Θεωρίες της κοινωνικής ψυχολογίας
Συλλογικό έργο
Gutenberg - Γιώργος & Κώστας Δαρδανός (1997)
Το βιβλίο αυτό αποτελεί τον 3ο τόμο της σειράς "Κοινωνικοψυχολογικές Προσεγγίσεις στην Εκπαίδευση - Διαπολιτισμική αγωγή" και περιλαμβάνει μελέτες των οποίων το ενδιαφέρον επικεντρώνεται στους παραπάνω επιστημονικούς χώρους. Οι μελέτες είναι ατομικές. Τα κείμενα βλέπουν για πρώτη φορά το φως της δημοσιότητας.
Ανύπαντρες μητέρες
Caron Josiane
Gutenberg - Γιώργος & Κώστας Δαρδανός (1997)
Οι ανύπαντρες μητέρες της εργασίας αυτής αναζητούν την καινοτομία, προσπαθώντας να εισαγάγουν μια νέα μορφή οικογένειας, τη μονογονεϊκή, όπου οι ίδιες αποφασίζουν και αναλαμβάνουν και τους δύο γονεϊκούς ρόλους, αψηφώντας την κοινωνική κατάκριση και ταμπελοποίηση της περιθωριοποιημένης ή ακόμα και της γυναίκας-μητέρας που αναθρέφει το παιδί της σε μια "ψευδο-οικογένεια".
Τα δύσκολα παιδιά
Ελληνικά Γράμματα (1997)
Ατομικές διαφορές μαθητών και εναλλακτικές ψυχοπαιδαγωγικές προσεγγίσεις
Συλλογικό έργο
Gutenberg - Γιώργος & Κώστας Δαρδανός (1997)
Βασικός στόχος των εργασιών που περιλαμβάνονται στο βιβλίο είναι η ευαισθητοποίηση των γονέων και των εκπαιδευτικών στο θέμα των ατομικών διαφορών και σε μεθόδους και τεχνικές εναλλακτικών ψυχοπαιδαγωγικών προσεγγίσεων ως επιστημολογικά και ψυχολογικά θεμελιωμένων μεθόδων αξιοποίησης του δημιουργικού δυναμικού των μαθητών στην εκπαιδευτική και μαθησιακή τους διαδικασία, χωρίς να παραβιάζεται η ολόπλευρη ανάπτυξη της προσωπικότητάς τους.
Σχολείο για γονείς
Dinkmeyer Don
Θυμάρι (1997)
Η αυταρχικότητα του παρελθόντος δεν αποδίδει πια ως σύστημα αγωγής. Στη θέση του αρχηγού έρχεται σήμερα ο ηγέτης της οικογένειας. Ο αρχηγός εξέδιδε διαταγές. Ο ηγέτης εκφράζει το κοινό αίσθημα. Οι θέσεις του είναι το αποτέλεσμα των συζητήσεων μέσα στην οικογένεια. Ο αμοιβαίος σεβασμός και η κατανόηση της συμπεριφοράς (θετικής ή αρνητικής) και των συγκινήσεων του παιδιού, είναι η βάση μιας δημοκρατικής αγωγής.
Η εποπτεία της στιγμής
Bachelard Gaston 1884-1962
Εκδόσεις Καστανιώτη (1997)
Η ποίηση είναι μια στιγμιαία μεταφυσική. Σε ένα σύντομο ποίημα, οφείλει να δώσει μια θέαση του Σύμπαντος και, ταυτόχρονα, το μυστικό μιας ψυχής, ενός όντος και των αντικειμένων. Αν απλώς ακολουθεί τον χρόνο της ζωής, είναι κατώτερο από τη ζωή. Υπερτερεί απέναντι στη ζωή μόνο όταν ακινητοποιεί τη ζωή, όταν βιώνει επί τόπου τη διαλεκτική της χαράς και της οδύνης. Αποτελεί τότε την αρχή μιας ουσιώδους ταυτοχρονίας, όπου το πιο διάσπαρτο είναι, το πιο εξαρθρωμένο, κατακτά την ενότητά του.