης Μοναστηριώτης γεννήθηκε στον Πειραιά, το 1975, όπου εξακολουθεί να ζει και να εργάζεται. Έχει εκδώσει μέχρι σήμερα δύο μυθιστορήματα, το "Άνθος μιας πλανόδιας ελπίδας", το 2007, και την "Ανησυχητική πλευρά του ουρανού", το 2013. Έχει γράψει επίσης θεατρικά έργα, ενώ ασχολείται ενεργά και με τη φωτογραφία, κυρίως με την ταξιδιωτική φωτογραφία και τη φωτογραφία δρόμου..
Η ανησυχητική πλευρά του ουρανού
Μοναστηριώτης Μπάμπης
Μοναστηριώτης Μπάμπης (2013)
Πότε μας επισκέφτηκε η κρίση; Ο κ. Ανδρέου, ο κ. Ανδρέας Ανδρέου, ο πρωταγωνιστής μου, δε θα ήξερε να σας απαντήσει. Όλη τη ζωή του την πέρασε εν μέσω κρίσης, κι όταν εμείς την ανακαλύψαμε, γι' αυτόν απλά είχε έρθει η στιγμή να αφεθεί στην αγκαλιά της. "...Έπιασε πάλι την εφημερίδα συνεχίζοντας να διαβάζει ερωτικές αγγελίες. Κάποιες που του άρεσαν ιδιαίτερα τις διάβαζε δεύτερη φορά μεγαλοφώνως. Δε θα πρέπει να υποτιμήσει κανείς το λογοτεχνικό ενδιαφέρον που παρουσιάζουν αυτού του τύπου οι αγγελίες. Οι άσημοι δημιουργοί τους, χωρίς καμιά φιλοδοξία αναγνώρισης της αξίας το...
Το άνθος μιας πλανόδιας ελπίδας
Μοναστηριώτης Μπάμπης
Εκδόσεις Γκοβόστη (2007)
[set δύο τόμων] Σα να 'ταν θεατής σε κάποιο μεγάλο θέατρο και παρακολουθούσε μια παράσταση που δεν πρόλαβε την αρχή της, προσπαθούσε να μπει στο νόημα του έργου καταγράφοντας σε πλήρη εγρήγορση και την παραμικρή λεπτομέρεια στη φυσική σκηνή της πλατείας. Ή σα να μπήκε στο θέατρο, όταν η παράσταση είχε κιόλας τελειώσει, πάλευε απ' τα απομεινάρια των ηρώων, πεταμένα εδώ και 'κει άτακτα στη σκηνή, κι απ' τους ηθοποιούς που είχαν βγάλει τα φανταχτερά ρούχα του ρόλου τους και περιφέρονταν, γυμνοί από μυστήριο, πότε μπροστά και πότε πίσω απ' τη βελούδινη, βυσσινιά κουρτίνα της...
Το άνθος μιας πλανόδιας ελπίδας
Μοναστηριώτης Μπάμπης
Εκδόσεις Γκοβόστη (2007)
[set δύο τόμων] ...Ήταν ένας μουσικός του δρόμου, ζητιάνος, που σε κοιτούσε κ' έλεγες μέσα σου: "Θεέ μου, τα κατάλαβε όλα!" μα αυτός ούτε που σε είχε δει. Τα μάτια του τον είχαν προδώσει κ' έτσι μπορούσε να βλέπει καθαρότερα με τα μάτια της ψυχής· γέρος καμπουριασμένος, ερείπιο, με μακριά, τζιβιασμένα, κατάλευκα μαλλιά, με τη μύτη κατακόκκινη και πρησμένη. Καθόταν σ' ένα στενό πεζοδρόμιο κι ανάμεσα απ' τα πόδια του κυλούσαν σε ρυάκι τα νερά των ιχθυοπωλείων. Για να περάσει ο κόσμος τον έσπρωχνε. Άλλοι έκαναν κύκλο για να μην τον ακουμπήσουν και λερωθούν. Ο Βόλφγκανγκ...