Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ένα ξεκαρδιστικό μουσικοθεατρικό κόμικ 108 σελίδων με συνοδευτικό CD 70' (πλήρης ηχητική δραματοποίηση και 11 απολαυστικά τραγούδια) που συναρπάζει μικρούς και μεγάλους! Ένα βιβλίο για τον "Εγωισμό"... Ή μάλλον ένα musical για τον "Εγωισμό"... Ή και τα δύο! Μια διπλή πρόκληση για όσους ψάχνουν παραμύθια που λένε όλη την αλήθεια... Στο CD παίζουν (με σειρά εμφάνισης): Γιάννης Ζουγανέλης, Γρηγόρης Βαλτινός, Νένα Μεντή, Δημήτρης Κουρούμπαλης, Αντώνης Λουδάρος, Ελένη Καρακάση, Γεράσιμος Γεννατάς, Στέφανος Λώλος & η Κοινή Γνώμη: Παύλος Κατσιβέλης - Μαρία Βασιλοπούλου...

Μια φορά κι έναν καιρό, σ’ έναν τόπο κάπου εδώ, είχαν όλα πρασινίσει, είχαν όλα γλυκανθίσει κι όµορφα µοσχοµυρίσει. Μελισσούλες, µελισσάκια, τόσο δα µικρά εντοµάκια, πέταγαν ξετρελαµένα κι απ’ τη φύση µαγεµένα σ’ έναν όµορφο χορό, γόνιµο και χαρωπό. Μια παρέα µε πιτσιρίκους, ξεχυθήκαν µες στους κήπους κι όταν χόρτασαν την µπάλα, είπαν να σταθούν µια στάλα. Ήπιαν, έφαγαν, χαρήκαν, µα στων µελισσών το µάτι µπήκαν, γιατί κάτι δεν προσέξαν και σε µπελάδες όλους µάς µπλέξαν...

Τέσσερα παιδιά από τα πέρατα του κόσμου συνομιλούν με τα αηδόνια, τον άνεμο, το χώμα, το νερό. Φιλούν τη σιωπή της νύχτας. Γίνεται η νύχτα μουσική και η σιωπή τραγούδι. Ξημερώνει... Ο Αζαρίας, η Λινκ Λινκ, ο Τρελός Άνεμος και η Οάμρα ταξίδεψαν πολύ. Είδαν τόπους που έμοιαζαν και δεν έμοιαζαν με τον δικό τους. Άκουσαν τραγούδια που θύμιζαν και δε θύμιζαν το τραγούδι τους. Γνώρισαν μουσικούς με παρόμοια και διαφορετικά όργανα. Ανέβαιναν στη σχεδία και συμπλήρωναν τη μελωδία. Μεγάλωνε η μελωδία, μεγάλωνε και η σχεδία. Μεγάλωνε η σχεδία, μεγάλωναν και τα χρόνι...

Στην άκρη της πόλης, αποµονωµένο και σιωπηλό, στέκεται το χάρτινο σπίτι. Σ’ αυτό το σπίτι δεν κατοικούν άνθρωποι, παρά µόνο χαρτιά. Ο καλύτερος φίλος τους είναι ο άνεµος. Μια µέρα, ένα µικρό χαρτί βρέθηκε καθισµένο στο περβάζι του ανοιχτού παραθύρου. Ο άνεµος, που είχε κοιµηθεί δυο ολόκληρες µέρες και ξύπνησε φρέσκος φρέσκος, µόλις το είδε το ρώτησε: "Τι κάνεις εδώ, µικρό χαρτί;" "Βλέπω τον κόσµο". "Ποιον κόσµο;" "Αυτόν που είναι έξω από το παράθυρο". "Μα αυτό δεν είναι κόσµος!" "Δεν είναι; Και πού είναι ο κόσµος;" "Μπορώ να σε ταξιδέψω και να τον δεις, αν µου το...

Τα παιδιά στο σχολείο δε µε φωνάζουν µε το όνοµά µου. Με λένε Μισοµπουκίτσα και γελάνε. Όταν παίζουµε µπάλα και δεν τα καταφέρνω, µε κοροϊδεύουν. Σήµερα ένα παιδί µε κλότσησε. Μου κάνουν συνέχεια καζούρα. Να, σαν να τους ακούω: "Αυτός, καλέ, είναι ίσα µε την µπάλα!" "Οχ! Ο κοντός ήταν; Τον πέρασα για την µπάλα". Γνωρίστε τον διαφορετικό Μισοµπουκίτσα, σε µια ιστορία για τον σχολικό εκφοβισµό και την αντιµετώπισή του.