Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η εκκλησία από την πρώτη ιστορική της φανέρωση και καθόλη την ιστορική της διαδρομή εμβάπτισε όλες τις εκφάνσεις της ανθρώπινης ζωής στη δική της αλήθεια που έχει ως κέντρο τον Χριστό. Το γεγονός αυτό ξεκινά ήδη από τον ιστορικό βίο του Ιησού και των Αποστόλων, οι οποίοι αποκαλύπτουν την καινή πραγματικότητα στην οποία καλούνται να μετάσχουν οι χριστιανοί και η οποία έχει ένα και μοναδικό χαρακτηριστικό, τη συνεχή παρουσία του αγίου Πνεύματος ανάμεσά τους. Στη λατρευτική της ζωή η Εκκλησία μαρτυρά καθημερινά σε όλες τις εκδηλώσεις αυτή τη νέα νοηματοδότηση και προοπτική του...

Οι Πατέρες και οι εκκλησιαστικοί συγγραφείς που περιέχονται στον τόμο αυτό, είναι επιλεγμένοι από το σώμα των Χριστιανών, που έδρασαν και συνέγραψαν στην ελληνόφωνη Ανατολή από την πρωτοχριστιανική εποχή μέχρι και τις αρχές του 19ου αιώνα. Παρατίθενται με χρονολογική σειρά ενώ προηγείται μία μικρή εισαγωγή, η οποία εκθέτει τα βασικά χαρακτηριστικά της κάθε περιόδου. Στην πραγμάτευση προηγούνται οι σημαντικότεροι Πατέρες και συγγραφείς και έπονται,όπου κρίνεται αναγκαίο, οι ελάσσονες.Το γραμματολογικό μέρος του εγχειριδίου συμπληρώνεται από την έκθεση των ερμηνευτικών κριτηρ...

Η επιστήμη της Θεολογίας, που αναπτύχθηκε κατά τον 20ό αιώνα εντός του ελληνικού Πανεπιστημίου, παρέμεινε, κατά το μάλλον ή ήττον, προσανατολισμένη στην Πατερική παράδοση, καθώς εργάσθηκε με τα κείμενα των Πατέρων με σκοπό να κατανοήσει το βαθύτερο νόημά τους, τις συνθήκες κάτω από τις οποίες εγράφησαν, τους σκοπούς που υπηρέτησαν και τέλος τη σωτηριολογική τους διάσταση. Ο προσανατολισμός αυτός ευνόησε την ανάπτυξη της Πατρολογίας και την αναζήτηση τρόπων και μεθόδων προσέγγισης των Πατέρων και της συγγραφικής τους παραγωγής. Η μεθοδολογία που αναπτύχθηκε δεν απείχε τις πε...

Οι Πατέρες είναι οι Άγιοι της Εκκλησίας, που φωτίζονται και χαριτώνονται, ώστε να εκφέρουν την αλήθεια της πίστεως, που οδηγεί στη σωτηρία. Ως θεολόγοι είναι πρωτίστως βιβλικοί. Ερμηνεύουν εκείνο, που αρχικά αποκαλύφθηκε, εκείνο, που αρχικό κατατέθηκε, εκείνο, του οποίου έλαβαν πείρα οι πρώτοι Χριστιανοί: ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός, ο Υιός του ζώντος θεού, ο δημιουργός, συντηρητής και αναμορφωτής του κόσμου, ότι ο Ιησούς είναι και αληθινός θεός και αληθινός άνθρωπος, και ότι ο θεός είναι Τριάς προσώπων, Πατήρ, Υιός, Άγιον Πνεύμα. Βιώνουν την εμπειρία της Χάρης και εξ αυτή...

Η παρούσα έκδοση αναδεικνύει την προσωπικότητα, τη διδασκαλία, την αγιότητα και το κύρος του αγίου Αυγουστίνου στην ανατολική και δυτική Εκκλησία. Σκεπτόμενος, ελεύθερος, τολμηρός, ασκητικός, ποιμένας. Άνθρωπος της μετανοίας, της προσευχής, της δικαιοσύνης, της αγάπης και της δυναμικής εκκλησιαστικής παράδοσης. Προσωπικότητα πολυσυζητημένη, χρεωμένη με όλα σχεδόν τα θεολογικά ολισθήματα που διαίρεσαν τη χριστιανοσύνη μετά τον ένατο αιώνα, με αμφισβήτηση κι αυτής ακόμα της αγιότητάς του κατά τον εικοστό αιώνα από διάφορους υπεραυστηρούς θρησκευτικούς κύκλους της Ανατολ...

Η επιστήμη της Θεολογίας και, ειδικότερα, αυτό που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε Ορθόδοξη Θεολογία είναι, κατά βάση, προσανατολισμένη στην Πατερική γραμματεία και παράδοση. Οι Πατέρες είναι οι Άγιοι της Εκκλησίας που φωτίζονται και χαριτώνονται, ώστε να εκφέρουν την αλήθεια της πίστεως, που οδηγεί στη σωτηρία. Ως θεολόγοι είναι, πρωτίστως, βιβλικοί. Ερμηνεύουν εκείνο που αρχικά αποκαλύφθηκε, εκείνο που αρχικά κατατέθηκε, εκείνο το οποίο έλαβαν πείρα οι πρώτοι Χριστιανοί: ότι ο Ιησούς ήταν ο Χριστός, ο Υιός του ζώντος Θεού, ο δημιουργός, συντηρητής και αναμορφωτής του κόσμο...

Οι λέξεις και η σημασία τους δεν έχουν καμία αυτόνομη λειτουργία. Υπηρετούν δουλικά τον υπό υπεράσπιση σκοπό, τον οποίο ο συντάκτης του κειμένου θέτει πριν και έξω από το ίδιο το κείμενο. Το κείμενο αποτελεί ένα από τα μέσα που χρησιμοποιεί ένα άγιος, για να προασπίσει την αλήθεια που η Εκκλησία βιώνει και κηρύττει, καθώς και γαι να καταπολεμήσει την αίρεση και την παρερμηνεία της παράδοσης. Γι' αυτό το λόγο και τις περισσότερες φορές η μεθοδολογία ανάλυσης και η χρήση των λέξεων προσαρμόζονται στις αντιληπτικές ικανότητες του αποδέκτη και στα όσα χρήζουν διόρθωσης.

Στον παρόντα τόμο παρουσιάζονται σχολιασμένες μεταφράσεις έργων επιφανών λατινόφωνων Χριστιανών και μελέτες που αναδεικνύουν τη σκέψη και τη συμβολή τους στο θεολογικό προβληματισμό. Πρόκειται για συγγραφές απολογητικού χαρακτήρα αλλά και βαθύτερου θεολογικού περιεχομένου οι οποίες συνέβαλαν είτε στο διάλογο των Χριστιανών με τον εθνικό κόσμο είτε στη διαμόρφωση της πίστης της Εκκλησίας.

Εκδιδόμενες για πρώτη φορά στην ελληνική γλώσσα, οι αγιολογικές πηγές που συνθέτουν τον παρόντα τόμο μοιάζουν να στρέφουν τα μάτια τού αναγνώστη στον πνευματικό πυρήνα του δυτικού χριστιανισμού. Αντί να προσφέρουν μία γενικόλογη και αόριστη θέαση των προσώπων και των μεγεθών, ενθαρρύνοντας απλουστεύσεις ή αφορισμούς, φωτίζουν εκ των έσω τη μοναστική ευσέβεια και την ασκητική πνευματικότητα του γυναικείου φραγκισκανικού τάγματος, το οποίο συνδύαζε δύο φαινομενικά φ ασύμβατους δρόμους προς την αγιότητα: την παραδοσιακή αυστηρότητα του έγκλειστου βίου και τη ριζοσπαστικότητα τ...

Στον παρόντα τόμο δημοσιεύονται μελέτες, οι οποίες παρουσιάζουν πτυχές από τη θεολογία, τη γραμματεία και την πνευματικότητα της δυτικής εκκλησίας κατά την πρώτη χιλιετία. Στόχος του τόμου αποτελεί η γνωριμία με τη βίωση της ορθόδοξης εμπειρίας από τη δυτική παράδοση κατά την περίοδο της αδιαίρετης Εκκλησίας, καθώς και η ανάδειξη των κοινών αλλά και των ιδιαίτερων στοιχείων αυτής με την Ανατολή. Φώτιος Σωτ. Ιωαννίδης

Στο μαρτύριο, η εκκλησιαστική εμπειρία δοξολογεί την πλέον αδιαπραγμάτευτη εκδοχή της χριστιανικής αγιότητας και η θεολογική ευφυΐα, με τη σειρά της, ατενίζει μία ανεξάντλητη πηγή εμπνεύσεων -αν όχι τον ήδη φτασμένο και εμπράγματο προορισμό της. Η εξήγηση είναι προφανής. Ο μάρτυρας ακόμη κι αν δεν προλόγισε ή δεν συνόδευσε τον θάνατό του με θεολογικές δηλώσεις, με προφητικές καταγγελίες ή με υπερφυσικά οράματα, ορθώνεται μπροστά στα μάτια της πιστεύουσας διανόησης σαν μία εύγλωττη και αυταπόδεικτη πηγή θεολογίας. Πράγματι, η ιστορική, φυσική παρουσία του μάρτυρα είναι μ...

Τα ανθολόγια του 13ου, 14ου και 15ου αιώνα απασχόλησαν μόνο σποραδικά την επιστημονική κοινότητα, παρά το γεγονός ότι διαδραμάτισαν σημαίνοντα ρόλο σε όλο το φάσμα των προβλημάτων που κλήθηκε να αντιμετωπίσει η Εκκλησία τους αιώνες αυτούς. Ερμηνευτικές διαμάχες και αποκλίσεις σχετικές με κείμενα των Πατέρων ανέκυψαν, κυρίως, μετά τον 11ο αιώνα στην Εκκλησία, και αποτέλεσαν το βασικό σημείο αντιπαράθεσης της αντιρρητικής γραμματείας μεταξύ Ελλήνων και Λατίνων. Το υποφώσκον διαμορφούμενο σχίσμα μεταξύ Ρώμης και Κωνσταντινούπολης κυριάρχησε στη γραμματεία μετά το 12ο αιώ...

Τα ανθολόγια του 13ου, 14ου και 15ου αιώνα απασχόλησαν μόνο σποραδικά την επιστημονική κοινότητα, παρά το γεγονός ότι διαδραμάτισαν σημαίνοντα ρόλο σε όλο το φάσμα των προβλημάτων που κλήθηκε να αντιμετωπίσει η Εκκλησία τους αιώνες αυτούς. Ερμηνευτικές διαμάχες και αποκλίσεις σχετικές με κείμενα των Πατέρων ανέκυψαν, κυρίως, μετά τον 11ο αιώνα στην Εκκλησία, και αποτέλεσαν το βασικό σημείο αντιπαράθεσης της αντιρρητικής γραμματείας μεταξύ Ελλήνων και Λατίνων. Το υποφώσκον διαμορφούμενο σχίσμα μεταξύ Ρώμης και Κωνσταντινούπολης κυριάρχησε στη γραμματεία μετά το 12ο αιώ...

[...] Η σύνταξη του ανά χείρας πονήματος απαντά στα αιτήματα των φοιτητών, οι οποίοι μέσα από ερωτήσεις και θέματα, που τέθηκαν στα πανεπιστημιακά αμφιθέατρα κατά την τελευταία πενταετία, προσδιόρισαν, κατά κάποιο τρόπο, τη δόμηση του περιεχομένου του. Ως εγχειρίδιο που απευθύνεται, πρωτίστως, στους φοιτητές του Τμήματος Θεολογίας του Α.Π.Θ., δε διεκδικεί τις δάφνες ενός συστηματικού εγχειριδίου Εκκλησιαστικής Γραμματολογίας ή Πατρολογίας και σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να υποκαταστήσει τα έργα των Παναγιώτη Χρήστου, "Ελληνική Πατρολογία Α΄-Ε΄" και Στυλιανού Παπαδόπουλου,...

[...] Η σύνταξη του ανά χείρας πονήματος απαντά στα αιτήματα των φοιτητών, οι οποίοι μέσα από ερωτήσεις και θέματα, που τέθηκαν στα πανεπιστημιακά αμφιθέατρα κατά την τελευταία πενταετία, προσδιόρισαν, κατά κάποιο τρόπο, τη δόμηση του περιεχομένου του. Ως εγχειρίδιο που απευθύνεται, πρωτίστως, στους φοιτητές του Τμήματος Θεολογίας του Α.Π.Θ., δε διεκδικεί τις δάφνες ενός συστηματικού εγχειριδίου Εκκλησιαστικής Γραμματολογίας ή Πατρολογίας και σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να υποκαταστήσει τα έργα των Παναγιώτη Χρήστου, "Ελληνική Πατρολογία Α΄-Ε΄" και Στυλιανού Παπαδόπουλου,...

Η περίοδος του 12ου και 13ου αιώνα θεωρείται από τους περισσότερους γραμματολόγους ως μεταβατική περίοδος στη χριστιανική γραμματεία και την εκκλησιαστική ζωή. Είναι η εποχή κατά την οποία η μέχρι τότε συμπιληματική και εγκυκλοπαιδική προσέγγιση της εκκλησιαστικής παράδοσης φθάνει στην κορύφωσή της, ενώ παράλληλα αρχίζουν να εμφανίζονται νέες τάσεις ερμηνευτικής της προσέγγισης, οι οποίες θυμίζουν την εποχή του 3ου και 4ου αιώνα. [...] (από το προλογικό σημείωμα του βιβλίου)

Η περίοδος του 12ου και 13ου αιώνα θεωρείται από τους περισσότερους γραμματολόγους ως μεταβατική περίοδος στη χριστιανική γραμματεία και την εκκλησιαστική ζωή. Είναι η εποχή κατά την οποία η μέχρι τότε συμπιληματική και εγκυκλοπαιδική προσέγγιση της εκκλησιαστικής παράδοσης φθάνει στην κορύφωσή της, ενώ παράλληλα αρχίζουν να εμφανίζονται νέες τάσεις ερμηνευτικής της προσέγγισης, οι οποίες θυμίζουν την εποχή του 3ου και 4ου αιώνα. [...] (από το προλογικό σημείωμα του βιβλίου)