Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Δυο άνθρωποι πλασμένοι ο ένας για τον άλλον, που συναντιούνται, χάνονται και ξαναβρίσκονται, για να ξαναχαθούν αμέσως μετά... Θα καταφέρουν ποτέ να ξαναβρούν ή να ξεχάσουν ο ένας τον άλλον; Μια μικρή παραλιακή πόλη στην Κροατία, στη δεκαετία του εξήντα. Όλα αρχίζουν με μια ολοκαίνουρια τσάντα. Είναι άσπρη με μπλε ρίγες, μ’ ένα κίτρινο ψάρι στη μέση και ανήκει στη μικρή Ντόρα, της οποίας σήμερα είναι η πρώτη της μέρα στον παιδικό σταθμό. Ποτέ ως τότε δεν είχε δει ο Λούκα κάτι τόσο ωραίο! Ο πεντάχρονος γοητεύεται τόσο πολύ, που ξεχνά ν’ αναπνέει και λιποθυμά. Η Ντόρα φι...

Στα τριάντα ένα σύντομα αυτοτελή κείμενα που συνθέτουν τα "Γεγονότα" ο Τόμας Μπέρνχαρντ αφηγείται αποστασιοποιημένα και κυνικά τριάντα μία αληθοφανείς ιστορίες, που ακροβατούν μεταξύ αστυνομικών χρονογραφημάτων επαρχιακής εφημερίδας και εξπρεσιονιστικών ταινιών του βωβού κινηματογράφου, παρασύροντας αυτόματα τον αναγνώστη να συμπληρώσει ακούσια και συνειρμικά όσα εξιστορούνται και όσα αριστοτεχνικά έχει αποσιωπήσει αυτός ο μοναδικός στο είδος του παραμυθάς. Κάθε μεμονωμένη ιστορία, ένα δυνάμει μυθιστόρημα συμπυκνωμένο στο έπακρο, θυμίζει άλλοτε ξαφνική πτώση στο κενό και ά...

"Στα εφτά μου ορκίστηκα να μην αγαπήσω ποτέ. Στα δεκαοχτώ μου το έκανα παρ' όλ' αυτά. Ήτανε όσο άσχημο ακριβώς φοβόμουν. Ήτανε ταπεινωτικό, οδυνηρό, κι είχε φύγει εντελώς από τον έλεγχό μου. Κανένας δεν με ξαναγάπησε· δεν υπήρχε τίποτα που να μπορώ να κάνω, για να τ' αλλάξω αυτό, κι απ' την προσπάθεια να μην αγαπήσω ποτέ πια πήγε να μου στρίψει... Μια μέρα, για την ακρίβεια μια Πέμπτη, στις 20 Ιουνίου 1996, αποφάσισα ότι το πράγμα έπρεπε να πάρει ένα τέλος, ένα άσχημο τέλος ή ένα τέλος που δεν μπορούσα να το φανταστώ. Και πήγα σ' ένα ταξιδιωτικό γραφείο κι αγόρασα ένα αεροπ...

Στην "Επιστολή προς τον πατέρα" ο Φραντς Κάφκα παρουσιάζεται περισσότερο από ποτέ "... σαν γυμνός ανάμεσα σε ντυμένους", όπως τον χαρακτήρισε η πρώτη μεταφράστριά του στα Τσεχικά, και αγαπημένη του, Μίλενα Γέσενσκα. Αυτή η "περίφημη" κατά τον νομπελίστα Ελίας Κανέττι επιστολή, στην οποία οι ρόλοι κατηγόρου και κατηγορούμενου εναλλάσονται, οι κατηγορίες ανασκευάζονται και οι υπερασπιστικές γραμμές καταρρέουν με τον μοναδικά αριστουργηματικό καφκικό τρόπο, αποτελεί την άλλοτε απνευστί και άλλοτε μετρημένη και συγκρατημένη, αλλά πάντοτε φορτισμένη, εκ βαθέων κατάθεση ζωής τ...

"Τα απομνημονεύματα του Ράιχ-Ρανίτσκι συνιστούν ιστορία της γερμανικής λογοτεχνίας του αιώνα μας, αλλά συγχρόνως και ένα κεφάλαιο παγκόσμιας ιστορίας. Ωστόσο εν συνόλω δημιουργήθηκε εν τέλει ένα μνημείο για την Τόσσα, τη σύζυγό του... Ο Ράιχ-Ρανίτσκι έγραψε μια από τις ωραιότερες ιστορίες αγάπης του αιώνα μας". Frank Schirmacher, Frankfurter Allgemeine Zeitung ".....συγκινεί με τη βωβή σιγή της φρίκης, με τους λεπτότατους υπαινιγμούς, την εριστική αποσιώπηση, τη λακωνικότητα και την τρυφερότητα....Μόνο τους άκαρδους αναγνώστες δεν θα συμπαρασύρει τούτο το πεζογραφικό δράμ...

Κανένας δεν κατάλαβε πώς ένιωσε το υποκάμισο, όταν το πήρε ο αέρας από τα σχοινιά και το σήκωσε ψηλά. Το υποκάμισο στροβιλιζόταν σαν μεθυσμένο τα μανίκια κουνιούνταιν πάνω κάτω, δεξιά κι αριστερά τα κουμπιά ανοίξανε μέχρι που τελικά έπεσε σ' ένα δέντρο. Τώρα εδώ και μήνες με τα χέρια στη μέση ατενίζει τους διαβάτες το υποκάμισο του αξιοπρεπούς ανδρός.

Στις αρχές του περασμένου αιώνα γεννιέται ένα κορίτσι. Η μάνα του Εβραία, ο πατέρας του χριστιανός. Πόσο θα ζήσει; Πόσο θα μπορούσε να ζήσει, αν κάποιος είχε προλάβει να κάνει κάτι που δεν έκανε; Κι αν όντως δεν πέθαινε τότε το κορίτσι, πόσα χρόνια θα ζούσε ακόμα; Και τι του επιφύλλασε το μέλλον; Με φόντο ένα συνεχώς μεταβαλλόμενο ιστορικό πλαίσιο, σε αυτό το πέμπτο βιβλίο της, η Τζέννυ Έρπενμπεκ αφηγείται τις πολλές εν δυνάμει ζωές, αλλά και τους διαφορετικούς θανάτους μιας αλησμόνητης ηρωίδας. Οι πολλές ζωές γίνονται μία, σε ένα ταξίδι γεμάτο όνειρα, διωγμούς, έρωτες, πεί...

"Έχοντας ξυπνήσει από βαθειά ανάγνωση, φερμένος από τον ασίγητο ρυθμό των αράδων στην ομιλία, με το στόμα μισό ακόμη στο σκοτάδι, έτσι αφιερώνεται λοιπόν ο πάλι ηχογραφούμενος μονόλογος στην πρώτη ημερολογιακή ημέρα του χειμώνα". Με μια πρόταση προς ηχογράφηση αρχίζει η "Θεωρία της απειλής" και υποβάλλει εξ αρχής την ένταση των αισθήσεων, της όρασης και της ακοής. Ο αναγνώστης ακολουθεί το βλέμμα του ήρωα και με μια ματιά άκρως κινηματογραφική, με ένα επιβλητικό zoom-out, που θα το διαδεχτεί ένα αγωνιώδες zoom-in, από το αχανές στο συγκεκριμένο, το περιορισμένο, το απτό, ο...

Η "Ιστορία του γερασμένου παιδιού" (το λογοτεχνικό ντεμπούτο, 1999, της Τζέννυ Έρπενμπεκ, που έχει ήδη μεταφραστεί σε εννέα γλώσσες, της πρόσφερε υποψηφιότητα για το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα της ZDF και διασκευάστηκε το 2003 για το θέατρο) διηγείται την ιστορία ενός δεκατετράχρονου κοριτσιού που κλείνεται εσωτερική σε ένα ίδρυμα για παιδιά που βρίσκονται στ' αζήτητα. Το κορίτσι -χοντρό, άσχημο και αντικοινωνικό- θα ακολουθήσει μια φθίνουσα εσωτερική πορεία. Οι φιλοδοξίες και η βούληση απουσιάζουν παντελώς. Θα έλεγε κανείς ότι η μόνη ικανοποίηση αντλείται από έν...

"Όταν το βρήκανε, στεκότανε νυχτιάτικα μες στον δρόμο μ’ έναν άδειο κουβά στο χέρι, σ’ έναν εμπορικό δρόμο, και δεν έλεγε τίποτα". Το κορίτσι που βρέθηκε δεν είναι ούτε όμορφο ούτε άσχημο, κανένας δεν γνωρίζει το όνομά του, κανένας δεν ξέρει από πού είναι, κανένας δεν ξέρει ποιοι είναι οι γονείς του. Κανένας, ούτε καν το ίδιο το παιδί. Οπότε το βάζουν σε ένα ίδρυμα και το στέλνουν στο σχολείο. Μια αύρα αμορφίας περιβάλλει αυτό το πλάσμα και σπέρνει σύγχυση? κάθε απόπειρα επαφής επιστρέφει σαν μπάλα που χτυπάει σε τοίχο. Πολύ σπάνια μόνο φαίνεται σαν να ξέρει το παιδί περισσ...

"Όταν το βρήκανε, στεκότανε νυχτιάτικα μες στον δρόμο μ’ έναν άδειο κουβά στο χέρι, σ’ έναν εμπορικό δρόμο, και δεν έλεγε τίποτα". Το κορίτσι που βρέθηκε δεν είναι ούτε όμορφο ούτε άσχημο, κανένας δεν γνωρίζει το όνομά του, κανένας δεν ξέρει από πού είναι, κανένας δεν ξέρει ποιοι είναι οι γονείς του. Κανένας, ούτε καν το ίδιο το παιδί. Οπότε το βάζουν σε ένα ίδρυμα και το στέλνουν στο σχολείο. Μια αύρα αμορφίας περιβάλλει αυτό το πλάσμα και σπέρνει σύγχυση· κάθε απόπειρα επαφής επιστρέφει σαν μπάλα που χτυπάει σε τοίχο. Πολύ σπάνια μόνο φαίνεται σαν να ξέρει το παιδί περισσ...

Στην νέα αυτή βιογραφία του Φράντς Κάφκα, την πλέον σύγχρονη και ενημερωμένη, ο Nicholas Murray παρακολουθεί παράλληλα τη ζωή και το έργο του Κάφκα, με αφετηρία την Πράγα -την πόλη την οποία γεννήθηκε και έζησε ο Φράντς Κάφκα σχεδόν μέχρι τον θάνατό του-, για να συνεχίσει με τις τρεις γυναίκες -Φελίτσε, Μίλενα και Ντόρα- που σηματοδότησαν τη σύντομη ζωή του (1883-1924). Στο κείμενο της βιογραφίας εντάσσονται οργανικά αποσπάσματα από τα λογοτεχνικά έργα, τα ημερολόγια, τις επιστολές και τις σημειώσεις του Φράντς Κάφκα, όλα μεταφρασμένα από το γερμανικό πρωτότυπο, ενώ η έκδοσ...

"Κύκλοι ήταν όλοι οι άνθρωποι γι' αυτόν. Κύκλοι. Χωρισμένοι σε 12 κομμάτια. Άλλες φορές ίσα, άλλες φορές άνισα. Δεν του συνέβαινε ανέκαθεν αυτό. Τα τελευταία 30 χρόνια του συνέβαινε. Να βλέπει δηλαδή σαν κύκλους όλους τους ανθρώπους. Κύκλους. Χωρισμένους σε 12 κομμάτια. Άλλες φορές ίσα, άλλες φορές άνισα". Οι ιστορίες που περιλαμβάνονται σε αυτό το βιβλίο είναι ιστορίες ανθρώπων που ακροβατώντας στα ρευστά όρια της λειτουργικής κοινωνικής συμπεριφοράς, χάνουν ξαφνικά κάποια στιγμή την ισορροπία τους· για να ξορκίζουν με την πτώση τους το κακό για όλους τους άλλους, που π...

"Η μοίρα με όρισε να παίξω έναν συγκεκριμένο ρόλο στη ζωή ενός από τους σπάνιους ανθρώπους που μετά τον Μεγάλο Πόλεμο επρόκειτο να προκαλέσουν τρομερές αλλαγές και ανυπολόγιστα πάθη στην Ευρώπη. Αρκετές φορές μετέπειτα αναρωτήθηκα τι με ώθησε τότε το φθινόπωρο του 1918 να εμπλακώ σ' εκείνη την υπόθεση, αν ήταν η φιλομάθεια, η κύρια ιδιότητα ενός ερευνητή που ασχολείται με την ιατρική επιστήμη, ή ένα είδος παντοδυναμίας, η επιθυμία να ορίσω μια φορά κι εγώ τα πράγματα". Έτσι αρχίζει το τελευταίο μυθιστόρημα του Αυστριακού γιατρού και συγγραφέα Έρνστ Βάις, για το οποίο θα...

Τα διηγήματα "Η κρίση", "Ο θερμαστής" και "Η μεταμόρφωση" "συνδέονται εξωτερικά και εσωτερικά, υπάρχει μεταξύ τους ένας προφανής και ακόμη περισσότερο ένας μυστικός δεσμός, την παρουσίαση του οποίου μέσω της έκδοσής τους σε ένα βιβλίο με κοινό τίτλο όπως "Οι γιοί" δεν θα ήθελα να εγκαταλείψω", έγραφε ο Φραντς Κάφκα (1883-1924) τον Απρίλιο του 1913 στον εκδότη του Κουρτ Βολφ. Στη σύντομη διάρκεια της ζωής του συγγραφέα το βιβλίο που επιθυμούσε δεν εκδόθηκε ποτέ, ενώ το 1922 έγραφε: "Απ' όλα όσα έχω γράψει ισχύουν μόνο τα βιβλία: "Κρίση", "Θερμαστής", "Μεταμόρφωση", "Σωφρονι...

"Από τον ήλιο στη σκιά. Με γυμνές πατούσες από το χώμα πάνω στις κρύες πέτρες. Ξυπόλητη. Σ' αυτό τον τόπο σχεδόν πάντα λάμπει ο ήλιος, εκείνος λάμπει και λάμπει και λάμπει, κι ο ουρανός γύρω απ' τον ήλιο είναι σχεδόν πάντα εντελώς άδειος. Τι τρώει όμως ο ήλιος;, ρωτάω τον πατέρα μου. Νερό, είν' η απάντηση που μου δίνει. Και πού είναι το κρεβάτι του; Ο ήλιος δεν κοιμάται, απαντάει. Όταν εμείς έχουμε νύχτα, εκείνος λάμπει στην άλλη πλευρά του κόσμου. Ωραίος καιρός σήμερα. Σήμερα κι όλες τις μέρες". Στο τρίτο της βιβλίο η Γερμανίδα Τζέννυ Έρπενμπεκ,, γνωστή στο ελληνικό κοι...

Ένα εξερευνητικό ταξίδι σε έναν κόσμο που είναι καταδικασμένος στη σιωπή αλλά βρίσκεται ανάμεσά μας. Πώς αντέχει κανείς το πέρασμα του χρόνου όταν εξαναγκάζεται σε απραγία; Πώς διαχειρίζεται κανείς την απώλεια εκείνων που αγάπησε; Ποιος μεταδίδει την κληρονομιά; Ο Ρίχαρντ, ομότιμος καθηγητής, μέσω της τυχαίας του συνάντησης στην Οράνιεν Πλατς με τους ανθρώπους που ζητούν άσυλο έχει την ιδέα να αναζητήσει τις απαντήσεις του εκεί όπου κατά τα άλλα κανείς δεν ψάχνει: σ’ εκείνους τους νεαρούς πρόσφυγες από την Αφρική, που εξόκειλαν στο Βερολίνο και έχουν καταδικαστεί εδώ και χρ...

Ένα εξερευνητικό ταξίδι σε έναν κόσμο που είναι καταδικασμένος στη σιωπή αλλά βρίσκεται ανάμεσά μας. Πώς αντέχει κανείς το πέρασμα του χρόνου όταν εξαναγκάζεται σε απραγία; Πώς διαχειρίζεται κανείς την απώλεια εκείνων που αγάπησε; Ποιος μεταδίδει την κληρονομιά; Ο Ρίχαρντ, ομότιμος καθηγητής, μέσω της τυχαίας του συνάντησης στην Οράνιεν Πλατς με τους ανθρώπους που ζητούν άσυλο έχει την ιδέα να αναζητήσει τις απαντήσεις του εκεί όπου κατά τα άλλα κανείς δεν ψάχνει: σ’ εκείνους τους νεαρούς πρόσφυγες από την Αφρική, που εξόκειλαν στο Βερολίνο και έχουν καταδικαστεί εδώ και χρ...

"Χρειαζόμαστε τα βιβλία που επενεργούν επάνω μας σαν δυστυχία που μας πονάει πολύ, όπως ο θάνατος κάποιου που αγαπήσαμε πιο πολύ απ' τον εαυτό μας, σαν να ήμασταν διωγμένοι σε δάση, μακριά απ' όλους τους ανθρώπους, σαν αυτοκτονία, ένα βιβλίο πρέπει να είναι το τσεκούρι για την παγωμένη θάλασσα μέσα μας. Αυτό πιστεύω εγώ". (Επιστολή του Φραντς Κάφκα στον 'Οσκαρ Πόλλακ, 27 Ιανουαρίου 1904) Το βιβλίο "Σήμερα πάλι ωραία ημέρα" αποτελεί μία ανθολόγηση 366 αποσπασμάτων από τις σημειώσεις, τα ημερολόγια και τις επιστολές του Φραντς Κάφκα (1883-1924). Το παλαιότερο αυτών των α...