Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο Ρόμπερτ Άντονυ Στόουν γεννήθηκε τον Αύγουστο του 1937 στο Μπρούκλυν της Νέας Υόρκης. Η παιδική του ηλικία, όπως ομολογεί ο ίδιος, ήταν επεισοδιακή και ταυτόχρονα τρομακτική. Ο Στόουν έζησε μέχρι τα εννιά του χρόνια σε ένα καθολικό ορφανοτροφείο, ενώ τα επόμενα οχτώ χρόνια ζούσε με τη μητέρα του σε ξενώνες για αστέγους στο Ουέστ Σάιντ του Μανχάταν. Στα 17 του, ο Στόουν παράτησε το σχολείο και κατατάχθηκε στο Ναυτικό. Το 1958 άφησε το Ναυτικό και γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, το οποίο επίσης παράτησε. Έπιασε δουλειά ως νυχτερινός υπάλληλος γραφείου στην εφημερίδα Daily News. Εκείνη την περίοδο άρχισε να διαβάζει και να γράφει ποίηση, προφταίνοντας το τέλος της μπητ σκηνής στο Γκρήνουιτς Βίλατζ. Το 1961 ο Στόουν άρχισε να γράφει το πρώτο του μυθιστόρημα. Χάρη στη δύναμη της γραφής του που διαφαινόταν ήδη από το πρώτο κεφάλαιο, ο Στόουν έλαβε υποτροφία για το τμήμα δημιουργικής γραφής στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ. Στην Καλιφόρνια, ξεκίνησε τη μακροχρόνια φιλία του με τον Κεν Κέσι, κατανάλωσε μεγάλες ποσότητες παραισθησιογόνων ουσιών και ναρκωτικών και διέσχισε τη χώρα με την ομάδα Merry Pranksters του Κέσι μέσα σ' ένα λεωφορείο που το οδηγούσε ο Νηλ Κάσιντυ (γνωστή φυσιογνωμία της σκηνής των μπητ, στον οποίο είχε βασιστεί ο χαρακτήρας του Ντην Μοριάρτυ στο βιβλίο του Κέρουακ "Στο δρόμο"). "Η αίθουσα με τους καθρέφτες" εκδόθηκε το 1967 και τιμήθηκε με το βραβείο του Ιδρύματος Ουίλιαμ Φώκνερ ως το καλύτερο μυθιστόρημα πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα. Μετά τη δημοσίευση του βιβλίου, ο Στόουν μετακόμισε μαζί με την οικογένειά του στο Λονδίνο όπου και παρέμεινε μέχρι το 1971. Το 1971, το Βρετανικό περιοδικό ΙΝΚ έστειλε τον Στόοουν ως ανταποκριτή στο Βιετνάμ, όπου έμεινε για έξι εβδομάδες. Αυτή η εμπειρία του στάθηκε αφορμή για το δεύτερο μυθιστόρημά του, "Dog soldiers", ένα μυθιστόρημα όχι τόσο για τον πόλεμο του Βιετνάμ, όσο για τον τρόπο με τον οποίο ο πόλεμος αυτός διέφθειρε τους Αμερικανούς. Ακολουθούν τα "A flag for sunrise" (1981), "Children of light" (1986), "Outerbridge reach" (1992), "Damascus gate" (1998), "Βay of souls" (2003). Εκτός από τα βιβλία του, αναρίθματα άρθρα του Στόουν έχουν δημοσιευτεί σε περιοδικά και εφημερίδες. Έχει εργαστεί κατά καιρούς σε διάφορα πανεπιστήμια και μέχρι το 2003 δίδασκε στο Γέηλ.