Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Έφτασα στις Βρυξέλλες Απρίλιο μήνα του 2000 και πέρασα για πρώτη φορά την πόρτα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου με ένα μείγμα δέους, χαράς και "πείνας από αγάπη γι' αυτό τον κόσμο", που η καθημερινή δουλειά του δίνει υπόσταση στη λειτουργία του Κοινοβουλευτισμού στην Ευρώπη. 50, rue Wiertz, κτίριο G, όροφος 13ος, γραφείο 157. Από το παράθυρο αντικρίζω κάτω την πόλη, πνιγμένη στην ομίχλη. Αυτή θα είναι η θέα που θα έχω τα επόμενα τέσσερα χρόνια, όταν θα σηκώνω τα μάτια μου από τα χαρτιά και θα κοιτάζω έξω. Α, ναι, κι ο ουρανός του Μαγκρίτ ψηλά, γαλάζιο φόντο με άσπρα συννεφάκια...

"Η ψυχή μας είναι το όνομά μας" - αυτή ήταν η κατακλείδα επιστολής που έστειλαν το 1992 κάποιοι διαπρεπείς συμπολίτες μας στην τότε Ευρωπαϊκή Κοινότητα. Πέρασαν περίπου είκοσι πέντε χρόνια από τότε κι οι παραλήπτες αυτής της επιστολής, χάρη στην αναξιότητα του πολιτικού μας προσωπικού, ακόμη δεν έμαθαν ποιο είναι το όνομά μας. Με τα συλλαλητήρια της Θεσσαλονίκης και των Αθηνών έμαθαν, τουλάχιστον, ποια είναι η ψυχή μας. Κι εμείς στο κατόπιν τους μάθαμε ότι αυτή δεν είναι ολότελα χαλασμένη. Γι' αυτό κι αναζητούμε τον κοινό μας τ[ρ]όπο. Για να σπουδάσουμε εξ αρχής τον νέο...

... Εκεί όμως, που η αμερικανική εξωτερική πολιτική (όχι βέβαια από τις πιο πεπειραμένες σε παγκόσμια κλίμακα) ξεπέρασε τον εαυτό της σε αδεξιότητα, ανάμικτη με αφέλεια, είναι η περιλάλητη "βόμβα ατόμου". Ο κ. Τρούμαν, που την ήξερε στο Πότσνταμ αλλά δεν είχε γνωστοποιήσει την ανακάλυψή της παρά μόνον στον κ. Τσώρτσιλ, την ανακοίνωσε στην υφήλιο μέσα από το πλοίο, γυρίζοντας στην Αμερική. Πήρε την ευθύνη μαζί με τον κ. Τσώρτσιλ (όπως δήλωσε) για να την εφαρμόσουν στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι (η Σοβιετική Ένωση δεν έχει συμμετοχή στην απόφαση). Και από τότε ως τώρα κρατάει...

Τα κείμενα του τόμου αποβλέπουν στην αποτίμηση της μεταπολιτευτικής περιόδου και στην ανάδειξη των επιμέρους στοιχείων που συμβάλλουν στη λειτουργικότητα ή/και τη δυσλειτουργία της εγχώριας δημοκρατίας. Πρόκειται για επιλογή επεξεργασμένων εισηγήσεων στο Ι΄ Συνέδριο της ΕΕΠΕ, το οποίο ήταν αφιερωμένο στη διερεύνηση και τον προβληματισμό αναφορικά με τα επιτεύγματα και τις δυσκολίες του δημοκρατικού εγχειρήματος στη χώρα μας με την ευκαιρία της συμπλήρωσης σαράντα χρόνων από τη σύσταση της Τρίτης Ελληνικής Δημοκρατίας. Το συνέδριο πραγματοποιήθηκε το Δεκέμβριο του 2014, σε μ...

Η παρούσα έκδοση αποτελείται από κείμενα που σε πολύ γενικές γραμμές καλύπτουν το χρονικό διάστημα από τη βασιλομεταξική δικτατορία του 1936 μέχρι τις μέρες μας. Τα περισσότερα έχουν δημοσιευτεί στο Ριζοσπάστη και την Κομμουνιστική Επιθεώρηση. Αναδημοσιεύονται με κάποιες αναπόφευκτες περικοπές και με ελάχιστες σκόρπιες προσθήκες. Η συγκέντρωση αυτού του υλικού σε μια ξεχωριστή έκδοση αποσκοπεί να απαντήσει στην αντικομμουνιστική επίθεση, να βοηθήσει με επιχειρήματα όσους σέβονται την αλήθεια, έστω κι αν δε συμφωνούν με το ΚΚΕ. Και κυρίως να συμβάλει, με συμπεράσματα από...

Η γενική προβληματική, η κατευθυντήρια ιδέα που, κατά κάποιον τρόπο, δίνει μια συνοχή σε δοκίμια που έχουν ένα τόσο ευρύ φάσμα, είναι η ιδέα της νεωτερικότητας.Από μια κοινωνιολογική σκοπιά, ένα βασικό χαρακτηριστικό της νεωτερικότητας είναι η ευρεία διαφοροποίηση των κοινωνικών σχηματισμών σε ξέχωρους θεσμικούς χώρους (οικονομικό, πολιτικό, κοινωνικό, πολιτισμικό) που ο καθένας έχει -εν δυνάμει τουλάχιστον- τη δική του δυναμική, λογική και αξίες. Οι τρόποι με τους οποίους οι διαφοροποιημένοι θεσμικοί χώροι συνδέονται μεταξύ τους, οδηγούν σε διαφόρων ειδών νεωτερικές κοινων...

Τι συμβαίνει όταν, μετά από σαράντα χρόνια στο Λονδίνο και το πανεπιστήμιο, επιστρέφει κανείς στην Ελλάδα και μπαίνει στην πολιτική; Πώς μια ζωή αφοσιωμένη στο δίκαιο, τη φιλοσοφία και τη συγγραφή αντιμετωπίζει την απόσπασή της στη βουλή και τη διεθνή πολιτική, αλλά και την έκθεση στα παραμορφωτικά φώτα της δημοσιότητας; Εν μέρει βιωματικό, εν μέρει εθνογραφικό, εν μέρει φιλοσοφικό, το Από την έδρα στα έδρανα περιγράφει την εμπειρία ενός πανεπιστημιακού-πολιτικού που προσπάθησε να κτίσει την πολιτική του ταυτότητα χωρίς να χάσει την ακαδημαϊκή του ακεραιότητα. Τα κεφάλαια γ...

Είναι απολύτως αναγκαίο να κατανοήσει τάχιστα η βάση της Ελληνικής αριστεράς, αποστασιοποιούμενη από τις παγκοσμιοποιητικές ηγεσίες της, ότι διεθνιστικό καθήκον δεν είναι να φέρεις τον τρίτο κόσμο στην Ελλάδα, αλλά να πας στις χώρες τους να πολεμήσεις για την ανατροπή των συνθηκών εκεί. Ταυτοχρόνως να συντρίψεις μέσα στις δυτικές χώρες, το χρηματοπιστωτικό σύστημα χρέους και εκμετάλλευσης, και να θέσεις φραγμούς στην πλανητική εξουσία των πολυεθνικών εταιριών. Αυτό μπορεί και οφείλει να πράξει η αριστερά των δυτικών μητροπόλεων: Να ελευθερώσει την Δύση και τον Τρίτο κόσμο...

Το κείμενο αυτό είναι ένα συμπίλημα προσωπικής μαρτυρίας, προσωπικών σκέψεων και στοιχείων ανάλυσης. Διατρέχει εν τάχει και υποκειμενικά τη δικτατορία και τη μεταπολίτευση. Στέκεται περισσότερο στο αντιδικτατορικό φοιτητικό κίνημα, που το εξετάζει ως κοινωνικό κίνημα, και στον οικονομικό φιλελευθερισμό, τη σκληρότητα και την αγριότητα του οποίου βιώνει καταστρεπτικά η ελληνική κοινωνία.

Η παγκόσμια οικονομική κρίση που εκδηλώθηκε σχετικά πρόσφατα με άδηλη ακόμη διάρκεια και απροσδιόριστες επιπτώσεις θα αποτελέσει μια ακόμη πιο σκληρή δοκιμασία για την συνοχή και την αποτελεσματικότητα της Ευρώπης. Έτσι θα φανεί, αν η Ευρώπη αποτελεί πράγματι μια ζωντανή πολιτική πραγματικότητα. Ποια όμως είναι σήμερα η γενικότερη εικόνα της Ευρώπης στον κόσμο; Μια αντικειμενική αποτίμηση δεν είναι εύκολη. Για την ώρα εκείνο που μπορεί κανείς να πει είναι ότι φαίνονται τώρα ολοένα πιο βαθειές οι ρυτίδες της Ευρώπης, μιας κυρίας "κάποιας ηλικίας". Δεν θα αρκούσε μια αισθη...

Το βιβλίο αυτό δεν γράφτηκε για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Γράφτηκε για να αποδώσει ευθύνες σε όλους εκείνους που με πράξεις ή παραλείψεις οδήγησαν τη χώρα στο σημερινό αδιέξοδο. Σε όλους εκείνους που άφησαν την Ελλάδα απροστάτευτη, ανοχύρωτη απέναντι στην "παγκοσμιοποίηση" και τη Διεθνή του χρηματοπιστωτικού τοκογλυφικού κεφαλαίου. Σε όλους εκείνους που ευθύνονται διότι ο τόπος "ανεπτύχθη εν υπαναπτύξει", δηλαδή έμεινε υπανάπτυκτος οικονομικά, πολιτικά, διοι­κητικά. Σε όλους εκείνους που φόρτωσαν τη δημοσιονομική υπερχρέωση στις ράχες του λαού, που τον εξαθλίω...

Το βιβλίο αυτό δεν γράφτηκε για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Γράφτηκε για να αποδώσει ευθύνες σε όλους εκείνους που με πράξεις ή παραλείψεις οδήγησαν τη χώρα στο σημερινό αδιέξοδο. Σε όλους εκείνους, που άφησαν την Ελλάδα απροστάτευτη, ανοχύρωτη απέναντι στην "παγκοσμιοποίηση" και την Διεθνή του χρηματοπιστωτικού τοκογλυφικού κεφαλαίου. Σε όλους εκείνους, που ευθύνονται διότι ο τόπος "ανεπτύχθη εν υπαναπτύξει", δηλαδή έμεινε υπανάπτυκτος οικονομικά, πολιτικά, διοικητικά. Σε όλους εκείνους, που φόρτωσαν τη δημοσιονομική υπερχρέωση στις ράχες του λαού, που τον εξαθλί...

[...] Πιστεύοντας βαθιά στην πολιτική ευφυΐα του ελληνικού λαού, θεωρώ ότι έχει το πλήρωμα του χρόνου για να πάρει την τύχη του στα χέρια του. Όπως έγραψα στον πρόλογο του πρώτου βιβλίου της τριλογίας μου "Ο πολίτης και η εξουσία" αυτοεπιστρατεύτηκα ως εκπρόσωπος των απλών πολιτών στην παρουσίαση των θεσμών εκείνων, οι οποίες θεσπιζόμενες ως συνταγματικές επιταγές, θα εκσυγχρόνιζαν υπέρ των πολιτών το Σύνταγμα, παρέχοντάς τους νέες ατομικές επιλογές στη συμμετοχή, στον επηρεασμό και στον έλεγχο της εξουσίας, που πηγάζει από τους ίδιους. Επιταγές, οι οποίες θα εκδημοκράτιζαν...

Υπάρχει ευρωπαϊκή εκπαιδευτική πολιτική; Έχει μεταφερθεί το κέντρο άσκησης εκπαιδευτικής πολιτικής, εν μέρει ή συνολικά, θεσμικά ή άτυπα, από τις πρωτεύουσες των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις Βρυξέλλες; Σ’ αυτά και άλλα ερωτήματα επιχειρεί να απαντήσει η παρούσα μελέτη, αναδεικνύοντας και αναλύοντας συγκεκριμένες πρακτικές, αποφάσεις αλλά και παρενέργειες από την εφαρμογή άλλων πολιτικών, στους τομείς της εκπαίδευσης και της κατάρτισης. Πόσο επηρεάζουν οι διαδικασίες της ευρωπαϊκής «ολοκλήρωσης» (οικονομικής και όχι μόνο) τους τομείς αυτούς; Υποχρεούνται ή έχουν σ...

Όταν ο Γεώργιος Παπαδόπουλος ίδρυε με το παραπάνω μήνυμα την ΕΠΕΝ ο λαός μας, εξαπατημένος από τις απατηλές σειρήνες της "μεταπολίτευσης", δεν τον ακολούθησε... Και σήμερα, ο "πάντα ευκολόπιστος και πάντα προδομένος" λαός μας ζητάει, με το "Που 'σαι Παπαδόπουλε!", να αναστήσει τη χαμένη ελπίδα! Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος όμως έφυγε, "ασυμβίβαστος ως Ηγέτης, ωραίος ως Έλλην και υπερήφανος ως Αξιωματικός" για τα Ηλύσια Πεδία του Πανθέου της φυλής μας. Και μαζί του έσβησε το Όραμά του για μία νέα, εξυγιασμένη "από τα πάθη και την ευτέλεια του παρελθόντος" πολιτική ζωή... Πλέ...

Η κρίση χρέους, σηµατοδοτεί την κατάρρευση ενός µοντέλου πλασµατικής ανάπτυξης, το οποίο, όπως εξελίχθηκε, είχε ως χαρακτηριστικά του την κλεπτοκρατία, τη σπατάλη, τον ανορθολογισµό, τον παρασιτισµό, την αυθαιρεσία και την ατιµωρησία. Μαζί µ' αυτό το µοντέλο καταρρέει και το ανοµολόγητο κοινωνικό συµβόλαιο ανάµεσα στην άρχουσα τάξη και στα µικροµεσαία στρώµατα, το οποίο αποτέλεσε το υπόβαθρο αυτού του µοντέλου. Εκτός από την ιθαγενή πτυχή της κρίσης, όµως, υπάρχει και η ευρωπαϊκή. Η Ελλάδα δεν είναι το µαύρο πρόβατο της Ευρωζώνης, όπως ισχυριζόταν το ευρωπαϊκό ιερατείο. Είν...

Η κρίση χρέους, σηµατοδοτεί την κατάρρευση ενός µοντέλου πλασµατικής ανάπτυξης, το οποίο, όπως εξελίχθηκε, είχε ως χαρακτηριστικά του την κλεπτοκρατία, τη σπατάλη, τον ανορθολογισµό, τον παρασιτισµό, την αυθαιρεσία και την ατιµωρησία. Μαζί µ' αυτό το µοντέλο καταρρέει και το ανοµολόγητο κοινωνικό συµβόλαιο ανάµεσα στην άρχουσα τάξη και στα µικροµεσαία στρώµατα, το οποίο αποτέλεσε το υπόβαθρο αυτού του µοντέλου. Εκτός από την ιθαγενή πτυχή της κρίσης, όµως, υπάρχει και η ευρωπαϊκή. Η Ελλάδα δεν είναι το µαύρο πρόβατο της Ευρωζώνης, όπως ισχυριζόταν το ευρωπαϊκό ιερατείο. Είν...